Πέμπτη 6 Δεκεμβρίου 2012
Κυριακή 25 Μαρτίου 2012
Παρακολουθήστε το βίντεο μέχρι το τέλος...
Ανακαλύψτε το γουρουνάκι που χαμογελάει, βρείτε τον σκηνοθέτη που λεει "τέλος! τέλος!" και βγάλτε τα δικά σας συμπεράσματα.
Πέμπτη 30 Ιουνίου 2011
Κυριακή 5 Ιουνίου 2011
Ένα μπλογκ για την Αρση Ανωνυμίας του διαδικτύου
ΤΟ ΑΝΩΝΥΜΟ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ
http://eimastealania.blogspot.com/
Γιατί;
«οι πάροχοι υπηρεσιών Διαδικτύου, στο πλαίσιο προκαταρκτικής εξέτασης ή προανάκρισης ύστερα από παραγγελία εισαγγελέα που διενεργούνται από τη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, υποχρεούται να σας γνωστοποιούν τα στοιχεία του προσώπου στα οποία αντιστοιχούν ηλεκτρονικά ίχνη ή τηλεφωνικοί αριθμοί κλήσεως εγκληματικής πράξεως, συγκεκριμένης ημεροχρονολογίας, χωρίς την τήρηση της διαδικασίας άρσεως του απορρήτου»
http://eimastealania.blogspot.com/
Γιατί;
«οι πάροχοι υπηρεσιών Διαδικτύου, στο πλαίσιο προκαταρκτικής εξέτασης ή προανάκρισης ύστερα από παραγγελία εισαγγελέα που διενεργούνται από τη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, υποχρεούται να σας γνωστοποιούν τα στοιχεία του προσώπου στα οποία αντιστοιχούν ηλεκτρονικά ίχνη ή τηλεφωνικοί αριθμοί κλήσεως εγκληματικής πράξεως, συγκεκριμένης ημεροχρονολογίας, χωρίς την τήρηση της διαδικασίας άρσεως του απορρήτου»
Τρίτη 31 Μαΐου 2011
Άλλο ένα θύμα αστυνομικής βίας
Μια καταγγελία του Μόδεστου Σιώτου, αντιγραφή από το Protagon.gr
Κυριακή, 9:30π.μ., γωνία Πανεπιστημίου και Θεμιστοκλέους.
Περπατούσα προς το σταθμό της Ομόνοιας προκειμένου να καλύψω ένα ρεπορτάζ στα Κάτω Πατήσια. Βλέπω δύο ομάδες ΔΙΑΣ σταθμευμένες. Η πρώτη αποτελείτο από επτά-οκτώ αστυνομικούς και βρισκόταν κάτω από ένα κλειστό περίπτερο ενώ η δεύτερη, αποτελούμενη από δέκα άτομα, στεκόταν λίγα μέτρα πιο πέρα. Η πρώτη ομάδα είχε στα χέρια της ένα μετανάστη-μάλλον πακιστανικής καταγωγής- με ύψος γύρω στο 1,68 και βάρος κάτω από 60 κιλά. Τον είχαν βάλει στη γωνία και γελούσαν εις βάρος του, λέγοντας του πράγματα τα οποία δεν κατάφερα να ακούσω, και σκουντώντας τον εναλλάξ περιπαικτικά.
Σταμάτησα στη καντίνα, ακριβώς απέναντι τους, για να αγοράσω κάτι. Μόλις πλήρωσα βλέπω τον έναν από τους αστυνομικούς να κλωτσάει στα οπίσθια των μετανάστη. Εκείνος προσπαθούσε να καλυφθεί και οι υπόλοιποι αστυνομικοί βλέποντας τον αλλοδαπό να προσπαθεί να μη χτυπηθεί, γελούσαν. Δίστασα για το αν πρέπει να επέμβω ή όχι αλλά τελικά τους φωνάζω: «συγνώμη, τι κάνετε εκεί στον άνθρωπο;».
Τα γέλια πάγωσαν. Σχεδόν όλη ομάδα ΔΙΑΣ γυρνάει προς το μέρος μου αφήνοντας ήσυχο το πακιστανό. Ο αστυνομικός που τον κλώτσησε, έρχεται προς το μέρος μου (απείχα 3-4 μέτρα) και με ύφος τραμπούκου μου λέει, «για δώσε μου τη ταυτότητα σου και έλα εδώ». Πλησιάζω δίνοντας την αστυνομική μου ταυτότητα και λέγοντας τους «ορίστε, πάρτε την, δεν έχω να φοβηθώ, τίποτα, δημοσιογράφος είμαι». Τότε, ένας άλλο αστυνομικός πετάγεται από πίσω ζητώντας μου δημοσιογραφική ταυτότητα. «Δεν έχω», τους αποκρίνομαι για να λάβω την απάντηση «τότε, α****ια δημοσιογράφος είσαι».
Μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου, ο αστυνομικός που ζήτησε τη ταυτότητα με αρπάζει από το κεφάλι, με γυρνάει ανάποδα, και με κολλάει στο κλειστό ψυγείο του περιπτέρου. «Παιδιά έλεγχο» φωνάζει στους συναδέλφους του. Μου πιέζει πιο δυνατά το κεφάλι στο ψυγείο και μου κλωτσάει τα πόδια. Μου αρπάζουν τη τσάντα και αρχίζουν να μου αδειάζουν τις τσέπες, πετώντας ό,τι έχω στο πεζοδρόμιο. Τους φωνάζω, «συγνώμη, τι κάνετε αυτή τη στιγμή; Θεωρούμαι ύποπτος για κάτι;» «Έλεγχο και προσαγωγή σου κάνουμε να μάθεις άλλη φορά να μιλάς».
Ταυτόχρονα, ένας αστυνομικός με ξυρισμένο κεφάλι, γύρω στα 35, ύψος 1,78 και περίπου στα 90 κιλά, κολλάει το κεφάλι του στο δικό μου (ενώ ο συνάδελφος του με πίεζε στο ψυγείο) και μου λέει «θα πας προσαγωγή μ****α για παρεμπόδιση αστυνομικού έργου και αντίσταση κατά της αρχής». «Ποια αντίσταση;» του λέω προσπαθώντας να γυρίσω το κεφάλι μου προς τη μεριά του. Η απάντηση που έλαβα ήταν κωμικοτραγική : «Τον βλέπετε όλοι;» φωνάζει γυρνώντας στους συναδέλφους του, «ΑΝΤΙΣΤΕΚΕΤΑΙ» και προσθέτει «είμαστε πέντε άτομα ρε που όλοι βλέπουμε ότι αντιστέκεσαι, να δούμε τι θα πεις στον εισαγγελέα».
Εκείνη τη στιγμή, δεν άντεξα και φώναξα «είστε σοβαροί; Τι ακριβώς μου κάνετε; Μου συμπεριφέρεστε σαν κακοποιό και θα μου κάνετε προσαγωγή επειδή σας είπα να μη βαράτε τον άνθρωπο;». Η απάντηση που εισέπραξα ήταν να με πιέσει ακόμα πιο πολύ ο αστυνομικός στο κεφάλι ενώ με κλώτσησε για ακόμα μία φορά στα πόδια. Ο άλλος, ο ξυρισμένος, ξανακολλάει το πρόσωπο του στο δικό μου και αρχίζει να φωνάζει επανειλημμένα και όλο και πιο δυνατά «ΠΑΡΕΜΠΟΔΙΣΕΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ ΕΡΓΟ;» καθώς και «ΕΧΕΙΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΨΕΥΤΟΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗ ΠΛΟΥΣΙΟΠΑΙΔΙΟ» . Προσπαθούσα να μιλήσω, να του πω κάτι αλλά κάθε φορά που άνοιγα το στόμα μου, μου φώναζε όλο και πιο δυνατά «ΕΧΕΙΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑ;» και με απειλούσε ότι θα με «χώσει μέσα». Ξαφνικά, ακούω από τον ασύρματο κάποιου αστυνομικού ότι «είμαι καθαρός». Μετά από ένα λεπτό και αφού οι δυο, τρεις αστυνομικοί, οι μεγαλύτεροι ηλικιακά στην ομάδα, συζητούσαν μεταξύ τους για τη τύχη μου, μού ανακοινώνουν «ότι τη γλίτωσα αυτή τη φορά την Ομόνοια». Ο αστυνομικός απελευθερώνει το κεφάλι και το υπόλοιπο σώμα μου ενώ μου λέει να μαζέψω τα «σκατά». Ο συνάδελφος του με το ξυρισμένο κεφάλι, γυρνάει προς το μέρος και απειλητικό ύφος μου λέει «να μάθεις άλλη φορά να είσαι πιο προσεκτικός με τις δημοκρατικές σου ευαισθησίες».
Δυστυχώς, αφενός λόγω του ότι έχασα τη ψυχραιμία μου και αφετέρου διότι ήμουν εντελώς τρομοκρατημένος, δεν κατάφερα να πάρω τον αριθμό τους. Όχι πως θα μου τον έδιναν άλλωστε. Θα ήθελα να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στην ελληνική αστυνομία που ξέρει καλά να κάνει τη δουλειά της και δημιουργεί μία αίσθηση ασφάλειας στους πολίτες της. Αν κρίνω από το ζήλο με τον οποίο χειρίστηκαν τη διαμαρτυρία ενός αθώου πολίτη για το ξυλοδαρμό ενός αλλοδαπού, είμαι σίγουρος ότι στα πιο δύσκολα περιστατικά, όπως τη δολοφονία κάποιου μετανάστη, η Αστυνομία θα είναι εκεί να «εκτελέσει» το έργο της.
Κυριακή, 9:30π.μ., γωνία Πανεπιστημίου και Θεμιστοκλέους.
Περπατούσα προς το σταθμό της Ομόνοιας προκειμένου να καλύψω ένα ρεπορτάζ στα Κάτω Πατήσια. Βλέπω δύο ομάδες ΔΙΑΣ σταθμευμένες. Η πρώτη αποτελείτο από επτά-οκτώ αστυνομικούς και βρισκόταν κάτω από ένα κλειστό περίπτερο ενώ η δεύτερη, αποτελούμενη από δέκα άτομα, στεκόταν λίγα μέτρα πιο πέρα. Η πρώτη ομάδα είχε στα χέρια της ένα μετανάστη-μάλλον πακιστανικής καταγωγής- με ύψος γύρω στο 1,68 και βάρος κάτω από 60 κιλά. Τον είχαν βάλει στη γωνία και γελούσαν εις βάρος του, λέγοντας του πράγματα τα οποία δεν κατάφερα να ακούσω, και σκουντώντας τον εναλλάξ περιπαικτικά.
Σταμάτησα στη καντίνα, ακριβώς απέναντι τους, για να αγοράσω κάτι. Μόλις πλήρωσα βλέπω τον έναν από τους αστυνομικούς να κλωτσάει στα οπίσθια των μετανάστη. Εκείνος προσπαθούσε να καλυφθεί και οι υπόλοιποι αστυνομικοί βλέποντας τον αλλοδαπό να προσπαθεί να μη χτυπηθεί, γελούσαν. Δίστασα για το αν πρέπει να επέμβω ή όχι αλλά τελικά τους φωνάζω: «συγνώμη, τι κάνετε εκεί στον άνθρωπο;».
Τα γέλια πάγωσαν. Σχεδόν όλη ομάδα ΔΙΑΣ γυρνάει προς το μέρος μου αφήνοντας ήσυχο το πακιστανό. Ο αστυνομικός που τον κλώτσησε, έρχεται προς το μέρος μου (απείχα 3-4 μέτρα) και με ύφος τραμπούκου μου λέει, «για δώσε μου τη ταυτότητα σου και έλα εδώ». Πλησιάζω δίνοντας την αστυνομική μου ταυτότητα και λέγοντας τους «ορίστε, πάρτε την, δεν έχω να φοβηθώ, τίποτα, δημοσιογράφος είμαι». Τότε, ένας άλλο αστυνομικός πετάγεται από πίσω ζητώντας μου δημοσιογραφική ταυτότητα. «Δεν έχω», τους αποκρίνομαι για να λάβω την απάντηση «τότε, α****ια δημοσιογράφος είσαι».
Μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου, ο αστυνομικός που ζήτησε τη ταυτότητα με αρπάζει από το κεφάλι, με γυρνάει ανάποδα, και με κολλάει στο κλειστό ψυγείο του περιπτέρου. «Παιδιά έλεγχο» φωνάζει στους συναδέλφους του. Μου πιέζει πιο δυνατά το κεφάλι στο ψυγείο και μου κλωτσάει τα πόδια. Μου αρπάζουν τη τσάντα και αρχίζουν να μου αδειάζουν τις τσέπες, πετώντας ό,τι έχω στο πεζοδρόμιο. Τους φωνάζω, «συγνώμη, τι κάνετε αυτή τη στιγμή; Θεωρούμαι ύποπτος για κάτι;» «Έλεγχο και προσαγωγή σου κάνουμε να μάθεις άλλη φορά να μιλάς».
Ταυτόχρονα, ένας αστυνομικός με ξυρισμένο κεφάλι, γύρω στα 35, ύψος 1,78 και περίπου στα 90 κιλά, κολλάει το κεφάλι του στο δικό μου (ενώ ο συνάδελφος του με πίεζε στο ψυγείο) και μου λέει «θα πας προσαγωγή μ****α για παρεμπόδιση αστυνομικού έργου και αντίσταση κατά της αρχής». «Ποια αντίσταση;» του λέω προσπαθώντας να γυρίσω το κεφάλι μου προς τη μεριά του. Η απάντηση που έλαβα ήταν κωμικοτραγική : «Τον βλέπετε όλοι;» φωνάζει γυρνώντας στους συναδέλφους του, «ΑΝΤΙΣΤΕΚΕΤΑΙ» και προσθέτει «είμαστε πέντε άτομα ρε που όλοι βλέπουμε ότι αντιστέκεσαι, να δούμε τι θα πεις στον εισαγγελέα».
Εκείνη τη στιγμή, δεν άντεξα και φώναξα «είστε σοβαροί; Τι ακριβώς μου κάνετε; Μου συμπεριφέρεστε σαν κακοποιό και θα μου κάνετε προσαγωγή επειδή σας είπα να μη βαράτε τον άνθρωπο;». Η απάντηση που εισέπραξα ήταν να με πιέσει ακόμα πιο πολύ ο αστυνομικός στο κεφάλι ενώ με κλώτσησε για ακόμα μία φορά στα πόδια. Ο άλλος, ο ξυρισμένος, ξανακολλάει το πρόσωπο του στο δικό μου και αρχίζει να φωνάζει επανειλημμένα και όλο και πιο δυνατά «ΠΑΡΕΜΠΟΔΙΣΕΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ ΕΡΓΟ;» καθώς και «ΕΧΕΙΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΨΕΥΤΟΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗ ΠΛΟΥΣΙΟΠΑΙΔΙΟ» . Προσπαθούσα να μιλήσω, να του πω κάτι αλλά κάθε φορά που άνοιγα το στόμα μου, μου φώναζε όλο και πιο δυνατά «ΕΧΕΙΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑ;» και με απειλούσε ότι θα με «χώσει μέσα». Ξαφνικά, ακούω από τον ασύρματο κάποιου αστυνομικού ότι «είμαι καθαρός». Μετά από ένα λεπτό και αφού οι δυο, τρεις αστυνομικοί, οι μεγαλύτεροι ηλικιακά στην ομάδα, συζητούσαν μεταξύ τους για τη τύχη μου, μού ανακοινώνουν «ότι τη γλίτωσα αυτή τη φορά την Ομόνοια». Ο αστυνομικός απελευθερώνει το κεφάλι και το υπόλοιπο σώμα μου ενώ μου λέει να μαζέψω τα «σκατά». Ο συνάδελφος του με το ξυρισμένο κεφάλι, γυρνάει προς το μέρος και απειλητικό ύφος μου λέει «να μάθεις άλλη φορά να είσαι πιο προσεκτικός με τις δημοκρατικές σου ευαισθησίες».
Δυστυχώς, αφενός λόγω του ότι έχασα τη ψυχραιμία μου και αφετέρου διότι ήμουν εντελώς τρομοκρατημένος, δεν κατάφερα να πάρω τον αριθμό τους. Όχι πως θα μου τον έδιναν άλλωστε. Θα ήθελα να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στην ελληνική αστυνομία που ξέρει καλά να κάνει τη δουλειά της και δημιουργεί μία αίσθηση ασφάλειας στους πολίτες της. Αν κρίνω από το ζήλο με τον οποίο χειρίστηκαν τη διαμαρτυρία ενός αθώου πολίτη για το ξυλοδαρμό ενός αλλοδαπού, είμαι σίγουρος ότι στα πιο δύσκολα περιστατικά, όπως τη δολοφονία κάποιου μετανάστη, η Αστυνομία θα είναι εκεί να «εκτελέσει» το έργο της.
Αγανακτισμένοι; Στα παπάρια τους!
Η κυβέρνηση έχει κάθε λόγο να μην αντιδρά βλέποντας καθημερινά πίσω από τις γρίλιες των παραθύρων της βουλής τους "αγανακτισμένους". Έτσι κι αλλιώς Ελληνική Κυβέρνηση δεν υπάρχει. Κατάντησε σκιά πολυεθνικών εταιριών και όλες οι αποφάσεις της δεν έχουν να κάνουν με το συμφέρον της χώρας της, αλλά εκείνων των πολυεθνικών. Ξέρει ότι έχει τους "αγανακτισμένους" πιασμένους από τα αρχίδια παρόλο που τους αφήνει να βαρέσουν λίγα κατσαρολικά ή να μουτζώσουν.
Δεν τα γράφω αυτά επειδή έχω κάτι με τους "αγανακτισμένους" ή να θέλω να πω πώς δεν κάνουν καλά. Θεμιτή κάθε αντίδραση ακόμα και αν ένα μέρος της προέρχεται από χώρους τους οποίους απεχθάνομαι. Το πρόβλημα για μένα είναι τι γίνεται μετά. Και αυτό νομίζω πώς η κυβέρνηση το γνωρίζει πάρα πολύ καλά. Μπορεί να στέλνουν τους Πάγκαλους να γαβγίζουν για τα like και unlike του Facebook (λες και για αυτό είναι μόνο το Facebook),μα γνωρίζουν πολύ καλά ότι η καρέκλα τους δεν δονείται. Ένα μέρος από αυτούς που σήμερα τους μουτζώνουν, αύριο θα τους ξαναψηφίσει γιατί κάποιον θα θέλουν να χώσουν στο δημόσιο. Ένα άλλο μέρος νομίζοντας πώς θα δείξει την αντίθεση του δεν θα πάει να ψηφίσει κανέναν κερατά με αποτέλεσμα πάλι η μοίρα της χώρας να εξαρτηθεί από φανατισμένα κοματόσκυλα. Το ποσοστό αποχής ( και όσο αυτό καλλιεργείται) θα είναι υπέρ τους. Η αντιπολίτευση είναι για τα μπάζα όσο ποτέ άλλοτε. Οι φαμφάρες του ποιητή Σαμαρά δεν πείθουν κανέναν και αν γινόταν αύριο εκλογές πάλι Πασόκ θα είχαμε (όχι παίζει καμία διαφορά αν είχαμε ΝΔ) γιατί οι άνθρωποι έχουν μάθει να σκέφτονται δικομματικά και με όρους ποδοσφαιρικούς.
Οπότε η παρούσα Αντουανέτα κυβέρνηση συνεχίζει να το χτενίζει...
Μια ρεαλιστική λύση που σκέφτομαι για το day after aganaktized (επειδή ένα αναρχικό καθεστώς στιλ αυτοδιαχείρισης δεν βλέπω να παίζει) είναι ψήφος μακρυά από τα 2 μεγάλα κόμματα (και ας μην πολυγουστάτουμε κάποια), τουλάχιστον να απαλλαγούμε από τα καρκινώματα Πασόκ-ΝΔ. Όχι πώς αν βγει κάποια από τα μικρά θα είναι και η σωτήρια λύση, αλλά μπορεί να το πρώτο βήμα για μια καινούρια αρχή. Και μετά βλέπουμε ποιοι και αν θα είναι οι διεφθαρμένοι. Έχουμε τον καιρό, αν όχι εμείς, τουλάχιστον τα παιδιά μας να τους κράξουν.
Δεν τα γράφω αυτά επειδή έχω κάτι με τους "αγανακτισμένους" ή να θέλω να πω πώς δεν κάνουν καλά. Θεμιτή κάθε αντίδραση ακόμα και αν ένα μέρος της προέρχεται από χώρους τους οποίους απεχθάνομαι. Το πρόβλημα για μένα είναι τι γίνεται μετά. Και αυτό νομίζω πώς η κυβέρνηση το γνωρίζει πάρα πολύ καλά. Μπορεί να στέλνουν τους Πάγκαλους να γαβγίζουν για τα like και unlike του Facebook (λες και για αυτό είναι μόνο το Facebook),μα γνωρίζουν πολύ καλά ότι η καρέκλα τους δεν δονείται. Ένα μέρος από αυτούς που σήμερα τους μουτζώνουν, αύριο θα τους ξαναψηφίσει γιατί κάποιον θα θέλουν να χώσουν στο δημόσιο. Ένα άλλο μέρος νομίζοντας πώς θα δείξει την αντίθεση του δεν θα πάει να ψηφίσει κανέναν κερατά με αποτέλεσμα πάλι η μοίρα της χώρας να εξαρτηθεί από φανατισμένα κοματόσκυλα. Το ποσοστό αποχής ( και όσο αυτό καλλιεργείται) θα είναι υπέρ τους. Η αντιπολίτευση είναι για τα μπάζα όσο ποτέ άλλοτε. Οι φαμφάρες του ποιητή Σαμαρά δεν πείθουν κανέναν και αν γινόταν αύριο εκλογές πάλι Πασόκ θα είχαμε (όχι παίζει καμία διαφορά αν είχαμε ΝΔ) γιατί οι άνθρωποι έχουν μάθει να σκέφτονται δικομματικά και με όρους ποδοσφαιρικούς.
Οπότε η παρούσα Αντουανέτα κυβέρνηση συνεχίζει να το χτενίζει...
Μια ρεαλιστική λύση που σκέφτομαι για το day after aganaktized (επειδή ένα αναρχικό καθεστώς στιλ αυτοδιαχείρισης δεν βλέπω να παίζει) είναι ψήφος μακρυά από τα 2 μεγάλα κόμματα (και ας μην πολυγουστάτουμε κάποια), τουλάχιστον να απαλλαγούμε από τα καρκινώματα Πασόκ-ΝΔ. Όχι πώς αν βγει κάποια από τα μικρά θα είναι και η σωτήρια λύση, αλλά μπορεί να το πρώτο βήμα για μια καινούρια αρχή. Και μετά βλέπουμε ποιοι και αν θα είναι οι διεφθαρμένοι. Έχουμε τον καιρό, αν όχι εμείς, τουλάχιστον τα παιδιά μας να τους κράξουν.
Παρασκευή 20 Μαΐου 2011
Θέλω να ευχαριστήσω τους αλλοδαπούς
Μίας και πολύ προπαγάνδα και ρατσισμός έχει πέσει τα τελευταία χρόνια γενικεύοντας ως προς το απόλυτο κακό οποιονδήποτε αλλοδαπό περνάει τα σύνορά της Ελλάδας, θα μου επιτρέψετε για μια φορά να ασκήσω και εγώ την προπαγάνδα μου από την άλλη πλευρά αγνοώντας σκόπιμα κάθε εγκληματική πράξη που κάποιοι έχουν διαπράξει.
Θέλω να τους ευχαριστήσω γιατί διάλεξαν αυτό το μέρος για να ζήσουν, να μεγαλώσουν τα παιδιά τους και να δημιουργήσουν. Εκτιμώ που υπάρχουν κάποιοι που επιμένουν να βρίσκουν δελεαστικό αυτό τον τόπο, κάτι το οποίο δεν βρίσκω εγώ.
Τους ευχαριστώ όταν αποφασίζουν να κάνουν φιλότιμα κάποια σκληρή εργασία που έχουν αναλάβει. Όταν είχα αποφασίσει να μετακομίσω όλα αυτά τα βαριά πράγματα από το ένα σπίτι στο άλλο, αλλοδαποί ήταν αυτοί που μου τα κουβάλησαν και θέλω να πιστεύω ότι δεν τους ρίξανε στην μοιρασιά της εργασίας. Προσωπικά μου άφησαν τις καλύτερες εντυπώσεις.
Τους ευχαριστώ όταν αντίθετα από πολλούς ομοεθνείς μου, είναι πάντα πολύ πρόθυμοι να σου δώσουν μια πληροφορία, να σταθούν σε ουρά χωρίς να γκρινιάζουν ή να θέλουν να σου πάρουν την θέση και να μην σε σπρώχνουν για να βγουν από το τραίνο ή το λεωφορείο.
Τους ευχαριστώ γιατί παρ' όλη την μιζέρια, τον σκοταδισμό και την μισαλλοδοξία που υπάρχει σε αυτόν τον τόπο οι άνθρωποι αυτοί είναι πάντα χαμογελαστοί, κουβεντιάζουν έντονα και κάνουνε πλάκα.
Τους ευχαριστώ που δίνουν ένα άλλο φυλετικό χρώμα σε μία χώρα στην οποία έχω βαρεθεί να βλέπω το λευκό. Το πώς παίζουν με την κόμμωση τους οι αραπίνες είναι κάτι το εκπληκτικό. Το πώς συνδυάζουν καλόγουστα τα έντονα χρώματα των ρούχων τους πάνω στο σκούρο δέρμα τους είναι μια δυνατότητα που δεν θα τολμούσε να κάνει ποτέ κάποιος λευκός.
Τους ευχαριστώ για την μουσική τους, την αίσθηση του ρυθμού που έχουν όταν χορεύουν που ουδέποτε θα τολμούσα να πράξω (κυρίως έτσι αγύμναστος και χοντρομπαλάς που κατάντησα!)
Τους ευχαριστώ όταν μέσα στην βροχερή Αθήνα κάθονται σαν μαλάκες κάτω από την βροχή να μου πουλήσουν μια ομπρέλα την οποία εγώ είχα αγνοήσει να πάρω φεύγοντας. Τους ευχαριστώ που στις πορείες μέσα στο λιοπύρι, μας προμηθεύουν νερό (και ντουντούκες!). Τους ευχαριστώ για μια ταινία που θα μου δώσουν πολύ ποιο φτηνά και πολύ ποιο νωρίς και σίγουρα με λιγότερο κόπο από το να την βρω κατεβασμένη. Το ίδιο και για την μουσική ενός δίσκου που το πιο πιθανό είναι να πάψω να τον ακούω μετά από ένα χρόνο. Και ναι, αν πρόκειται για μεγάλες εταιρίες που έτσι και αλλιώς πλουτίζουν προσφέροντας σου πολύ λιγότερα από αυτά που περιμένεις, προτιμώ τον πειρατή.
Τους ευχαριστώ που καθαρίζουν το παρμπρίζ του αυτοκινήτου μου που το έχω μεσ' την μπίχλα επειδή δεν βρήκα ποτέ τον χρόνο να το πάω για καθάρισμα. Τους ευχαριστώ που στέκονται να μου πουλήσουν ένα σωρό φτηνά μικροπράγματα, όπως αναπτήρες, χαρτομάντιλα, φορτιστές κινητών (κυρίως όταν από έναν Γερμανό το πληρώνεις χρυσάφι), στυλό, καπέλα, ανακλαστήρες αυτοκινήτων κυρίως όταν τα έχω ανάγκη.
Τους ευχαριστώ γιατί μου φέρνουνε το φαγάκι μου στις 12 η΄ώρα το βράδυ την ώρα που εγώ βαριέμαι να μαγειρέψω, και να βγω από το σπίτι μου. Και τους ντρέπομαι όταν την επόμενη μέρα τους συναντώ τυχαία στο δρόμο και μου λένε "καλημέρα" την ώρα που εγώ δεν θυμάμαι ποτέ την μούρη τους παρ' όλες τις άπειρες φορές που με έχουν εξυπηρετήσει.
Από πολλές απόψεις είναι καλύτεροι από μας τους Έλληνες.
Θέλω να τους ευχαριστήσω γιατί διάλεξαν αυτό το μέρος για να ζήσουν, να μεγαλώσουν τα παιδιά τους και να δημιουργήσουν. Εκτιμώ που υπάρχουν κάποιοι που επιμένουν να βρίσκουν δελεαστικό αυτό τον τόπο, κάτι το οποίο δεν βρίσκω εγώ.
Τους ευχαριστώ όταν αποφασίζουν να κάνουν φιλότιμα κάποια σκληρή εργασία που έχουν αναλάβει. Όταν είχα αποφασίσει να μετακομίσω όλα αυτά τα βαριά πράγματα από το ένα σπίτι στο άλλο, αλλοδαποί ήταν αυτοί που μου τα κουβάλησαν και θέλω να πιστεύω ότι δεν τους ρίξανε στην μοιρασιά της εργασίας. Προσωπικά μου άφησαν τις καλύτερες εντυπώσεις.
Τους ευχαριστώ όταν αντίθετα από πολλούς ομοεθνείς μου, είναι πάντα πολύ πρόθυμοι να σου δώσουν μια πληροφορία, να σταθούν σε ουρά χωρίς να γκρινιάζουν ή να θέλουν να σου πάρουν την θέση και να μην σε σπρώχνουν για να βγουν από το τραίνο ή το λεωφορείο.
Τους ευχαριστώ γιατί παρ' όλη την μιζέρια, τον σκοταδισμό και την μισαλλοδοξία που υπάρχει σε αυτόν τον τόπο οι άνθρωποι αυτοί είναι πάντα χαμογελαστοί, κουβεντιάζουν έντονα και κάνουνε πλάκα.
Τους ευχαριστώ που δίνουν ένα άλλο φυλετικό χρώμα σε μία χώρα στην οποία έχω βαρεθεί να βλέπω το λευκό. Το πώς παίζουν με την κόμμωση τους οι αραπίνες είναι κάτι το εκπληκτικό. Το πώς συνδυάζουν καλόγουστα τα έντονα χρώματα των ρούχων τους πάνω στο σκούρο δέρμα τους είναι μια δυνατότητα που δεν θα τολμούσε να κάνει ποτέ κάποιος λευκός.
Τους ευχαριστώ για την μουσική τους, την αίσθηση του ρυθμού που έχουν όταν χορεύουν που ουδέποτε θα τολμούσα να πράξω (κυρίως έτσι αγύμναστος και χοντρομπαλάς που κατάντησα!)
Τους ευχαριστώ όταν μέσα στην βροχερή Αθήνα κάθονται σαν μαλάκες κάτω από την βροχή να μου πουλήσουν μια ομπρέλα την οποία εγώ είχα αγνοήσει να πάρω φεύγοντας. Τους ευχαριστώ που στις πορείες μέσα στο λιοπύρι, μας προμηθεύουν νερό (και ντουντούκες!). Τους ευχαριστώ για μια ταινία που θα μου δώσουν πολύ ποιο φτηνά και πολύ ποιο νωρίς και σίγουρα με λιγότερο κόπο από το να την βρω κατεβασμένη. Το ίδιο και για την μουσική ενός δίσκου που το πιο πιθανό είναι να πάψω να τον ακούω μετά από ένα χρόνο. Και ναι, αν πρόκειται για μεγάλες εταιρίες που έτσι και αλλιώς πλουτίζουν προσφέροντας σου πολύ λιγότερα από αυτά που περιμένεις, προτιμώ τον πειρατή.
Τους ευχαριστώ που καθαρίζουν το παρμπρίζ του αυτοκινήτου μου που το έχω μεσ' την μπίχλα επειδή δεν βρήκα ποτέ τον χρόνο να το πάω για καθάρισμα. Τους ευχαριστώ που στέκονται να μου πουλήσουν ένα σωρό φτηνά μικροπράγματα, όπως αναπτήρες, χαρτομάντιλα, φορτιστές κινητών (κυρίως όταν από έναν Γερμανό το πληρώνεις χρυσάφι), στυλό, καπέλα, ανακλαστήρες αυτοκινήτων κυρίως όταν τα έχω ανάγκη.
Τους ευχαριστώ γιατί μου φέρνουνε το φαγάκι μου στις 12 η΄ώρα το βράδυ την ώρα που εγώ βαριέμαι να μαγειρέψω, και να βγω από το σπίτι μου. Και τους ντρέπομαι όταν την επόμενη μέρα τους συναντώ τυχαία στο δρόμο και μου λένε "καλημέρα" την ώρα που εγώ δεν θυμάμαι ποτέ την μούρη τους παρ' όλες τις άπειρες φορές που με έχουν εξυπηρετήσει.
Από πολλές απόψεις είναι καλύτεροι από μας τους Έλληνες.
Παρασκευή 13 Μαΐου 2011
Καλημέρα Αδόλφε, καλημέρα...
Μερικές "πατριωτικές" φωτογραφίες και ένα βίντεο από την χτεσινή Νύχτα Των Κρυστάλλων στο κέντρο της Αθήνας.
ΥΓ. Σκέφτηκα να καλύψω τα πρόσωπα των τραμπούκων και μαχαιροβγάλτων. Όχι τόσο επειδή είμαι κατά της στοχοποίησης, όσο για να μην πέσουν θύματα από φανατικούς της άλλης πλευράς. Και πάλι δεν το κάνω επειδή τους προστατεύω. Οι λόγος είναι πώς αν υπάρξουν αντίποινα, οι φασίστες θα ανταποδώσουν πάλι και αυτός ο κύκλος βίας δεν θα τελειώσει πότε. Φαντάζομαι η αστυνομία θα έχει ήδη τις φωτογραφίες στην διάθεση της...
-UPDATE-
Τα Χρυσαύγουλα που θεωρούν πώς ο κόσμος τους επικροτεί για τα κατορθώματα τους, ας διαβάσουν αυτό!
Πέμπτη 12 Μαΐου 2011
Γιάννη, περαστικά...
"Ο διαδηλωτής - τραυματίας έχει όνομα. Ονομάζεται Γιάννης Καυκάς και αν έχεις βρεθεί στον Δαναό τις Νύχτες Πρεμιέρας σε έχει σερβίρει στο μπάρ"
Trompaktiko
Τώρα, θα ήμουνα πολύ
Τετάρτη 11 Μαΐου 2011
Τρίτη 3 Μαΐου 2011
Το γαμώτο ενός αστυνομικού που δεν θέλει να είναι μπάτσος.
Από έμπιστη πηγή, μου ήρθε αυτό το κείμενο, γραμμένο από έναν αστυνομικό, που δεν θέλει να είναι "μπάτσος". Που θέλει να κάνει τη δουλειά του όπως πρέπει και να μην κρύβει από τον κόσμο το επάγγελμα του.
Τα περιστατικά της 15ης Απριλίου που αναφέρεται, είναι το ντου των μπάτσων-ΜΑΤ στα Εξάρχεια σε ώρα που γινόταν συναυλία και υπήρχε αρκετός κόσμος, ΕΔΩ.
Το παρακράτος της Δ.Α.Ε.Α.
Το ποτήρι ξεχείλισε, η λύσσα, η μισανθρωπία και η αθλιότητα των ανθρώπων που έκαναν επάγγελμα την καταπάτηση των όρκων και την παραβίαση των νόμων που πληρώνονται να τηρούν και να προστατεύουν, πρέπει να σταματήσει.
Είμαι αρκετά χωμένος στα σκατά για να ξέρω πως λειτουργούν, να ξέρω το πως και κατά πόσο ελέγχονται για τις πράξεις ή παραλείψεις τους και να γνωρίζω τη ψυχολογική φθορά και σωματική καταπόνηση που υφίστανται.
Ένα μείγμα θυμού, ρατσιστικής βίας, ακροδεξιάς βαρβαρότητας, εθνοσωτήριου ιδεώδους, ψυχολογίας όχλου, βλακείας, ατιμωρησίας και δυστυχώς ελάχιστης αξιοπρέπειας.
Τα πρόσφατα περιστατικά της 15ης Απριλίου ήταν άλλη μια χαρακτηριστική περίπτωση της κρατικής βαρβαρότητας που πολλοί από εσάς ζείτε καθημερινά ή και από πορεία σε πορεία και δεν ξέρω τι να σας απαντήσω όταν με ρωτάτε γιατί.
Γιατί... γιατί το ψάρι βρομάει από το κεφάλι, γιατί μας θέλουν όργανα, γιατί πιο εύκολο είναι να μας ρίξουν πρόστιμο γιατί ξεχάσαμε το μπερέ σπίτι παρά γιατί κλοτσήσαμε άνθρωπο πεσμένο στο έδαφος, γιατί ακόμα και όταν χτυπήσουμε άνθρωπο πεσμένο στο έδαφος αν δεν υπάρχουν τρεις τουλάχιστον μάρτυρες, κατά προτίμηση επώνυμοι, δεκαπέντε φωτογραφίες και δύο βίντεο θα αθωωθούμε, γιατί και αν ακόμα υπάρχουν όλα αυτά αν δεν βρεθεί ποιος ακριβώς το έκανε -γιατί δεν φέρουμε τους αριθμούς που είμαστε υποχρεωμένοι να φέρουμε, αλλά δεν μας ελέγχει κανείς αν φέρουμε- πάλι κανείς δε θα τιμωρηθεί, γιατί αν από το περιστατικό όμως θιχτεί δημόσιο πρόσωπο και ειδικά κυβερνητικό, ο υπαίτιος θα βρεθεί την ίδια μέρα διαφορετικά θα τιμωρηθεί κάποιος έστω και άδικα, γιατί όταν σε έχουν στο πεζοδρόμιο για πάνω από δώδεκα ώρες την ημέρα για μέρες, θα σηκώσεις το χέρι πολύ πιο εύκολα, γιατί φασιστοειδή καθηγητές ακόμα και εισαγγελείς στις σχολές της αστυνομίας κάνουν φασιστικά κηρύγματα, γιατί είτε από μόνοι τους μερικοί δικοί μας, είτε από τα κηρύγματα αυτά, πιστεύουν ότι κάνουν κάτι ιερό και ότι προστατεύουν τη πατρίδα και ότι αυτός που βαράνε κάτω το αξίζει και θέλει το κακό της πατρίδας τους, γιατί μας θέλουν μπροστά να παίζουμε ξύλο με τον κόσμο για να εκτονώνει την οργή του πάνω μας, γιατί μας διοικούν όχι μορφωμένοι αξιωματικοί αλλά κομματόσκυλα τσοπάνηδες που με την πρώτη ευκαιρία φυλάνε κατουρημένες ποδιές για μια προαγωγή και θέση, γιατί ο πειθαρχικός μας έλεγχος δεν γίνεται από ανεξάρτητη δικαστική αρχή αλλά από εμάς τους ίδιους, γιατί φταίμε εμείς, γιατί φταίει η ηγεσία, γιατί φταίνε οι πολιτικοί. Ο κόσμος ακόμα και άδικο να έχει δεν φταίει, ο κόσμος ακόμα και να παρανομεί τον συλλαμβάνεις και τελείωσε, δεν τον χτυπάς και τον παρατάς, δεν τον χτυπάς, τον συλλαμβάνεις και τον ξαναχτυπάς.
Υπάρχουν και υγιή άτομα στη Δ.Α.Ε.Α. και για κάποιο περίεργο λόγο όλα θέλουν να φύγουν και όσο μπορούν αρνούνται να παίξουν το ρόλο που τους ζητάνε να παίξουν, αλλά είναι γεγονός ότι είναι ελάχιστα. Δε λειτουργεί όμως μονάχα η Δ.Α.Ε.Α. σαν παρακράτος, τα στραβά της αστυνομίας είναι πολλά, τα δεξιά έως ακροδεξιά αντανακλαστικά πολύ δυνατά, οι αιτίες ακόμα περισσότερες, οι δικαιολογίες λίγες και το δίκαιο με τον κόσμο.
Θέλω να αλλάξει όλη αυτή η κατάσταση αλλά ξέρω ότι δε θα αλλάξει ούτε με βία, ούτε με μολότοφ, ούτε με καταστροφές. Το γνωρίζω από πρώτο χέρι, το έχω ζήσει, το έχω δει, ξανά και ξανά και ξανά, η βία δε δίνει λύση. Οι φασίστες και οι κυβερνώντες μας αυτό θέλουν, αυτό τους θρέφει, αυτό έχουν ανάγκη, για να τρομοκρατούν, για να φανατίζουν, για να δικαιολογούν προμήθειες, δαπάνες, γιγαντωμένες εξουσίες και διευρυμένες αρμοδιότητες. Η κατάσταση πρέπει να αλλάξει και δεν ξέρω πως αλλά πρέπει να γίνει σύντομα, διαφορετικά φασιστικοποιούμαστε με πολύ γοργούς ρυθμούς και αυτό με τρομάζει πολύ γιατί το βλέπω και από μέσα. Δε φεύγω και δεν παρατάω αυτό που κάνω γιατί το θεωρώ ήττα, ελπίζω και δεν απελπίζομαι.
Ένας ένστολος πολίτης.
Τρίτη 5 Απριλίου 2011
Παρασκευή 1 Απριλίου 2011
Το "χωρίο" ακόμα αντιστέκεται!
Και μία "αναρχικιά" από τους "υποκινητές αίματος" που γελοιοποιεί τους "λεγεωνάριους"!!!
katikos from www.aformi.gr on Vimeo.
Πηγή Red NoteBook
Στην καρδιά μας, μπήκες!
Πέμπτη 24 Μαρτίου 2011
Παρασκευή 25 Φεβρουαρίου 2011
...ΚΑΙ αντίσταση κατά της Αρχής;
Πηγή: New PostΣτην είδηση αυτή που κάνει το γύρο διαδικτύου (προφανώς και της τηλεόρασης) δεν έχω να προσθέσω κάτι περισσότερο από την δυσθυμία του κόσμου ότι και πάλι "καπελώθηκε" η πορεία. Είναι αλήθεια πώς όσο ρομαντικό και να ακούγεται να σημαδεύεις με ένα τόξο την Βουλή, πρέπει να έχουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας πώς η ζωή δεν είναι κόμικς (μωρό μου) ούτε V For Vendetta. Οσο μαμαδίστικο κι αν ακούγεται αυτό που θα πω, μπορεί να είχε τραυματιστεί σοβαρά κανένα παιδάκι (ακόμα και αν πρόκειται για μπατσάκι) και τα πράγματα να εξελιχτούν στο χειρότερο. Ευτυχώς κάτι τέτοιο δεν διάβασα.
Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει ότι ξεχνάω την αντίστοιχη αστυνομική βία και εγκληματικότητα την οποία επιμελώς τα δελτία ειδήσεων "ξεχνάνε" πολλές φορές να αναφέρουν. Και αλήθεια, πόσο διαφέρει το αποτέλεσμα ενός τόξου επί παραδείγματος από έναν αστυνομικό που πυροβολεί στον αέρα;
Θα σταθώ μόνο στις καταγγελίες που αποδόθηκαν στους συλληφθέντες, κυρίως σύμφωνα με εκείνη περί "αντίστασης Αρχής" η οποία όσο περνάει ο καιρός μου φαίνεται όσο γίνεται και ποιο σαρκαστική. Ξεκινώντας με ως Αρχή το απλό όργανο του κράτους (όχι το μπουζούκι) που δέρνει και βαράει με το "'ετσι θέλω" και καταλήγοντας στην Αρχές μιας κυβερνήσεως που και εκείνη κάνει ¨οτι θέλει" (η Τρόικα), πόσο παράλογη σας ακούγεται η οποιαδήποτε αντίσταση; Αντίσταση δεν μπορεί να θεωρηθεί και η ίδια η πορεία;
Θεωρώ πώς εδώ που φτάσαμε η αντίσταση κατά Αρχών (μιας και είναι αυτές που είναι) δεν πρέπει να θεωρείται παράπτωμα ή κατηγορία, αλλά υποχρέωση. Δεν ζούμε σε μια απόλυτα δημοκρατική κοινωνία, δεν είναι σωστές αυτές οι Αρχές τις οποίες έχουμε.
Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει ότι ξεχνάω την αντίστοιχη αστυνομική βία και εγκληματικότητα την οποία επιμελώς τα δελτία ειδήσεων "ξεχνάνε" πολλές φορές να αναφέρουν. Και αλήθεια, πόσο διαφέρει το αποτέλεσμα ενός τόξου επί παραδείγματος από έναν αστυνομικό που πυροβολεί στον αέρα;
Θα σταθώ μόνο στις καταγγελίες που αποδόθηκαν στους συλληφθέντες, κυρίως σύμφωνα με εκείνη περί "αντίστασης Αρχής" η οποία όσο περνάει ο καιρός μου φαίνεται όσο γίνεται και ποιο σαρκαστική. Ξεκινώντας με ως Αρχή το απλό όργανο του κράτους (όχι το μπουζούκι) που δέρνει και βαράει με το "'ετσι θέλω" και καταλήγοντας στην Αρχές μιας κυβερνήσεως που και εκείνη κάνει ¨οτι θέλει" (η Τρόικα), πόσο παράλογη σας ακούγεται η οποιαδήποτε αντίσταση; Αντίσταση δεν μπορεί να θεωρηθεί και η ίδια η πορεία;
Θεωρώ πώς εδώ που φτάσαμε η αντίσταση κατά Αρχών (μιας και είναι αυτές που είναι) δεν πρέπει να θεωρείται παράπτωμα ή κατηγορία, αλλά υποχρέωση. Δεν ζούμε σε μια απόλυτα δημοκρατική κοινωνία, δεν είναι σωστές αυτές οι Αρχές τις οποίες έχουμε.
Δευτέρα 31 Ιανουαρίου 2011
Περί χάους
Δεν είμαι τελείως κατά των καταλήψεων και ας θεωρούνται παράνομες σύμφωνα με τον νόμο. Δυσχεραίνουν κάποιες καταστάσεις (σίγουρα), δεν γίνονται με την έγκριση των ιδιοκτητών (σίγουρα) και εκβιάζουν καταστάσεις (σίγουρα). Το ζήτημα για να είσαι υπέρ ή κατά μιας κατάληψης αφορά τον σκοπό του σε ένα βάθος χρόνου.
Καταρχήν, μια κατάληψη ποτέ δεν είναι μόνιμη κατάσταση. Αν κλείσουμε για δύο λεπτά τον ήχο της τηλεόρασης και των χατζινολαοπρετεντέρηδων που μιλάνε τόσο εύκολα για το χάος που δημιουργείται και σκεφτούμε, η ζυγαριά χάους των εκβιασμών και ασυδοσίας γέρνει μακροχρόνια πολύ περισσότερο σε αυτά που το κράτος αποφασίζει για μάς παρά από το να μαζευτούν 250 άτομα μέσα σε μία Νομική αναταράζοντας για λίγο χρόνο τα νερά της κοινωνίας.
Χάος δεν είναι να σου παίρνει το σπίτι η τράπεζα; Χάος δεν είναι να μένει κάποιος χωρίς δουλειά; Χάος δεν είναι να σε θεωρούν λιγότερο άνθρωπο από τους άλλους επειδή μπήκες λαθραία ή να φοβάσαι μην σε πλακώσει ο μπάτσος ή ο κάθε μουρλαμένος χρυσαυγήτης έτσι και υψώσεις λίγο τους τόνους; Ποιό χάος έχει περισσότερη μονιμότητα;
Άργησα να αναφερθώ σε αυτά που γίνονται αυτή την στιγμή στην νομική επειδή το πράγμα είναι τρομερά μπερδεμένο και ευαίσθητο και κάθε μου απόφαση υπέρ η κατά δεν θα ήθελα να γίνει με την ίδια επιπόλαιη ευκολία που συναντάμε στα δελτία ειδήσεων. Όπως το βλέπω, με το να ανακατευτεί ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ έκανε δύο μεγάλα λάθη. Έδωσε το πάτημα στους εχθρούς του να μιλάνε για παρακίνηση σε βία (κάτι που φοβάμαι θα το πληρώσει στις επόμενες εκλογές) και δεύτερον ένα πάτημα να ενισχυθεί η φιλοφασιστική νοοτροπία.
Φιλοφασιστική και ρατσιστική νοοτροπία υπήρχε και καλλιεργείται φυσικά πολύ πριν από την κατάληψη στην Νομική, για να είμαστε ειλικρινείς και η απόφαση αυτών των 250 ατόμων (μετανάστες, λαθραίοι, δεν έχει τόση σημασία πώς τους πεις), δεν θα αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο σκέφτεται για αυτούς ο περισσότερος πληθυσμός. Το βλέπω από μεριά τους σαν μία λύση απόγνωσης, ή μία κραυγή σε οποιονδήποτε θελήσει να την ακούσει.
Ίσως το πιο σιχαμένο είναι η ξαφνική φιλευσπλαχνία που δείξαν όλα τα κανάλια μιλώντας για "άμοιρους", "κακόμοιρους", "δύστυχους" που τους εκμεταλλεύτηκε ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ για να κάνει το κομμάτι του. Πώς τάχα αυτός τους παρακίνησε και τους μάντρωσε λες και είναι πρόβατα προς σφαγή να μείνουν χωρίς φαΐ τόσες μέρες. Λες και μόνοι τους δεν είναι σε θέση να πάρουν αποφάσεις, λες και μιλάνε για άβουλα ανεγκέφαλα πλάσματα με μυαλό αμοιβάδας. Όχι. Το να αποφασίσεις να παραβλέψεις τον νόμο (που έτσι και αλλιώς δεν σε σέβεται) και να καθίσεις συνειδητά να υποστείς τις στερήσεις των φυσικών σου αναγκών για επιβίωση προχωρώντας σε απεργία πείνας είναι κάτι που δύσκολα το αποφασίζεις, χρειάζεται μεγάλα αρχίδια και για αυτό εμείς και ο κάθε φιλέσπλαχος Πρετεντέρης, ή μπάτσος, ή Παπουτσής, η Άδωνις οφείλουμε να τους βγάλουμε το καπέλο. Ο άνθρωποι τούτοι τίποτα άλλο παρά πρόβατα είναι, θέλουμε δεν θέλουμε είναι μέρος της κοινωνίας όπως αυτή έχει διαμορφωθεί σήμερα και πρέπει να ακουστούν.
Καταρχήν, μια κατάληψη ποτέ δεν είναι μόνιμη κατάσταση. Αν κλείσουμε για δύο λεπτά τον ήχο της τηλεόρασης και των χατζινολαοπρετεντέρηδων που μιλάνε τόσο εύκολα για το χάος που δημιουργείται και σκεφτούμε, η ζυγαριά χάους των εκβιασμών και ασυδοσίας γέρνει μακροχρόνια πολύ περισσότερο σε αυτά που το κράτος αποφασίζει για μάς παρά από το να μαζευτούν 250 άτομα μέσα σε μία Νομική αναταράζοντας για λίγο χρόνο τα νερά της κοινωνίας.
Χάος δεν είναι να σου παίρνει το σπίτι η τράπεζα; Χάος δεν είναι να μένει κάποιος χωρίς δουλειά; Χάος δεν είναι να σε θεωρούν λιγότερο άνθρωπο από τους άλλους επειδή μπήκες λαθραία ή να φοβάσαι μην σε πλακώσει ο μπάτσος ή ο κάθε μουρλαμένος χρυσαυγήτης έτσι και υψώσεις λίγο τους τόνους; Ποιό χάος έχει περισσότερη μονιμότητα;
Άργησα να αναφερθώ σε αυτά που γίνονται αυτή την στιγμή στην νομική επειδή το πράγμα είναι τρομερά μπερδεμένο και ευαίσθητο και κάθε μου απόφαση υπέρ η κατά δεν θα ήθελα να γίνει με την ίδια επιπόλαιη ευκολία που συναντάμε στα δελτία ειδήσεων. Όπως το βλέπω, με το να ανακατευτεί ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ έκανε δύο μεγάλα λάθη. Έδωσε το πάτημα στους εχθρούς του να μιλάνε για παρακίνηση σε βία (κάτι που φοβάμαι θα το πληρώσει στις επόμενες εκλογές) και δεύτερον ένα πάτημα να ενισχυθεί η φιλοφασιστική νοοτροπία.
Φιλοφασιστική και ρατσιστική νοοτροπία υπήρχε και καλλιεργείται φυσικά πολύ πριν από την κατάληψη στην Νομική, για να είμαστε ειλικρινείς και η απόφαση αυτών των 250 ατόμων (μετανάστες, λαθραίοι, δεν έχει τόση σημασία πώς τους πεις), δεν θα αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο σκέφτεται για αυτούς ο περισσότερος πληθυσμός. Το βλέπω από μεριά τους σαν μία λύση απόγνωσης, ή μία κραυγή σε οποιονδήποτε θελήσει να την ακούσει.
Ίσως το πιο σιχαμένο είναι η ξαφνική φιλευσπλαχνία που δείξαν όλα τα κανάλια μιλώντας για "άμοιρους", "κακόμοιρους", "δύστυχους" που τους εκμεταλλεύτηκε ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ για να κάνει το κομμάτι του. Πώς τάχα αυτός τους παρακίνησε και τους μάντρωσε λες και είναι πρόβατα προς σφαγή να μείνουν χωρίς φαΐ τόσες μέρες. Λες και μόνοι τους δεν είναι σε θέση να πάρουν αποφάσεις, λες και μιλάνε για άβουλα ανεγκέφαλα πλάσματα με μυαλό αμοιβάδας. Όχι. Το να αποφασίσεις να παραβλέψεις τον νόμο (που έτσι και αλλιώς δεν σε σέβεται) και να καθίσεις συνειδητά να υποστείς τις στερήσεις των φυσικών σου αναγκών για επιβίωση προχωρώντας σε απεργία πείνας είναι κάτι που δύσκολα το αποφασίζεις, χρειάζεται μεγάλα αρχίδια και για αυτό εμείς και ο κάθε φιλέσπλαχος Πρετεντέρης, ή μπάτσος, ή Παπουτσής, η Άδωνις οφείλουμε να τους βγάλουμε το καπέλο. Ο άνθρωποι τούτοι τίποτα άλλο παρά πρόβατα είναι, θέλουμε δεν θέλουμε είναι μέρος της κοινωνίας όπως αυτή έχει διαμορφωθεί σήμερα και πρέπει να ακουστούν.
The battle of Qasr El Nile Bridge 28/01/11 - Revolution of Egypt
The battle of Qasr El Nile Bridge 28/01/11 - Revolution of Egypt
Protesters fight a big battle at Qasr El Nile bridge - Cairo
Date 28/01/11
Time: 3:30 pm
Duration: 09:10s
Viva
Nice moral, and endurance of the Egyptian people.
Source unknown to me.
Protesters fight a big battle at Qasr El Nile bridge - Cairo
Date 28/01/11
Time: 3:30 pm
Duration: 09:10s
Viva
Nice moral, and endurance of the Egyptian people.
Source unknown to me.
Πέμπτη 27 Ιανουαρίου 2011
ΑΡΣΗ ΑΣΥΛΟΥ
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
ΑΠΟΦΑΣΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΑΠΕΡΓΩΝ ΠΕΙΝΑΣ
Εμεις οι 250 μετανάστες απεργοί πείνας, που είμαστε ήδη στην 3η ημέρα απεργίας στη Νομική, διεκδικώντας νομιμοποίηση ως αυτονόητο δικαίωμά μας, μαθαίνουμε για τις συζητήσεις που εξελίσονται γύρω από το αίτημά μας, τις ανακρίβειες , τα ψέματα και τη σκόπιμη διαστρέβλωση της αλήθειας. Δεν ξέραμε αν την κατάσταση ευθύνεται η κυβέρνηση ή τα ΜΜΕ, αλλά είναι απαράδεκτο την ώρα που εμείς έχουμε εκδώσει δελτία τύπου, είχαμε αφήσει ανοιχτό το χώρο απεργίας από την 1η μέρα στους δημοσιογράφους και έχουμε στείλει εκπροσώπους μας στην πανεπιστημιακή κοινότητα και την κυβέρνηση, να λέγονται όλα αυτά τα ψέματα. Έτσι λοιπόν, θέλοντας να βάλουμε τα πράγματα στην θέση τους και να μάθουν όλοι την αλήθεια, δηλώνουμε τα παρακάτω:
| Δεν είμαστε αυτό που παρουσιάζεται από τα ΜΜΕ, οι καημένοι, οι πάμφτωχοι, χωρίς σπίτι, δουλειά και ρούχα μετανάστες κ.λ.π. Και σπίτια έχουμε και συγγενείς και δουλειές στις πόλεις που αφήσαμε πίσω μας. Δεν ψάχναμε κατάλυμα εδώ στην Αθήνα αλλά ήρθαμε για να παλέψουμε (όσο αντέξει ο οργανισμός μας) για τη νομιμοποίηση μας, τα δικαιώματά μας και για αξιοπρεπείς όρους ζωής. Δεν είχαμε σκοπό να ενοχλήσουμε κανένα. Από την αρχή ξέραμε ότι στο χώρο που θα μπαίναμε δε θα γινόντουσαν μαθήματα. Σεβόμαστε και πρστατεύουμε το χώρο που φιλοξενεί τον αγώνα μας και χαρήκαμε πολύ όταν πληροφορηθήκαμε ότι η σχολή λειτουργεί ξανά κανονικά. Αποφασίζουμε μόνοι μας και ανεπηρέαστοι μέσα από τις σνελεύσεις μας (των απεργών). Δεν κρύβεται κανένας ούτε μπροστά μας αλλά ούτε και πίσω μας. Και δεν δεχόμαστε καθοδήγηση από κανέναν! Ζητήσαμε βοήθεια και από ΄την αρχή στάθηκαν δίπλα μας Έλληνες και ξένοι αλληλέγγυοι και τους ευχαριστούμε πολύ για αυτό. Δε θα ξεχάσουμε ποτέ πόσο πολύ μας βοηθάνε σε αυτόν τον αγώνα Δηλώνουμε την αλληλεγγύη μας σε όλους τους πρόσφυγες που αυτή τη στιγμή πραγματοποιούν απεργία πείνας με σκοπό τη νομιμοποίηση τους (προπύλαια και πολυτεχνείο) και ζητάμε από την κυβέρνηση να ικανοποιήσει τα αιτήματά τους. Σήμερα δεχτήκαμε πρόταση μετεγκατάστασης με συγκεκριμένους όρους. Οι βασικοί λόγοι για τους οποίους αυτή η μετεγκατάσταση είναι αδύνατη είναι οι εξής τρεις: α) Στον προτεινόμενο χώρο μπορουν να είναι μέσα μόνο οι απεργοί και όχι οι αλληλέγγυοι. β) Ο χώρος αυτός θα φρουρείται από την αστυνομία, γεγονός το οποίο όχι μόνο δε θα λύσει προβλήματα αλλά θα δημιουργήσει και εντάσεις. γ) Η προτεινόμενη λύση είναι μόνο προσωρινή και δεν δίνει μόνιμη λύση. Εμείς οι μετανάστες οι οποίοι αναγκαζόμαστε να περιπλανιόμαστε σε όλο τον κόσμο, δεν θέλουμε να αναγκαστούμε να περιπλανηθούμε και κατά τη διάρκεια της απεργίας πείνας. Ωστόσο δηλώνουμε ότι παραμένουμε ανοιχτά σε προτάσεις οι οποίες όμως θα πληρούν τους όρους του αγώνα μας. Ακόμα γνωρίζουμε ότι δεν συντρέχει λόγος ασύλου. Καλούμε λοιπόν την Κυβέρνηση να μην ασχολείται με αυτό το θέμα, αλλά να εστιάσει στο δίκαιο αίτημά μας και τη λύση του. Τέλος καλούμε όσους αλληλέγγυους το επιθυμούν να παραβρεθούν στη συγκέντρωση αλληλεγγύης , η οποία θα πραγματοποιηθεί αύριο το απόγευμα στις 6:00 έξω από τη Νομική σχολή. Ήδη αυτήν την ώρα η άρση του ασύλου είναι γεγονός. Το κέντρο της Αθήνας γύρω από τη Νομική είναι αποκλεισμένο από τους μπάτσους και η κυκλοφορία απαγορεύεται σε οχήματα και πεζούς. (Στρατιωτικός νόμος είπατε?) Σπέρνετε ανέμους, θα θερίσετε θύελλες κουφάλες. |
Τετάρτη 26 Ιανουαρίου 2011
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
