Δύο χρόνια πέρασαν από την δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Δύο χρόνια και αν δεν ξεχάστηκε, ακόμα συζητιέται αν πρόκειται για "μεμονωμένο περιστατικό" ενός παρανοϊκού μπάτσου, αν έπρεπε η όχι ο Αλέξης να ήταν στα Εξαρχία, αν η σφαίρα ήταν εξοστρακισμένη και ένα σωρό άλλα.
Για μένα δεν είναι ο Γρηγορόπουλος. Ούτε ο Κορκονέας. Ποτέ δεν ήτανε. Μπορεί να αποδόθηκε δικαιοσύνη για το συγκεκριμένο συμβάν αλλά η αυθαιρεσία των αστυνομικών δεν έχει λήξει.
Σήμερα στα Προπύλαια δεν πρέπει να πάμε μόνο για τον Αλέξη, αλλά για τον κάθε Αλέξη, Τάσο, Νίκο, Γιώργο, Μαρία, Κατερίνα, Παύλο κλπ που θα συνεχίζουν να πέφτουν θύματα αυτής της ασυδοσίας.
Είμαστε, ήμασταν και θα είμαστε κάποια στιγμή όλοι 15 χρονών.
Για μένα δεν είναι ο Γρηγορόπουλος. Ούτε ο Κορκονέας. Ποτέ δεν ήτανε. Μπορεί να αποδόθηκε δικαιοσύνη για το συγκεκριμένο συμβάν αλλά η αυθαιρεσία των αστυνομικών δεν έχει λήξει.
Σήμερα στα Προπύλαια δεν πρέπει να πάμε μόνο για τον Αλέξη, αλλά για τον κάθε Αλέξη, Τάσο, Νίκο, Γιώργο, Μαρία, Κατερίνα, Παύλο κλπ που θα συνεχίζουν να πέφτουν θύματα αυτής της ασυδοσίας.
Είμαστε, ήμασταν και θα είμαστε κάποια στιγμή όλοι 15 χρονών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου