Σιγά μην κλάψει, σιγά μη φοβηθεί:

Αντιγράφω από το tvxs.gr:

Η Κωνσταντίνα Καρακατσάνη, μία εκ των έξι καταζητούμενων για την υπόθεση του Χαλανδρίου, με επιστολή της στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» απαντά στις δηλώσεις του κ. Χρυσοχοϊδη αλλά και σε όσα γράφτηκαν για τη «γιάφκα» και τους συγκατηγορούμενούς της. «Δεν εμφανίζομαι, γιατί δεν προτίθεμαι να γίνω βορρά στις ασφαλίτικες φιλοδοξίες για παράσημα και όχι επειδή σχεδιάζω ενέργειες», επισημαίνει.



Με αφορμή τα πρόσφατα γεγονότα αποφάσισα να δημοσιοποιήσω τη θέση μου σχετικά με την υπόθεση που κατηγορούμαι, υποστηρίζοντας πρώτα και πάντα την πολιτική μου ταυτότητα.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Την ημέρα που η αστυνομία έκανε την έφοδό της στην υποτιθέμενη γιάφκα στο Χαλάνδρι, συνέλαβε τέσσερα άτομα. Τα τρία αυτή τη στιγμή βρίσκονται έγκλειστα σε διάφορες φυλακές, ενώ το τέταρτο αφέθηκε. Στα δελτία επικρατεί κλίμα τρομοϋστερίας, ενώ οι δημοσιογράφοι στα πρόθυρα του εμφράγματος, ορύωνται και αναπαράγουν φαντασιόπληκτες ιστορίες τρόμου. Οργιάζουν και φαντασιώνονται πράγματα για τα οποία, όχι μόνο στοιχεία δεν έχουν, αλλά ούτε καν ενδείξεις. Αμέσως μετά εκδόθηκαν εντάλματα σύλληψης για έξι ανθρώπους που τα αποτυπώματά τους βρέθηκαν στο σπίτι και σε αντικείμενα μέσα σε αυτό, τα οποία σε καμία περίπτωση δεν σχετίζονται με την εν λόγω υπόθεση (πόρτες, παράθυρα, εφημερίδες, σακούλες, κιθάρες) ή στηρίχτηκαν στην παρουσία των οχημάτων τους έξω από το σπίτι.

Είναι προφανές ότι η αστυνομία έπραξε έτσι για να ικανοποιήσει την ανάγκη της τότε κυβέρνησης να δείξει ότι παράγει έργο, έστω και την τελευταία στιγμή της προεκλογικής εκστρατείας. Θα ήταν καταστροφικό η οποιαδήποτε κυβέρνηση να κατέβει από το σανίδι αφήνοντας πίσω της μια θητεία γεμάτη σκάνδαλα και διαφθορά και χωρίς καμία επιτυχία, έστω και φαινομενική. Γι’ αυτό αποφάσισαν ότι πρέπει να βαφτίσουν το σπίτι «γιάφκα», την παρέα «οργάνωση» και τα άτομα που πήγαιναν στο σπίτι αδίστακτους βομβιστές και να τους στείλει φυλακή, μπας και πείσουν κανέναν ότι παράγουν έργο. Μετά από κάποιες μέρες ανέλαβε ο επόμενος. Ο Μ. Χρυσοχοίδης, υπουργός που κατέχει το πιο «σεβαστό προφίλ» στα μάτια της κοινής γνώμης και τη «μεγάλη επιτυχία επί 17Ν», δεν είναι δυνατόν τη δύσκολη στιγμή της καριέρας του να κάνει λάθη. Και αρχίζει πάλι το παραλήρημα....

Μπορεί η Ν.Δ. να υποτίθεται πως εξάρθρωσε τη Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς, αλλά το ΠΑΣΟΚ μόλις ανέβηκε, μέσω αυτής της οργάνωσης βρήκε και την άκρη του νήματος για όλο το σύμπλεγμα της τρομοκρατίας. Και ο πυρετός άρχισε να ανεβαίνει... Με μια φωνή (όπως πάντα άλλωστε) μπάτσοι και ΜΜΕ αναγγέλλουν με πάσα βεβαιότητα ότι εμείς οι έξι πραγματώσαμε τα τελευταία χτυπήματα, ότι έχουμε σχέσεις με όλες τις οργανώσεις, ότι γνωρίζουμε άτομα...

Ενώ λένε ότι υπάρχει και το ενδεχόμενο να κρυβόμαστε μαζί με τους τρεις επικηρυγμένους συντρόφους, να κάνουμε ληστείες και να σχεδιάζουμε τα επόμενα χτυπήματα όλοι μαζί. Τώρα που τα συμπέραιναν όλα αυτά... Μάλλον οι μπάτσοι βλέπουν το «CSI MIAMI» και μετά δίνουν πληροφορίες στα αστυνομικά δελτία. Κανονίστε να σοβαρευτείτε λίγο, γιατί έτσι δε γίνεται δουλειά...

Επίσης καθοριστικό ρόλο στην έκδοση του εντάλματός μου είχε το γεγονός ότι η αστυνομία γνωρίζει τη σχέση μου με τον αναρχικό χώρο, λόγω της σύλληψής μου τον Ιανουάριο σε επιχείρησή τους σε σπίτια των Εξαρχείων, μετά την επίθεση του ΕΑ στο υπουργείο πολιτισμού. Και τότε για να μπουκάρουν, ισχυρίστηκαν ότι ήμασταν ύποπτοι (λόγω της τοποθεσίας του σπιτιού μάλλον) και αφού δεν βρήκαν τίποτα, για να μην γυρίσουν με άδεια χέρια, με συνέλαβαν (με άλλα δυο άτομα) για άσχετο λόγο. Μπορεί το δικαστήριο τότε να με αθώωσε, αλλά αυτό στάθηκε μεγάλο συν στα χέρια της αστυνομίας για να μπορέσει να με κατηγορήσει και σήμερα, μιας και με θεωρούσαν πλέον σεσημασμένο άτομο.

Και έτσι, λοιπόν, όλοι μαζί οι άρρωστοι κάνουν συνειρμούς και βγάζουν λάθος συμπεράσματα. Εγώ πάντως αυτό που έχω να τους πω, είναι να κλείσουν το στόμα τους, γιατί βάζω τα γέλια κάθε φορά που τους ακούω να λένε πως κανείς δεν εμφανίζεται, γιατί είμαστε ένοχοι. Δεν εμφανίζομαι, γιατί δεν προτίθεμαι να γίνω βορρά στις ασφαλίτικες φιλοδοξίες για παράσημα και όχι επειδή σχεδιάζω ενέργειες. Δεν επέλεξα να είμαι σε αυτή τη θέση, άλλοι το αποφασίσανε για μένα. Άλλοι προσπαθούν να δείξουν ότι είμαι στην παρανομία, να με θέσουν εκτός της καθημερινότητας, των δραστηριοτήτων μου και εκτός της ζωής μου γενικότερα. Και δεν θα πάω φυλακή για αυτούς τους άλλους που αποφάσισαν ότι τα κελιά της δημοκρατίας τους έχουν χώρο και πρέπει να τα γεμίσουν, για να σκούζουν ότι παράγουν το κατάπτυστο έργο τους. Γι’ αυτό δεν παρουσιάζομαι «αυτοβούλως» αν το πιάσατε... Και όλα αυτά γιατί; Για ένα αποτύπωμα σε μια σακούλα μέσα σε σπίτι φίλου; Με ένα αποτύπωμα σε μία σακκούλα γίναμε συντονιστές ολόκληρης της νεοτρομοκρατίας στην Ελλάδα; Μόνο την Αλ Κάιντα δεν μας έχουν φορτώσει ακόμη...Και ας ψάξουν καλύτερα, θα δουν τα αποτυπώματά μου παντού στο σπίτι. Και τι σημαίνει αυτό δηλαδή;

Ούτε εκρηκτική ύλη υπήρχε διασκορπισμένη, ούτε καμία βόμβα σε εμφανές σημείο, όπως είπαν για να μπορέσουν να κατηγορήσουν οποιονδήποτε έμπαινε. Η αντιτρομοκρατική μπήκε μέσα και έκανε το σπίτι Κόσοβο. Έβαλαν στο τραπέζι κουτιά με μπογιά και σπρέυ και έλεγαν ότι «αυτά είναι τα σύνεργα των τρομοκρατών» λες και οι μπογιές είναι εκρηκτικές ύλες. Πως και δεν μας είπαν ότι το τηλεκοντρόλ είναι χειροβομβίδα...

Και όσο για τον υπουργό Δημ. Τάξ. που ζήτησε στα έξι άτομα να παρουσιαστούν, προσωπικά του δηλώνω ότι δε συνηθίζω να απολογούμαι, ειδικά στην αστυνομία σας, και ειδικότερα εφόσον δεν υπάρχουν στοιχεία σε βάρος μου. Να πάω στην δικαιοσύνη να αποδείξω τι; Ότι η παρέα έγινε οργάνωση και το σπίτι γιάφκα για να έχουν το ελεύθερο να κατηγορήσουν όποιον θέλουν; Ότι μας φορτώνουν ολόκληρο τον ποινικό κώδικα και μάζεψαν όποιον βρήκαν μόνο και μόνο για να μιλήσουν για συλλήψεις; Ή μήπως τελικά να πάω ν’ αποδείξω ότι δεν είμαι ελέφαντας; Να πάω να διαπραγματευτώ τι ακριβώς; Αναρχική είμαι, δεν είμαι ζητιάνα να κάνω διαπραγματεύσεις και παζάρια.

Και γι’ αυτό θα είμαι απόλυτη σ’ αυτά που έχω να πω. Παρ’όλα αυτά, εγώ μπορεί να μην αναγνωρίζω το δικαστήριο ως θεσμό, αυτό όμως με αναγνωρίζει ως ένοχη. Αυτή η ιστοριούλα κάποτε πρέπει να σταματήσει και γι’ αυτό θα αναγκαστώ να αναμετρηθώ με την δικαιοσύνη σας, όταν έρθει η ώρα.

Και, επιτέλους, κύριε Χρυσοχοΐδη, αποκτήστε σταθερή άποψη: Τη μία κάνετε λόγο για «παιδάκια που ζουν μακριά από τις οικογένειες τους και η δημοκρατία πρέπει να ‘ναι επιεικής» και απ’ την άλλη η υπόθεση αναβαθμίζεται και περνάει σε εφέτη ανακριτή. Δεν κάνω παράπονα. Απλά αναδεικνύω τα παιχνιδάκια πολιτικών σκοπιμοτήτων.

Ξέρω ότι μπορεί να κατηγορηθώ για τις αλήθειες που λέω, αλλά αυτό είναι που ξέρω να κάνουν οι ηδονοβλεψίες εκπρόσωποι του νόμου κάθε είδους. Να κατασκευάζουν σαθρά κατηγορητήρια, να εξαντλούν στις ανακρίσεις, να ποινικοποιούν φιλικές σχέσεις, να δικάζουν συνειδήσεις και να προσπαθούν να γεμίσουν τα κολαστήριά τους με επαναστατημένες ψυχές. Και φυσικά να προωθούν τη ρουφιανιά επικηρύσσοντας τους συντρόφους. Μιας και ήξεραν δηλαδή ότι σε κάποιους θα τρέξουν τα σάλια μόλις ακούσουν το μεγάλο ποσό της επικήρυξης και θα σπρώχνονταν μεταξύ τους για το ποιος καταδότης θα μιλήσει πρώτος.

Ο κύριος Χρυσοχοΐδης είχε το θράσος να επικηρύξει τα τρία παιδιά, ενώ ποτέ κανείς δεν έβγαλε στη δημοσιότητα καμία φωτογραφία κανενός μπάτσου από αυτούς που βιάζουν, δολοφονούν σε φυλακές και κρατητήρια, συμμετέχουν σε κυκλώματα παιδικής πορνογραφίας και ναρκωτικών, βασανίζουν, δέρνουν, σπάνε κεφάλια, βγάζουν όπλα και εκπυρσοκροτούν. Γιατί πολύ απλά αυτοί, οι νυν προστάτες του πολίτη, έχουν το ακαταλόγιστο. Η κοινωνία τους το παρέχει με την ένοχη σιωπή της.

Απευθύνομαι δημόσια όχι για να αποδείξω την αθωότητά μου, καθώς το δίπολο αθωότητας και ενοχής δεν χωράει στη λογική μου (άλλωστε σε αυτούς που θεωρώ ενόχους, έχω ήδη αναφερθεί), αλλά επειδή εκτός από τους σιχαμένους ξερολισμούς των κονδυλοφόρων της εξουσίας υπάρχει και μια άλλη αλήθεια.

ΟΙ ΜΟΝΟΙ ΠΟΥ ΒΑΔΙΣΑΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ Σ’ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΕΙΝΑΙ ΟΣΟΙ ΣΤΑΘΗΚΑΝΕ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ

ΚΑΡΑΚΑΤΣΑΝΗ ΚΩΝ/ΝΑ
12-11-09