...ΚΑΙ αντίσταση κατά της Αρχής;

Πηγή: New Post

Στην είδηση αυτή που κάνει το γύρο διαδικτύου (προφανώς και της τηλεόρασης) δεν έχω να προσθέσω κάτι περισσότερο από την δυσθυμία του κόσμου ότι και πάλι "καπελώθηκε" η πορεία. Είναι αλήθεια πώς όσο ρομαντικό και να ακούγεται να σημαδεύεις με ένα τόξο την Βουλή, πρέπει να έχουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας πώς η ζωή δεν είναι κόμικς (μωρό μου) ούτε V For Vendetta. Οσο μαμαδίστικο κι αν ακούγεται αυτό που θα πω, μπορεί να είχε τραυματιστεί σοβαρά κανένα παιδάκι (ακόμα και αν πρόκειται για μπατσάκι) και τα πράγματα να εξελιχτούν στο χειρότερο. Ευτυχώς κάτι τέτοιο δεν διάβασα.

Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει ότι ξεχνάω την αντίστοιχη αστυνομική βία και εγκληματικότητα την οποία επιμελώς τα δελτία ειδήσεων "ξεχνάνε" πολλές φορές να αναφέρουν. Και αλήθεια, πόσο διαφέρει το αποτέλεσμα ενός τόξου επί παραδείγματος από έναν αστυνομικό που πυροβολεί στον αέρα;

Θα σταθώ μόνο στις καταγγελίες που αποδόθηκαν στους συλληφθέντες, κυρίως σύμφωνα με εκείνη περί "αντίστασης Αρχής" η οποία όσο περνάει ο καιρός μου φαίνεται όσο γίνεται και ποιο σαρκαστική. Ξεκινώντας με ως Αρχή το απλό όργανο του κράτους (όχι το μπουζούκι) που δέρνει και βαράει με το "'ετσι θέλω" και καταλήγοντας στην Αρχές μιας κυβερνήσεως που και εκείνη κάνει ¨οτι θέλει" (η Τρόικα), πόσο παράλογη σας ακούγεται η οποιαδήποτε αντίσταση; Αντίσταση δεν μπορεί να θεωρηθεί και η ίδια η πορεία;

Θεωρώ πώς εδώ που φτάσαμε η αντίσταση κατά Αρχών (μιας και είναι αυτές που είναι) δεν πρέπει να θεωρείται παράπτωμα ή κατηγορία, αλλά υποχρέωση. Δεν ζούμε σε μια απόλυτα δημοκρατική κοινωνία, δεν είναι σωστές αυτές οι Αρχές τις οποίες έχουμε.