Το γαμώτο ενός αστυνομικού που δεν θέλει να είναι μπάτσος.

Από έμπιστη πηγή, μου ήρθε αυτό το κείμενο, γραμμένο από έναν αστυνομικό, που δεν θέλει να είναι "μπάτσος". Που θέλει να κάνει τη δουλειά του όπως πρέπει και να μην κρύβει από τον κόσμο το επάγγελμα του.

Τα περιστατικά της 15ης Απριλίου που αναφέρεται, είναι το ντου των μπάτσων-ΜΑΤ στα Εξάρχεια σε ώρα που γινόταν συναυλία και υπήρχε αρκετός κόσμος, ΕΔΩ.

Το παρακράτος της Δ.Α.Ε.Α.

Το ποτήρι ξεχείλισε, η λύσσα, η μισανθρωπία και η αθλιότητα των ανθρώπων που έκαναν επάγγελμα την καταπάτηση των όρκων και την παραβίαση των νόμων που πληρώνονται να τηρούν και να προστατεύουν, πρέπει να σταματήσει.

Είμαι αρκετά χωμένος στα σκατά για να ξέρω πως λειτουργούν, να ξέρω το πως και κατά πόσο ελέγχονται για τις πράξεις ή παραλείψεις τους και να γνωρίζω τη ψυχολογική φθορά και σωματική καταπόνηση που υφίστανται.

Ένα μείγμα θυμού, ρατσιστικής βίας, ακροδεξιάς βαρβαρότητας, εθνοσωτήριου ιδεώδους, ψυχολογίας όχλου, βλακείας, ατιμωρησίας και δυστυχώς ελάχιστης αξιοπρέπειας.

Τα πρόσφατα περιστατικά της 15ης Απριλίου ήταν άλλη μια χαρακτηριστική περίπτωση της κρατικής βαρβαρότητας που πολλοί από εσάς ζείτε καθημερινά ή και από πορεία σε πορεία και δεν ξέρω τι να σας απαντήσω όταν με ρωτάτε γιατί.

Γιατί... γιατί το ψάρι βρομάει από το κεφάλι, γιατί μας θέλουν όργανα, γιατί πιο εύκολο είναι να μας ρίξουν πρόστιμο γιατί ξεχάσαμε το μπερέ σπίτι παρά γιατί κλοτσήσαμε άνθρωπο πεσμένο στο έδαφος, γιατί ακόμα και όταν χτυπήσουμε άνθρωπο πεσμένο στο έδαφος αν δεν υπάρχουν τρεις τουλάχιστον μάρτυρες, κατά προτίμηση επώνυμοι, δεκαπέντε φωτογραφίες και δύο βίντεο θα αθωωθούμε, γιατί και αν ακόμα υπάρχουν όλα αυτά αν δεν βρεθεί ποιος ακριβώς το έκανε -γιατί δεν φέρουμε τους αριθμούς που είμαστε υποχρεωμένοι να φέρουμε, αλλά δεν μας ελέγχει κανείς αν φέρουμε- πάλι κανείς δε θα τιμωρηθεί, γιατί αν από το περιστατικό όμως θιχτεί δημόσιο πρόσωπο και ειδικά κυβερνητικό, ο υπαίτιος θα βρεθεί την ίδια μέρα διαφορετικά θα τιμωρηθεί κάποιος έστω και άδικα, γιατί όταν σε έχουν στο πεζοδρόμιο για πάνω από δώδεκα ώρες την ημέρα για μέρες, θα σηκώσεις το χέρι πολύ πιο εύκολα, γιατί φασιστοειδή καθηγητές ακόμα και εισαγγελείς στις σχολές της αστυνομίας κάνουν φασιστικά κηρύγματα, γιατί είτε από μόνοι τους μερικοί δικοί μας, είτε από τα κηρύγματα αυτά, πιστεύουν ότι κάνουν κάτι ιερό και ότι προστατεύουν τη πατρίδα και ότι αυτός που βαράνε κάτω το αξίζει και θέλει το κακό της πατρίδας τους, γιατί μας θέλουν μπροστά να παίζουμε ξύλο με τον κόσμο για να εκτονώνει την οργή του πάνω μας, γιατί μας διοικούν όχι μορφωμένοι αξιωματικοί αλλά κομματόσκυλα τσοπάνηδες που με την πρώτη ευκαιρία φυλάνε κατουρημένες ποδιές για μια προαγωγή και θέση, γιατί ο πειθαρχικός μας έλεγχος δεν γίνεται από ανεξάρτητη δικαστική αρχή αλλά από εμάς τους ίδιους, γιατί φταίμε εμείς, γιατί φταίει η ηγεσία, γιατί φταίνε οι πολιτικοί. Ο κόσμος ακόμα και άδικο να έχει δεν φταίει, ο κόσμος ακόμα και να παρανομεί τον συλλαμβάνεις και τελείωσε, δεν τον χτυπάς και τον παρατάς, δεν τον χτυπάς, τον συλλαμβάνεις και τον ξαναχτυπάς.

Υπάρχουν και υγιή άτομα στη Δ.Α.Ε.Α. και για κάποιο περίεργο λόγο όλα θέλουν να φύγουν και όσο μπορούν αρνούνται να παίξουν το ρόλο που τους ζητάνε να παίξουν, αλλά είναι γεγονός ότι είναι ελάχιστα. Δε λειτουργεί όμως μονάχα η Δ.Α.Ε.Α. σαν παρακράτος, τα στραβά της αστυνομίας είναι πολλά, τα δεξιά έως ακροδεξιά αντανακλαστικά πολύ δυνατά, οι αιτίες ακόμα περισσότερες, οι δικαιολογίες λίγες και το δίκαιο με τον κόσμο.

Θέλω να αλλάξει όλη αυτή η κατάσταση αλλά ξέρω ότι δε θα αλλάξει ούτε με βία, ούτε με μολότοφ, ούτε με καταστροφές. Το γνωρίζω από πρώτο χέρι, το έχω ζήσει, το έχω δει, ξανά και ξανά και ξανά, η βία δε δίνει λύση. Οι φασίστες και οι κυβερνώντες μας αυτό θέλουν, αυτό τους θρέφει, αυτό έχουν ανάγκη, για να τρομοκρατούν, για να φανατίζουν, για να δικαιολογούν προμήθειες, δαπάνες, γιγαντωμένες εξουσίες και διευρυμένες αρμοδιότητες. Η κατάσταση πρέπει να αλλάξει και δεν ξέρω πως αλλά πρέπει να γίνει σύντομα, διαφορετικά φασιστικοποιούμαστε με πολύ γοργούς ρυθμούς και αυτό με τρομάζει πολύ γιατί το βλέπω και από μέσα. Δε φεύγω και δεν παρατάω αυτό που κάνω γιατί το θεωρώ ήττα, ελπίζω και δεν απελπίζομαι.

Ένας ένστολος πολίτης.