Η κυβέρνηση έχει κάθε λόγο να μην αντιδρά βλέποντας καθημερινά πίσω από τις γρίλιες των παραθύρων της βουλής τους "αγανακτισμένους". Έτσι κι αλλιώς Ελληνική Κυβέρνηση δεν υπάρχει. Κατάντησε σκιά πολυεθνικών εταιριών και όλες οι αποφάσεις της δεν έχουν να κάνουν με το συμφέρον της χώρας της, αλλά εκείνων των πολυεθνικών. Ξέρει ότι έχει τους "αγανακτισμένους" πιασμένους από τα αρχίδια παρόλο που τους αφήνει να βαρέσουν λίγα κατσαρολικά ή να μουτζώσουν.
Δεν τα γράφω αυτά επειδή έχω κάτι με τους "αγανακτισμένους" ή να θέλω να πω πώς δεν κάνουν καλά. Θεμιτή κάθε αντίδραση ακόμα και αν ένα μέρος της προέρχεται από χώρους τους οποίους απεχθάνομαι. Το πρόβλημα για μένα είναι τι γίνεται μετά. Και αυτό νομίζω πώς η κυβέρνηση το γνωρίζει πάρα πολύ καλά. Μπορεί να στέλνουν τους Πάγκαλους να γαβγίζουν για τα like και unlike του Facebook (λες και για αυτό είναι μόνο το Facebook),μα γνωρίζουν πολύ καλά ότι η καρέκλα τους δεν δονείται. Ένα μέρος από αυτούς που σήμερα τους μουτζώνουν, αύριο θα τους ξαναψηφίσει γιατί κάποιον θα θέλουν να χώσουν στο δημόσιο. Ένα άλλο μέρος νομίζοντας πώς θα δείξει την αντίθεση του δεν θα πάει να ψηφίσει κανέναν κερατά με αποτέλεσμα πάλι η μοίρα της χώρας να εξαρτηθεί από φανατισμένα κοματόσκυλα. Το ποσοστό αποχής ( και όσο αυτό καλλιεργείται) θα είναι υπέρ τους. Η αντιπολίτευση είναι για τα μπάζα όσο ποτέ άλλοτε. Οι φαμφάρες του ποιητή Σαμαρά δεν πείθουν κανέναν και αν γινόταν αύριο εκλογές πάλι Πασόκ θα είχαμε (όχι παίζει καμία διαφορά αν είχαμε ΝΔ) γιατί οι άνθρωποι έχουν μάθει να σκέφτονται δικομματικά και με όρους ποδοσφαιρικούς.
Οπότε η παρούσα Αντουανέτα κυβέρνηση συνεχίζει να το χτενίζει...
Μια ρεαλιστική λύση που σκέφτομαι για το day after aganaktized (επειδή ένα αναρχικό καθεστώς στιλ αυτοδιαχείρισης δεν βλέπω να παίζει) είναι ψήφος μακρυά από τα 2 μεγάλα κόμματα (και ας μην πολυγουστάτουμε κάποια), τουλάχιστον να απαλλαγούμε από τα καρκινώματα Πασόκ-ΝΔ. Όχι πώς αν βγει κάποια από τα μικρά θα είναι και η σωτήρια λύση, αλλά μπορεί να το πρώτο βήμα για μια καινούρια αρχή. Και μετά βλέπουμε ποιοι και αν θα είναι οι διεφθαρμένοι. Έχουμε τον καιρό, αν όχι εμείς, τουλάχιστον τα παιδιά μας να τους κράξουν.
Δεν τα γράφω αυτά επειδή έχω κάτι με τους "αγανακτισμένους" ή να θέλω να πω πώς δεν κάνουν καλά. Θεμιτή κάθε αντίδραση ακόμα και αν ένα μέρος της προέρχεται από χώρους τους οποίους απεχθάνομαι. Το πρόβλημα για μένα είναι τι γίνεται μετά. Και αυτό νομίζω πώς η κυβέρνηση το γνωρίζει πάρα πολύ καλά. Μπορεί να στέλνουν τους Πάγκαλους να γαβγίζουν για τα like και unlike του Facebook (λες και για αυτό είναι μόνο το Facebook),μα γνωρίζουν πολύ καλά ότι η καρέκλα τους δεν δονείται. Ένα μέρος από αυτούς που σήμερα τους μουτζώνουν, αύριο θα τους ξαναψηφίσει γιατί κάποιον θα θέλουν να χώσουν στο δημόσιο. Ένα άλλο μέρος νομίζοντας πώς θα δείξει την αντίθεση του δεν θα πάει να ψηφίσει κανέναν κερατά με αποτέλεσμα πάλι η μοίρα της χώρας να εξαρτηθεί από φανατισμένα κοματόσκυλα. Το ποσοστό αποχής ( και όσο αυτό καλλιεργείται) θα είναι υπέρ τους. Η αντιπολίτευση είναι για τα μπάζα όσο ποτέ άλλοτε. Οι φαμφάρες του ποιητή Σαμαρά δεν πείθουν κανέναν και αν γινόταν αύριο εκλογές πάλι Πασόκ θα είχαμε (όχι παίζει καμία διαφορά αν είχαμε ΝΔ) γιατί οι άνθρωποι έχουν μάθει να σκέφτονται δικομματικά και με όρους ποδοσφαιρικούς.
Οπότε η παρούσα Αντουανέτα κυβέρνηση συνεχίζει να το χτενίζει...
Μια ρεαλιστική λύση που σκέφτομαι για το day after aganaktized (επειδή ένα αναρχικό καθεστώς στιλ αυτοδιαχείρισης δεν βλέπω να παίζει) είναι ψήφος μακρυά από τα 2 μεγάλα κόμματα (και ας μην πολυγουστάτουμε κάποια), τουλάχιστον να απαλλαγούμε από τα καρκινώματα Πασόκ-ΝΔ. Όχι πώς αν βγει κάποια από τα μικρά θα είναι και η σωτήρια λύση, αλλά μπορεί να το πρώτο βήμα για μια καινούρια αρχή. Και μετά βλέπουμε ποιοι και αν θα είναι οι διεφθαρμένοι. Έχουμε τον καιρό, αν όχι εμείς, τουλάχιστον τα παιδιά μας να τους κράξουν.
3 σχόλια:
Συμφωνώ εντελώς σε όλα πλην των μικρών κομμάτων και την απίθανη πρωτιά τους σε εκλογές.
Αναρχία τώρα. (λέμε τώρα).
Ωραίο πράγμα η αναρχία, αλλά επειδή το μεγαλύτερο ποσοστό των ανθρώπων δεν πρόκειται να την ακολουθήσουν μέχρι τέλους (η τουλάχιστον να θεωρήσουν αναρχία μόνο την αποχή απο τις κάλπες)πάλι θα ξαναβρεθούμε στα ίδια σκατά.
Δεν λέω ότι τα μικρά είναι η σωτηρία, αλλά μια ποιο ρεαλιστική λύση απέναντι σε αυτό που γίνεται σήμερα.
ΥΓ
Τίποτα από τα δύο δεν θα γίνει έτσι και αλλιώς. Τουλάχιστον να προτείνουμε.
Δημοσίευση σχολίου