Μιχάλης, ο ψέυτης

Περί μπαχάλων

Ήρθε η ώρα το κίνημα να αντιμετωπίσει τη σκοτεινή πλευρά του.

Γράφοντας "σκοτεινή πλευρά του κινήματος" δεν υπονοώ ότι διαδηλωτές και μπάχαλοι είναι ένα και το αυτό, ούτε ότι όλοι οι αναρχικοί ή αντιεξουσιαστές που συμμετέχουν σε διαδηλώσεις είναι μπάχαλοι. Αλλά νομίζω ότι κανείς δεν αμφισβητεί το γεγονός ότι οι μπάχαλοι εκμεταλλεύονται τη μαζικότητα και την ανομοιογένεια των μαζικών διαδηλώσεων προκειμένου να εισχωρήσουν σε -αν όχι ειρηνικά, τουλάχιστον όχι οπλισμένα και οργανωμένα για σύγκρουση- μπλοκ, να "κάνουν τα δικά τους" και μετά να διαχυθούν στο πλήθος και να απομακρυνθούν. Οι περιπτώσεις όπου μπάχαλοι βγαίνουν μόνοι τους στο δρόμο για να σπάσουν τράπεζες, περιπολικά ή άλλους συμβολικούς στόχους του συστήματος χωρίς την ταυτόχρονη παρουσία κάποιας διαδήλωσης είναι απειροελάχιστες, και αυτό κάτι σημαίνει. Και κατά τη γνώμη μου, σημαίνει ότι είτε οι μπάχαλοι αυτοί είναι συνειδητοί προβοκάτορες που ενεργούν με σκοπό να ενοχοποιήσουν το κίνημα και να δώσουν αφορμή στα ΜΑΤ να επέμβουν, είτε είναι "προβοκάτορες εξ αμελείας", που ενεργούν απερίσκεπτα και τελικά παίζουν εν αγνοία τους το παιχνίδι της εξουσίας. Φυσικά, μπορεί να ισχύουν και τα δύο, κατά περίπτωση...

Τον Δεκέμβρη του 2008 το σπάσιμο τραπεζών αντιμετωπιζόταν με ανοχή ή ακόμα και με συναίνεση από τους θεατές. Έτυχε να βρεθώ μπροστά σε σκηνικό όπου 2-3 μπάχαλοι έσπαγαν την πρόσοψη μιας τράπεζας και δυο ηλικιωμένοι τους χειροκροτούσαν από ένα διπλανό μπαλκόνι. Δεν σας κρύβω, ότι κι εγώ χαμογέλασα με το θέαμα, αλλά πλέον τα δεδομένα είναι διαφορετικά. Αποδείχτηκε με τον πλέον τραγικό τρόπο ότι οι σύγχρονοι "αντάρτες πόλεων" δεν έχουν τον ίδιο σεβασμό για την ανθρώπινη ζωή όπως οι αντίστοιχοι βομβιστές που δρούσαν π.χ. επί -της πραγματικής- χούντας. Τότε, αυτοί που τοποθετούσαν βόμβες σε συμβολικούς στόχους (αγάλματα, κρατικά οχήματα κτλ) έμεναν μέχρι την τελευταία στιγμή στο σημείο, με κίνδυνο να συλληφθούν ή να τραυματιστούν οι ίδιοι, για να σιγουρευτούν ότι δε θα κινδυνέψει κανείς. Αντίθετα, στο περιστατικό της Marfin οι μπάχαλοι πέταξαν τις μολότοφ τους σε ένα κτήριο που είτε απλά φαντάστηκαν -αλλά δεν σιγουρεύτηκαν- ότι είναι άδειο, είτε δεν τους ενδιέφερε. Τέτοιοι άνθρωποι είναι επικίνδυνοι, και δεν έχουν θέση σε ένα κίνημα που παλεύει για ένα καλύτερο μέλλον για όλους μας.

Προσωπικά, ανήκω στη συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων που διαδηλώνουν ενάντια στην καταλήστευση του μέλλοντός τους, χωρίς να πετάνε μολότοφ, πέτρες ή μπουκάλια. Και ναι, αναλογίζομαι κι εγώ το ποσοστό ευθύνης μου αναλογεί για τη δράση των μπαχάλων, υπό την έννοια ότι δεν έχω κάνει καμία ενέργεια για να τους αποβάλλω από τους κόλπους των διαδηλώσεων στις οποίες συμμετέχω. Είναι όμως δική μου ευθύνη αυτό; Είναι ευθύνη των απλών πολιτών-διαδηλωτών να έρθουν αντιμέτωποι με οπλισμένους και οργανωμένους μπάχαλους και να τους διώξουν ή -ακόμα χειρότερα- να τους ακινητοποιήσουν; Με αυτή τη λογική, σε κάθε ληστεία τράπεζας θα έπρεπε οι τραπεζίτες να ζητάνε τα ρέστα από τους πελάτες που βρίσκονταν στο κατάστημα την ώρα της ληστείας, επειδή δεν εμπόδισαν τους ληστές!

Από την άλλη πλευρά, είναι προφανές ότι με δεδομένο το γεγονός ότι η αστυνομία μάλλον βολεύεται με την κατάσταση και εκμεταλλεύεται τη δράση των μπαχάλων παρά κόπτεται να τους σταματήσει, το κίνημα πρέπει να σκεφτεί τρόπους επίλυσης του προβλήματος. Δεν είναι δυνατόν κάθε διαδήλωση να γίνεται δούρειος ίππος για αυτούς τους ανθρώπους, δίνοντας άλλοθι στις δυνάμεις καταστολής να επιτεθούν με τη σειρά τους στους διαδηλωτές.

Όσο επιτακτική είναι η ανάγκη για έντονο προβληματισμό και αναθεώρηση απόψεων, άλλο τόσο εξοργιστική είναι η εικόνα πολιτικών και μεγαλοδημοσιογράφων οι οποίοι ουρλιάζουν στα τηλεπαράθυρα εγκαλώντας την αριστερά, τους ανένταχτους διαδηλωτές και γενικά οποιονδήποτε τολμάει να διαμαρτύρεται, ως υπαίτιους του τραγικού συμβάντος. Είναι άλλο πράγμα η εσωτερική συζήτηση και αυτοκριτική, και άλλο η δημόσια δήλωση μεταμέλειας. Πόσο μάλλον όταν αυτοί που σε καλούν να αυτομαστιγωθείς μπροστά τους και να φωνάξεις "απεταξάμην" είναι οι στυλοβάτες του συστήματος που έχει οδηγήσει την κοινωνία σε τέτοιο σημείο αποσυνθεσης.

Ναι, θα κάνουμε την αυτοκριτική μας, θα προβληματιστούμε και θα ψάξουμε τρόπους έτσι ώστε να βρεθεί μία λύση στο πρόβλημα των ανεξέλεγκτων βανδάλων. Αλλά όλα αυτά δε θα γίνουν σε τηλεπαράθυρα υπό τις εντολές του Πρετεντέρη!

"Aπόψεις και θέσεις εκφράζονται απολύτως ελεύθερα." - Πάρτ Του

Εδώ, και το Παρτ Ουάν για όσους λείπανε στο προηγούμενο μάθημα.

"Show Must Go On" όπως λέγανε οι QUEEN εφόσον μόνο σόου δημοκρατικότητας μπορείς να πεις αυτά που διαδραματίζονται (ακόμα και τώρα που σας γράφω) στο μπλόγκ του Ανδρουλάκη. Να παραδεχτώ όμως πώς τα περισσότερα σχόλια από αυτά που άφησα εγώ και δυο τρεις άλλοι τελικά ανέβηκαν με καθυστέρηση. (*ΠΙΝ-ΠΟΝ* "Προσοχή παρακαλώ:Τα σχόλια του Yellow Kid και των υπολοίπων με προορισμό το μπλογκ του Μίμη Ανδρουλάκη θα καθυστερήσουν να εμφανιστούν με διάρκεια κάποιων ημερών. Ευχαριστούμε για την κατανόηση σας") . Για να γίνει λοιπόν αυτό το θάμα και να ανέβουν κάποια, ή κάποιος έδεσε στην καρέκλα το διαχειριστή του μπλογκ και πήρε το κοντρόλ του μοντερέίσον στα χέρια του, ή ο ίδιος δέχτηκε ένα τσίμπημα δημοκρατικής συνειδήσεως στο σβέρκο του . Όπως και να' χει όμως υπάρχουν σχόλια που συνέχισαν να μένουν απ'΄έξω. Και με αυτά θα ασχοληθούμε:

Και τώρα "κλίκ" για να δούμε αυτό το

απάνθισμα δημοκρατίας και διορατικότητας
του διαχειριστή Θανάση Ανδρουλάκη
(όχι δεν θυμάμαι λάθος τα ονόματα):

Βασικά αυτήν την συμβουλή σου θα ακολουθήσω, σοφή Blue Fairy του ιστολογίου, (σέ ονομάζω έτσι εξαιτίας της γαλάζιας απόχρωσης που έχει το άβαταρ σου καθώς αυτή είναι και η αγγλική ονομασία της Καλής Νεράιδας που τόσο θεωρώ ότι εκφράζει το μαγικό τρόπο που εμφανίζεσαι για να δώσεις λύσεις) και να χρησιμοποιήσω το δικό μου χώρο για σχόλια που δεν μου ανέβασες:

"...Επίσης μην ξεχάσεις να γράψεις οτι είμαι ο Πάνος Σόμπολος, η Ρίτα Χέιγουρθ και ο Φόζυ Μπέρ. Όχι πραγματικά, δεν βαρέθηκες αυτές τις θεωρίες συνωμοσίας; Τέλος πάντων, δικαίωμα σου είναι να πιστεύεις ότι θέλεις. (Εδώ υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που πιστεύουν στο θεό). Για του λόγου το αληθές τσέκαρε άμα θες τη δράση που έχει ο ούρφους τόσα χρόνια και τσέκαρε και την δική μου. Στην τελική από το να βγάζεις αυθαίρετα συμπεράσματα, τράβα ρώτα τι διάολο κάνει καθένας μας τόσα χρόνια. Όπως και να έχει όμως, νομίζω πώς από το διάλογο με τον ΤαβέρναΜου βγήκαν μερικοί προβληματισμοί και γιατί πρέπει να κατεβαίνει ο κόσμος σε πορείες και για την υποκριτική στάση του Χρυσοχοίδη, τις λάσπες του ΛΑΟΣ προς την αριστερά. Τέλος πάντων, νομίζω πώς με το moderetion κάνεις λιγότερο γόνιμο και ενδιαφέρον το διάλογο και μίας που δεν έχεις ανεβάσει ένα ποστ τόσα χρόνια ώστε να ξέρουμε τις απόψεις σου γύρω από την πολιτική (τη ζωή, το σύμπαν, τα πάντα), θεωρώ πώς είσαι ο πλέον ακατάλληλος για να διαχειρίζεσαι τα σχόλια ενός τέτοιου μπλόγκ. Σε θεωρώ δηλαδή έναν απολιτίκ μπάτσο, έναν θυρωρό πολυκατοικίας, έναν επιστάτη χωρίς πραγματική υπόσταση. Κάνε ότι καταλαβαίνεις."

Και απαντάει:

Για να πάρει από μένα μια ανάλυση περί της λέξεως "μαλάκα":

"Θέλω εδώ να πώ δύο τρία πράγματα στον κο Δελληγιάνη και στον ΤαβέρναΜου: Το αν είμαι και ο ούρφους ή αν έχω όχι πολλές περσόνες, λίγή σημασία έχει. Στο κάτω κάτω επιτρέπεται μέσω της google να φτιάξει ο καθένας όσους λογαριασμούς θέλει. Αν ήθελα λοιπόν να σε ξεγελάσω για να μου περάσεις τα σχόλια δεν θα διάλεγα να μπω με έναν "καταδικασμένο" λογαριασμό, αλλά θα έφτιαχνα έναν καινούριο. Και όμως επειδή δεν είμαι τρόλ ή σκοπεύω να μπαχαλέψω θα προσπαθήσω να περάσω τις απόψεις μου με αυτόν που έχω εδώ κι χρόνια. Τώρα, επί του θέματος: Η λέξη "μαλάκας" για όσους δεν το γνωρίζουν δεν είναι μία υβριστική λέξη (αν θεωρούμε πώς μπορούμε να κάνουμε διαχωρισμούς λέξεων)αλλά αρχαία ελληνική άσχετα αν με τα χρόνια έχει πάρει την θέση του αυνάνα (από τον Αυνάν) και που κυριολέκτικά σημαίνει εκείνον που κοπιάζει για κάτι χωρίς αποτέλεσμα. (κάτι τέτοιο που κάνει ο ΤαβέρναΜου αφήνοντας σχόλια κατά της αριστεράς, χαχα!) Φυσικά ο αυνανισμός είναι μία κατακριτέα πράξη από την Ορθόδοξη Εκκλησία που είχε επί αιώνες διοικητικές αρχές και υπόθεση μου είναι πώς εφόσον συνδέθηκε με την αρχαιοελληνική λέξη "μαλάκας" φυσικό είναι με τα χρόνια το "μαλάκας" να θεωρείται βρισιά. Αν αυτά δέν σε έπεισαν, είναι πολύ χαρακτηριστικός ένας θρησκευτικός ύμνος ο οποίος και τελειώνει με την λέξη "μαλακίας", πράγμα που υποδηλώνει πώς παρόλλες τις παρεξηγήσεις που έχει δεχτεί η λέξη, η Ορθόδοξη Εκκλησία την δέχεται στο δικό της λεξιλόγιο. "Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς. Την ημών σωτηρίαν, ως ηθέλησας Σώτερ οικονομήσασθαι, εν μήτρα της Παρθένου, κατώκησας τω κόσμω, ήν προστάτιν ανέδειξας. Ο των πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς. Θελητήν του ελέους, όν εγέννησας Μήτερ αγνή δυσώπησον, ρυσθήναι των πταισμάτων, ψυχής τε μολυσμάτων, τους εν πίστει κραυγάζοντας. Ο των πατέρων ημών, θεός ευλογητός εί. Δόξα Πατρί και Υιω και Αγίω Πνεύματι. Θησαυρόν σωτηρίας, και πηγήν αφθαρσίας, την σε κυήσασαν, και τοίχον ασφαλείας και θύραν μετανοίας, τοις κραυγάζουσιν έδειξας. Ο των πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί. Και νύν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν. Σωμάτων μαλακίας, και ψυχών αρρωστίας Θεογεννήτρια, των πόθω προσιόντων, τη σκέπη σου την θεία θεραπεύειν αξίωσον, η τον Σωτήρα Χριστόν ημίν αποτεκούσα." Τσεκάρετε: http://www.saint.gr/68/varius/texts.aspx"

Την επόμενη μέρα στο μπλόγκ , ξυπνάει ο Μίμης μέσα του για να απαντήσει στην Μάγδα Κουσιάντζα (μέλος της ΚΠΕ του Συνασπισμού):

Τον βλέπω και σχολιάζω:
"Μίμη, χτες με την πρόφαση ότι έβρισα έναν συνομιλητή σου (ο οποίος δεν έχει και την καλύτερη γλώσσα όσο κατάλαβα και ο οποίος προσβάλει ολόκληρη την αριστερά με αερολογίες του ΛΑΟΣ) ο Δεληγιάννης αποφάσισε να ξεθάψει μια παλία του παρανοια σε μία κόντρα μας πριν από 2 χρόνια [σημ: παραπάνω απο δύο ήταν.Αλλά περνα ο καιρός μέσα στη φύλακη του Ανδρουλάζ] για να ανεβάσει το μοντερέισον. Μιας και πέρα το "προσωπικής επίθεσης" όπως το ονομάζεις σχόλιο μου που έκανα στον Tavernamoy προσπάθησα να του εξηγήσω γιατί κάποιος οφείλει να αντιδρά και να πηγαίνει σε πορείες, δεν βρίσκω κανέναν λόγο για το μοντερείσον.Έχουμε φτάσει σε ένα σημείο που οποιαδήποτε αρνητική κρίση για κάποιους να θεωρείται τόσο εύκολα υβριστική. Παραδείγματος χάρην έγραψα σε ένα σχόλιο που δεν ανέβηκε πώς θεωρώ τον Δελληγιαννη έναν απολιτίκ μπάτσο, έναν θυρωρό πολυκατοικίας και έναν επιστάτη χωρίς πραγματική υπόσταση. Οχι μόνο η λέξη "θεωρώ" αποτελεί ότι η προσωπική μου κρίση οποία μπορεί να τεθεί σε αμφισβήτηση αλλά πείτε μου ποιος από τους παραπάνω χαρακτηρισμούς μπορεί είναι και υβριστικός. Σε αυτό το σχόλιο, περιμένω απάντηση και όχι μοντερέισον. Αν έχετε επιχειρήματα σας προκαλώ να τα δείξετε"

Καμία απάντηση. Αντιθέτως ο Μπαζιωτόπουλος στο ρόλο του Αστυνόμου Θεοχάρη απλώνει σεντόνι καταγγελίας:

Και ο Αντιδρασέξ απαντά (προεπισκόπιση από τον ίδιο που μου ήρθε μέσω mail):

Εκεί κάπου ανεβαίνει με μεγάλη άνεση και το καινούριο σχόλιο του Ταβέρνα που είναι μεν για να απλώσεις πάνω τραχανά, δεν μπορώ να μη δεχτώ ότι κάπου με υπερασπίστηκε (να του ξέφυγε, ή το έκανε από συμφέρον επειδή εμποδίζει και αυτόν το C/M ;) :

Τα παίρνω στο κρανίο με την δημοκρατικότητα του επιστάτη:

"Είσαι τουλάχιστον απαράδεχτος Δελληγίανη, ετσι; Κλείνεις εμένα, ενώ αφήνεις τα προπαγανδιστικά σχόλια του Ταβέρνα ελεύθερα. Μόνο που σώζω και εγώ αυτά που κατακαιρούς σου στέλνω, να έχεις υπόψιν σου..."

9/5: Ο Μίμης θυμάται ότι έχει ένα μπλόγκ στο οποίο που και πού, πρέπει να σχολιάζει:

Εδώ κολλάει το "Που' σαι Θανάση και σε έχω χάσει". Πάντως, το "απειλές" δεν το καταλαβαίνω. Το ότι τον ενημερώνω ότι σώζω τα σχόλια μου; ΤΟ ΟΤΙ ΣΩΖΩ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΣΧΟΛΙΑ; Το να του πω "να σου καεί το μόντεμ και να μην έχεις ίντερνετ να ανεβάσεις ποστ'' θα ήταν μια σωστή απειλή. Ή "Να σου σβηστεί από το δίσκο ο επόμενος Επισκέπτης Της Παρασκευής." Αυτό μάλιστα. Αυτό είναι απειλή!

Τέλος πάντων, αντί για αυτό του στέλνω ένα σχολιάκι που αν πραγματικά είχε έστω και το παραμικρό χιούμορ κάτω από τα μουστάκια του θα έπρεπε να μου το είχε περάσει:

"Ωχ, σχολιάζεις Μίμη μου; Νόμιζα ότι τόσο καιρό σε είχε φάει η Δελημαρμάγκα!"

...Από κει και έπειτα άρχισαν να ανεβαίνουν με την χρονοκαθυστέρηση την οποία είπα και τα περισσότερα, τα οποία δεν έχει και νόημα να τα επαναλάβω εδώ. Πάντως το θέμα δεν έχει λήξει. Υπάρχουν και καινούρια τα οποία περιμένω αν θα φιλοτιμηθεί να τα ανεβάσει. Όσοι πιστεύετε πάντως ότι υπήρχε κάποιος σοβαρός λόγος που δεν πέρασαν αυτά τα σχόλια σας παρακαλώ να σχολιάσετε.

"Aπόψεις και θέσεις εκφράζονται απολύτως ελεύθερα." (*) - Πάρτ Ουάν.

(*)Τάδε έφη Μίμης Ανδρουλάκης, στο Ιστολόγιο του Μίμη Ανδρουλάκη.

Ο λόγος που θα ασχοληθώ με τον Μίμη δεν είναι προσωπικός γιατί δεν τον ξέρω, ούτε και ως άνθρωπος μου έκανε ποτέ κάτι κακό. Ούτε επειδή φυσιογνωμικά μου θυμίζει τον Ζιζάνιους από την "Διχόνοια" θα ήταν ένας σοβαρός λόγος. Στο κάτω κάτω όσοι με γνωρίζουν ξέρουν ότι είμαι ποιο κωμική φιγούρα από τον Μίμη, άρα σε θέματα φυσιογνωμίας δεν τίθεται θέμα ανταγωνισμού!
Ο λόγος είναι ότι συγκεκριμένος άνθρωπος είναι ένας από τους εκπρόσωπους του κυβερνώντος κόμματος το οποίο του δίνει την δυνατότητα να ψηφίζει νόμους τους οποίους εγώ δεν μπορώ να ψηφίσω. Έχω όμως την δυνατότητα να κρίνω τις πολιτικές πράξεις του ίδιου και του κόμματος που εκπροσωπεί και μάλιστα μέσα από το μπλόγκ του. Αν αναλογιστεί κανείς ότι και η δική του πολιτική μοίρα κρέμεται κάποια στιγμή από τι θα ψηφίσω εγώ, ερχόμαστε περίπου στα ίσα. (ψηφίζει αυτός/ψηφίζω και εγώ, μπλογκ αυτός/μπλόγκ και εγώ). Οκ, οκ, αυτός προς το παρόν έχει περισσότερες εξουσίες (αλλά και ευθύνες) από μένα αλλά τουλάχιστον να που βρισκόμαστε και οι δύο πρεζάκια του μπλόγκινκ!

Για το ιστορικό:
Το μπλόγκ του το είχα ανακαλύψει εδώ και πολλά χρόνια οπού σχολίαζα (όπως κάνω και στα περισσότερα μπλόγκ που μπαίνω), έκανα πλάκα (όπως κάνω και στα περισσότερα μπλόγκ που μπαίνω)και βριζόμουν (όπως κάνω και στα περισσότερα μπλόγκ που μπαίνω)! Μία χαρά, χαρούμενη οικογένεια! Μέχρι που αντί για τον Μίμη εμφανίστηκε ένας Θανάσης που δεν ξέρω τι γκαϊλέ τραβάει το παλικάρι, από που κρατάει η σκούφια του και βάση ποιας ιδιότητας εφόσον το μπλόγκ είναι του Μίμη, τα ποστ που ανεβαίνουν έχουν την υπογραφή του Μίμη βγαίνει να είναι ο διαχειριστής του μπλόγκ. Τέλος πάντων, περί ορέξεως κολοκυθόπιτα. Μην τα πολυλογώ, ο Θανάσης μετά από πολλούς ωραίους και επικούς καυγάδες αποφασίζει πώς είμαι ο Ούρφουρσλααγκ (επειδή μαζί μπαίναμε εκείνη την περίοδο), ανεβάζει μοντερέϊσον, σβήνει σχόλια και γενικά η φάση είχε την γνωστή εξέλιξη που έχει τύχει φαντάζομαι σε πολλούς. Στην συνέχεια, βγήκε η ΝΔ και σταμάτησα να ασχολούμαι με το μπλογκ του. (Ποίος πραγματικά όταν υπήρχε μια τόσο αδίσταχτη ΝΔ θα καθόταν να ασχοληθεί με τους πασόκους;)
Τώρα όμως που το αδίσταχτο ΠΑΣΟΚ είναι και πάλι στην εξουσία τον ξαναθυμήθηκα και τον επισκέφτηκα λίγο πριν αλλά και μετά την 5/5, ενώ για καλή μου τύχη (όχι μόνο δική μου) το μοντερείσον είχε φύγει. Από όλα λοιπόν τα σχόλια (που τα περισσότερα ξεκινούν με το "Μίμη μου" και¨"Μίμη μου"), την προσοχή μου τράβηξε ο σχολιαστής "Tanevramoy". ο οποίος και μα τη Παναγία όταν διάβασα το όνομα του πρώτη φορά, το διάβασα "Tavernamoy"(!!!) οπότε και κράτησα να τον λέω και "ΤαβέρναΜου" για λόγους αστεϊσμού. Δεν μπορώ να μην γελάσω πώς αν κάποια στιγμή τύχει να τον συναντήσω και του πω "γεια σου ρε ΤαβέρναΜου", αυτός φανερά εκνευρισμένος-γιατί θα του το έχουν πει και άλλοι- θα μου πει: "...ΤαΝεύραΜου"!!!

Τέλος πάντων, ο διάλογος με τον ΤαβέρναΜου ο οποίος και εξελίσσεται εδώ, ξεκινάει να του απευθύνω τρυφερά το λόγο "Μα πόσο μαλάκας παίζει να είσαι;" . Ο κύριος, μου απάντησε αναλόγως, και σιγά σιγά αναπτύχθηκε ένας ωραίος και απολαυστικός διάλογος στον οποίο εγώ προσπαθούσα να του πω γιατί πρέπει να κατεβαίνει στους δρόμους, ενώ αυτός με έλεγε κομουνιστή και φασίστα που τους κλείνω. Αλλά μην σας το χαλάσω, καλύτερα να το διαβάστε μόνοι σας.

Κάπου εκεί από το πουθενά σαν την Καλή Νεράιδα, σκάει μύτη κι ο Θανασάκης (aka διαχειριστής Μίμη) σβήνει το σχόλιο στο οποίο εγώ χαρακτηρίζω τόσο χαριτωμένα τον ΤαβέρναΜου, λες και ποτέ στην ζωή του όχι μόνο δεν έχει ακούσει, αλλά ούτε δει γραμμένη μεγαλύτερη προσβολή για κάποιον σαν αυτήν (αν ας πούμε αντί για τη λέξη "μαλάκας" έβαζα τη λέξη "κατσικοβιαστής", ή "κουραδοφάγος" τι θα έκανε;) και ξεθάβει τα παλιά καλά και γνωστά περί Ούρφουρσλααγκ.

Από την μία ομολογουμένως χάρηκα , γιατί δεν περίμενα να μας θυμάται ούτε εμένα ούτε τον Ούρφ. Από την άλλη μία στεναχώρια με έπιασε για την υγεία του Θανασάκη ρε γαμώτο, γιατί σκέφτηκα πώς αν δεν πάει σε κανέναν γιατρό να το κοιτάξει τώρα, σε λίγα χρόνια ίσως βρεθεί να είναι από εκείνους τους τύπους που πιστεύουν ότι οι εξωγήινοι έχουν καταλάβει την Γη και τον κυνηγούν με ακτίνες ΧΨΖ...

Ο Θανασάκης κηρύττει το μπλόγκ σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, και ξανανεβάζει μοντερέϊσον ώστε να μην με αφήσει να ξανασχολιάσω.Η συνέχεια, οι δικαιολογίες και τα σχόλια που μου έκοψε, στο επόμενο...

Φταίμε;

Ερωτηματικό.

Να δηλώσω καταρχήν πώς ο,τι γράψω εδώ είναι καθαρά δική μου κρίση και άποψη, το οποίο δεν σημαίνει ότι σκοπεύω να καπελώσω την συλλογικότητα αυτού του μπλόγκ. Να δηλωσω επίσης πώς ως άτομο είμαι αρκετά ενοχικός κάτι το οποίο μπορεί να δικαιολογεί και αυτό το πόστ. Θέλω πάντως να θέσω μερικούς προβληματισμούς διαβάζοντας όλες αυτές μέρες σχόλια και κείμενα για το "ποίος φταίει".
Υπάρχουν αυτοί αρχικά που υποστηρίζουν πώς μια τέτοια πορεία ήταν ο υπαίτιος ενός δράματος. Άλλοι πάλι το τραβάνε στα άκρα κατηγορώντας όλη την αριστερά και το ΚΚΕ συγκεκριμένα που κατέβασε τον κόσμο στο δρόμο. Άποψή μου πώς,΄δεν υπάρχει μεγαλύτερη χοντράδα από το συμπέρασμα αυτό, καθώς στιγματίζουν δολοφόνους όλο αυτό τον κόσμο που ήταν εκεί, που δεν ήταν απαραίτητα ΚΚΕ , ΣΥΡΙΖΑ, ή αναρχικοί. Για μένα ήταν άνθρωποι πού θα χάσουν τους μισθούς τους, την αξιοπρέπεια τους, τις αξίες τους.
Υπάρχουν αυτοί που δεν κατέβηκαν ακούγοντας μόνο τις αναμεταδόσεις από τα κανάλια και από κει πίστεψαν πώς οι διαδηλωτές είτε δεν άφηναν τα πυροσβεστικά να πλησιάσουν στην τράπεζα, είτε τους πετούσαν οι ίδιοι στουπιά μέσα στον χώρο φωνάζοντας "να καείτε απεργοσπάστες". Ερώτηση: Πόσο παράλογο ακούγεται η συλλογικότητα τόσου κόσμου να ζητάει και θέλει να έχει στην συνείδηση της το κυριολεκτικό θάνατο όχι τριών ( ή τεσσάρων- άλλα ας μην μπούμε τώρα σε αυτό το θέμα ), αλλά έστω και ενός μόνο πολίτη ακόμα και αν τον θεωρεί ιδεολογικό εχθρό του; Δεν είναι ναζί ούτε φανατικοί όλοι αυτοί που κατέβηκαν και δεν θέλουν να γίνουν.
Υπάρχει μία τρίτη κατηγορία που λέει ότι δεν φταίει κανείς διαδηλωτής άλλα το ίδιο το σύστημα και ο εργοδότης που ανάγκασε αυτούς τους υπαλλήλους να είναι εκεί και να καούν ζωντανοί, ότι η τράπεζα δεν είχα τα σωστά μέτρα πυρασφάλειας, κλπ. Δεκτό μέχρι ενός σημείου αλλά η φωτιά δεν προκλήθηκε από μόνη της και ούτε μάλλον είναι η στιγμή να κρίνουμε τα μέτρα ασφαλείας μίας τράπεζας. Ούτε έχει σημασία ότι οι συγκεκριμένοι ήταν υπάλληλοι σε τράπεζα. Υπήρχε ξεκάθαρη εμπρηστική ενέργεια που θα μπορούσε να γίνει οπουδήποτε μέρα, για οποιοδήποτε λόγο, σε οποιοδήποτε άνθρωπο. Δεν λέω πώς "έτυχε" , το μόνο που λέω, είναι πως θεωρώ λάθος οποιαδήποτε ιδεολογική δικαιολογία για το θάνατο κάποιων ανθρώπων.

Τέλος φτάνουμε στους ίδιους τους διαδηλωτές (δεν μ' αρέσει αυτή η λέξη-στον κόσμο που κατέβηκε να δώσει το παρόν του καλύτερα) που λένε "δεν φταίμε ούτε εμείς επειδή κάποιοι θερμόαιμοι βάλανε φωτιά. Εμείς κατεβήκαμε ειρηνικά." Από μία μεριά έχουν δίκιο. Ήμουνα ένας από αυτούς. Σκέφτομαι όμως ότι το να σηκώνεις ψηλά τα χέρια, και παθητικά να αποποιήσαι οποιαδήποτε ευθύνη δεν βοηθάει και πάρα πολύ. Είναι σαν να λές "δεν φταίω εγώ αν κάθε μέρα γίνονται εγκλήματα, εκείνοι είναι δολοφόνοι."

Και όπως με τα εγκλήματα φταίμε σε ένα βαθμό όλοι μας ως κοινωνία που οδηγούμε ορισμένους να γίνουν εγκληματίες είτε από φτώχεια, είτε από άγνοια, είτε από παράνοια, μήπως φταίμε όταν δεν εξηγούμε με σαφήνεια σε ορισμένους για ποιο λόγο πρέπει να γίνονται πορείες, ότι δεν είναι πχ ένα πεδίο μάχης, ότι όταν λέμε "να καεί το μπουρδέλο ή Βουλή" δεν το εννοούμε κυριολεκτικά και πώς όταν φωνάζουμε "μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι" δεν εννοούμε τον κάθε αστυνομικό ή ένστολο που υπάρχει στον πλανήτη;
Να γίνουμε δηλαδή πιο ξεκάθαροι τι ζητάμε και τι θέλουμε (κυρίως τι δε ζητάμε και τι δεν θέλουμε) οπουδήποτε μπορεί να περάσουμε ένα μήνυμα προς τα έξω; Μήπως η σιωπή μας σε ορισμένα ζητήματα βοηθάει στο να παραφραστούν κάποια πράγματα ως συνενοχή;

Σίγουρα δεν μπορείς να ελέγξεις τι έχει στο μυαλό του ο κάθε μαλάκας, και για ποιο σκοπό κατεβαίνει σε μία πορεία, πρέπει όμως να τον αποτρέπεις από την συλλογικό νόημα της, και να μην του δίνεις τα επιχειρήματα και τα δικαιώματα που επιθυμεί.

Αν δεν το κάνουμε αυτό, ίσως και να φταίμε.

Who Watches The Watchmen? (*)

Μήπως πρέπει να φτιαχτεί μια αστυνομία...

...που να μας προστατεύει από την αστυνομία;

(*Quis custodiet ipsos custodes?)

Μία δύσκολη ημέρα

Αρχικά σκέφτηκα ότι η σημερινή ημέρα δεν προσφέρεται για χιούμορ.
Αλλά από την άλλη... ένα γέλιο θα τους πνίξει!

"Καταδικάζουμε την βία", και άλλες γενικότητες.

Βλέποντας αυτή τη στιγμή τα νέα, θα προσπαθήσω να γράψω πιο ψύχραιμα το περιστατικό με τους τρεις νεκρούς στην Marfin καλύπτοντας όσο μπορώ όλες τις πιθανότητες, προσπαθώντας παράλληλα να είμαι όσο γίνεται πιο αντικειμενικός.

Σίγουρα δεν κατηγορώ όλο αυτόν τον κόσμο που κατέβηκε σήμερα, φώναξε συνθήματα, κρατούσε πανό και έδωσε το παρόν του (όπως και όφειλε να δώσει) στα άδικα μέτρα της κυβέρνησης. Σίγουρα δεν κατηγορώ κι όλους αυτούς που ζητούσαν συνθηματικά να "καεί το μπουρδέλο η Βουλή." Όταν σου πατάνε τον κάλο, το μόνο που σκέφτεσαι εκείνη τη στιγμή είναι να αντιδράσεις στην βία τους και συνθήματα τέτοιας μορφής σε βοηθάνε να το κάνεις τουλάχιστον θεωρητικά. Τη Βουλή όσο καραγκιόζ μπερντέ και να την βρίσκουμε την χρειαζόμαστε και δεν πρόκειται ποτέ να επικροτήσω τον κυριολεκτικό εμπρησμό της. Γιατί μετά το μόνο που μένει είναι τα τανκς.

Αν καταδικάσω κάποιους θα το κάνω αρχικά με όλους εκείνους που συνδέσαν σήμερα τα δύο περιστατικά σαν ένα. Είτε εκείνους που προβοκατόρικα ή από μαλακία στον εγκέφαλο τους, εκμεταλλεύτηκαν μια ειρηνική πορεία με χιλιάδες κόσμο για δικούς τους χουλιγκανισμούς, είτε εκείνους που το εκμεταλλεύτηκαν εκ των υστέρων για καθαρά πολιτικούς λόγους. Στους δεύτερους αναφέρομαι σε εκείνα που είδα και άκουσα στο έκτακτο δελτίο από τον τηλεοπτικό σταθμό του ΣΚΑΪ. (μέσω net):

Σχολιάζει εκεί ο Μανδραβέλης, πώς για τον θάνατο των τριών αυτών ανθρώπων φταίει η "ανεκτικότητα" που δείχνουμε σε διαδηλώσεις τόσο καιρό. Δηλαδή (και εδώ αν συγκράτησα ή παρεξήγησα λάθος αυτά που είπε θέλω παρατηρήσεις) όλοι όσοι κατεβαίνουν σε πορείες πιθανότατα είναι μπαχαλάκιδες, άρα κακώς και επιτρέπουμε πορείες. Αισχρό συμπέρασμα, γεια σου Πατακέ με τα ωραία σου.

Φυσικά και πάλι, η "αντικειμενική ματιά" της τηλεόρασης να επικεντρώνει, είτε πάλι στις τράπεζες και στα μαγαζιά που κάηκαν, είτε στην επιτυχία των αστυνομικών αρχών να κυκλώσουν ένα στέκι με 30 αντιεξουσιαστές στην Ζαίμη λες και το έχουν σίγουρο πώς αυτοί: α) είναι αντιξουσιαστές με ότι κι αν σημαίνει αυτό, β) το κτήριο αυτό αποτελεί στέκι , με ότι κι συνεπάγεται αυτό, γ)στο στέκι αυτό κρύβονται και αυτοί που ρίξανε τις συγκεκριμένες μολότωφ. Μάλλον κάποιος Μάριος θα την πληρώσει πάλι.

Δικό μου συμπέρασμα; "Με περισσότερη και πιο σκληρή αστυνόμευση θα σας κόψουμε το δικαίωμα να διαδηλώνετε ενάντια στην εξουσία".

Πάμε τώρα στις δηλώσεις των πολιτικών αρχηγών μετά το συμβάν. Δώσαν τα συλλυπητήρια τους στις 3 οικογένειες και ω, τι σύμπτωση καταδίκασαν όλοι με πολύ μεγάλη ευκολία κάθε μορφή βίας. Ο Παπανδρέου καταδικάζει την βία; Που στέλνει ένα σωρό ΜΑΤ σε μία πορεία, τα οποία όχι μόνο είναι εκπαιδευμένα να την ασκούν αλλά και την υποκινούν ρίχνοντας προκλητικά δακρυγόνα ακόμα και σε ανθρώπους που δεν έχουν καμία διάθεση για να παίξουν ξύλο με τους μπάτσους ή να σπάσουν βιτρίνες; Όπως το βίωσα εκείνες τις ώρες, δακρυγόνα πέσαν αρχικά "γενικά" για να αποτρέψουν τον κόσμο να πλησιάσει στην Βουλή. Με ποιο δικαίωμα αλήθεια απαγορεύουν την διακίνηση χιλιάδων πολιτών σε δημόσιο ανοιχτό χώρο; Για λόγους ασφαλείας; Την ασφάλεια ποιών; Εκείνων των λίγων που που ασκούν βία βάζοντας αντιλαϊκούς νόμους που οδηγούν τους ανθρώπους σε απόγνωση (πιθανότατα στο έγκλημα ή την αυτοκτονία) ;

Άλλο ανέκδοτο, το ΛΑΟΣ να καταδικάζει και αυτό τη βία με τις κλασσικές του γενικεύσεις ότι ο ΣΥΡΙΖΑ υποκινεί τους αναρχικούς. Θα μου πείτε, τους ξέρουμε στο ΛΑΟΣ. Ας μάθουν όμως κάποια στιγμή, τι είναι η αναρχία, πόσοι από αυτούς που κατέβηκαν εκπροσωπούσαν τον αναρχικό χώρο και πόσοι από αυτούς τους αναρχικούς είχαν πρόθεση να κάψουν και να σκοτώσουν. Ας αναλογιστούν επίσης την βία που υποκινούν οι ίδιοι με το "έξω οι ξένοι", με την σιωπηλή τους συγκατάθεση σε φασιστικές "κινήσεις πολιτών" και Χρυσής Αυγής, πόσο σιώπησαν στον αντίστοιχο εμπρησμό στην Σπάρτη. Ευτυχώς εκεί δεν είχαμε θύματα. Είχαμε βεβαία περιουσίες που χάθηκαν, πάλι από κάποια αντίστοιχη εγκληματική μαλακία με τη σημερινή.

Και ενώ με τα ασθενοφόρα να βγάζουν ακόμα τις σορούς από τις στάχτες, Τσίπρας και ΚΚΕ καταδικάζουν και εκείνοι τη βία αλλά και τα κόμματα που έχουν βάλει πάνω τους την ρετσινιά. Λες και σε αυτά τα δευτερόλεπτα πένθους έχει μεγάλη σημασία να υπάρξει μία πολιτική αντιπαράθεση. Από σεβασμό και μόνο προς τους νεκρούς, καλύτερο είναι να σιωπάς και να βάζεις στην άκρη τις πολιτικές.

Τους ΝεοΔημοκράτες δεν τους άκουσα, ευτυχώς ίσως και καλύτερα. Γιατί οποιαδήποτε φαμφαρολογία του ποιητή Σαμαρά θα μπορούσε και να μου είχε γυρίσει τα άντερα ανάποδα, μίας και έχω γενικά στραβώσει με τα σημερινά.

Όχι, δεν βγήκε ένα αντικειμενικό ποστ, αλλά να πα να γαμηθεί η αντικειμενικότητα μου ύστερα από αυτά που συνέβησαν. Με τόσες χιλιάδες κόσμο θα μπορούσε σήμερα να ήταν μια γιορτή που να κατέληγε (έστω) στα μερικά σπασίματα μερικών τραπεζών, στις καύσεις κάποιων σκουπιδοτενεκέδων και στο τσούξιμο μερικών δακρυγόνων . Δεν θέλω να πιστέψω ότι από συνειδητή πρόθεση έγινε αυτό που έγινε, αλλά σίγουρα μου διέλυσε την διάθεση.

Διάθεση, όχι να μην ξαναβρώ, αλλά γιατί εξαιτίας του περιστατικού χάσανε την ζωή τους 3 άνθρωποι.

Και όμως επειδή πιστεύω ότι αυτό δεν έχει σχέση με το αν θα πρέπει να γίνονται πορείες, θα συνεχίσω να βγαίνω παρά τις αποτροπές που θέλουν κάποιοι να μου δημιουργήσουν. Ζω σε αυτό το μπουρδέλο που λέγεται Ελλάδα, δεν σπάω βιτρίνες, δεν καίω τράπεζες και δεν ρίχνω πέτρες σε μπάτσους. Έχω κάποια δικαιώματα, τα ασκώ, δεν απέχω και θα προσπαθήσω να μην αφήσω κανέναν καραγκιόζη με εξουσία να μου επιβάλει με το έτσι θέλω πως το πώς θα δρω. Δεν τα πολυκαταφέρνω είναι η αλήθεια, αλλά τουλάχιστον δεν κάθομαι και στο σπίτι μου.

Αρχίδια "αντιεξουσιαστές"

Σκατά, μαλακισμένα, γαμώ τις μολότοφ σας. Απλά, σκατά.

Μην περιμένετε να πάρω το μέρος σας

Έχουμε Πόλεμο λοιπόν;

Αυτό το μπλογκ, άνοιξε τον Δεκέμβρη του 2008, με πρωτοβουλία του YellowKid -τον οποίο και ευχαριστώ που με κάλεσε τότε να συνεισφέρω- ως ένα βήμα αναμετάδοσης γεγονότων, ειδήσεων, πληροφοριών αλλά και απόψεων για τα γεγονότα που τράνταζαν τότε την Αθήνα κυρίως, αλλά και την υπόλοιπη χώρα. Με αφορμή βέβαια τον φόνο του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, από τον οποίο και "βαφτίστηκε" του url του μπλογκ.

Ο αρχικός σκοπός μας ήταν η καταγγελία της αστυνομικής και κρατικής βίας. Από εκεί και ο τίτλος, "Έχουμε Πόλεμο - Μην το γελάς μωρό μου", από ένα τραγούδι του Τζίμη Πανούση.

Από τότε έχουν περάσει σχεδόν 17 μήνες. Και μοιάζει ο χρόνος τόσο μα τόσο πολύς -και ταυτόχρονα λίγος. Τα δεδομένα στη χώρα άλλαξαν δραματικά- ή μήπως όχι;

Μήπως τα δεδομένα ήταν από τότε εκεί, μπροστά μας;
Μήπως οι νέοι, οι οποίοι βγήκαν τότε στο δρόμο, έβλεπαν πιο μπροστά από εμάς- ή κάποιους από εμάς; Οκ, ούτε εμένα πήραν τα χρόνια ακόμα, αλλά όσο να ΄ναι, τα 35 τα έχω γερά πατημένα. Και τον Μάη του '68 έλεγαν "μην εμπιστεύεστε κανέναν πάνω από τα 30".

Έχω την αίσθηση -για να μην πω βεβαιότητα- ότι αυτά που βλέπουμε τώρα να συμβαίνουν μέσα σε ελάχιστες εβδομάδες, υπήρχαν εκεί από τότε. Η πρόθεση για επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα. Η επίθεση σε μισθούς, στις συντάξεις. Αλλά κανείς δεν ήθελε πραγματικά να δει. Κανείς δεν έκανε πραγματική αποτίμηση εκείνης της εξέγερσης. Άλλοι μίλησαν για τα δίκια των νέων, άλλη θεώρησαν ότι ήταν η πρόβα για την πραγματική επανάσταση που έρχεται. Λόγια, λόγια, λόγια ατελείωτα.

Και ο κάθε "χώρος" συνέχισε να περιχαρακώνεται από τους άλλους. Είτε το έτσι και αλλιώς μπετόν ΚΚΕ, είτε οι αριστερές παρατάξεις, ακόμα και οι αναρχικές συλλογικότητες. Ο καθένας ήθελε να δώσει τη δική του ερμηνεία μέσα από το δικό του πρίσμα.

Κανείς δεν φαίνεται -τουλάχιστον στα δικά μου μάτια- να κατάλαβε.

Να κατάλαβε, ότι του ζητούμενο είναι ότι η επίθεση γίνεται απέναντι σε όλους. Και αριστερούς, και αναρχικούς, και σταλινικούς, ακόμα και μικρομεσαίους. Ότι αυτό που -ίσως- ζητούσαν τότε όσοι βγήκαν στο δρόμο ή όσοι στήριξαν έστω από τα δικά τους μετερίζια αυτή την εξέγερση είναι το ΜΑΖΙ.

Σε πολλές συζητήσεις, έχω ακούσει το επιχείρημα: "Μα, τι κοινό έχω εγώ με αυτόν, τον..." (σταλινικό, αριστεριστή, ανανεωτικό, αναρχικό, μπάχαλο, οικολόγο, δημόσιο υπάλληλο, βυσματία, βάλτε ότι -ΜΑ ΟΤΙ- θέλετε).

Έχεις ρε μαλάκα, ή τουλάχιστον θα έπρεπε να έχεις: Ένα γαμημένο σύστημα που σε εκμεταλλεύεται κάθε μέρα και περισσότερο, που σου στερεί όλο και περισσότερο δικαιώματα, που σε βάζει να πλακώνεσαι με τον διπλανό σου.

ΕΧΕΙΣ (ή θα έπρεπε να έχεις) ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΣΟΥ.
Και αυτήν, θα έπρεπε να την έχεις αδιαπραγμάτευτη. Όχι, όχι την αξιοπρέπεια της ιδεολογικής σου καθαρότητας μαλάκα. Την αξιοπρέπεια της ζωής και τη καθημερινότητας σου.

Και φτάσαμε εδώ που φτάσαμε.

Να σου λένε πιο κατάμουτρα από ποτέ: ΠΛΗΡΩΣΕ ΤΩΡΑ ΜΑΛΑΚΑ ΤΟ ΦΑΓΟΠΟΤΙ ΜΑΣ.
Και νιώσε και ενοχές, γιατί κάποτε σου πετάξαμε και εσένα ένα ψίχουλο ή ένα κοκκαλάκι. Ανάλογα αν ήσουν εργατικό μυρμήγκι ή πιστό ντόπερμαν.

Και ξέρεις κάτι; ΚΑΛΑ ΝΑ ΠΑΘΕΙΣ. Γιατί, όταν έπρεπε, έλεγες "και τι με νοιάζει εμένα; Εγώ θα βγάλω το φίδι από την τρύπα;" Φάτο τώρα όλο μέσα και κάνε και τουμπεκί.

Θα κάνεις; Θα κάνεις πάλι;

Ή θα κατέβεις σήμερα στην πορεία και θα φωνάξεις "ΦΤΑΝΕΙ";

ΕΧΟΥΜΕ ΣΗΜΕΡΑ ΜΑΧΗ ΛΟΙΠΟΝ. Σε πολλά επίπεδα.

ΜΑΧΗ με αυτούς που τόσα χρόνια κερδίζουν, εις βάρος του κόπου και της εργασίας όλων μας.

ΜΑΧΗ με αυτούς που τόσα χρόνια ψηφίζατε και ψηφίζαμε να εκπροσωπούν τα συμφέροντα μας- και βόλευαν πάνω από όλα την πάρτη τους.

ΜΑΧΗ με αυτούς που θέλουν τα δικά τους σπασμένα να τα πληρώσουμε πάλι εμείς.

Πάνω από όλα όμως, ΕΧΟΥΜΕ ΠΟΛΕΜΟ.

ΠΟΛΕΜΟ ΜΕ ΤΟΥΣ ΙΔΙΟΥΣ ΜΑΣ ΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ.
Αυτούς τους εαυτούς, που ανέχονται τόσα χρόνια να σωπαίνουν γιατί "έλα μωρέ τώρα".
Αυτούς τους εαυτούς, που δεν μπορούν να δουν πέρα από τη μύτη τους.
Που επειδή δεν τολμούν να σηκώσουν κεφάλι στο αφεντικό, σκάβουν το λάκκο του διπλανού τους.
Αυτούς, που τόσα χρόνια, δέχονταν να χάνουν την αξιοπρέπεια τους, για μια θέση, μια τακτοποίηση της υπόθεσης τους.
Αυτούς τους εαυτούς μας, που άφηναν άλλους (εργατοπατέρες, βουλευτές κ.ο.κ.) να κανονίζουν για εμάς γιατί "που να τρέχεις τώρα".
Αυτούς, που όταν το 2007 σκοτώθηκαν 70 διπλανοί μας από τον σταρχιδισμό, ξαναέβγαλαν τους ίδιους για κυβέρνηση.
Αυτούς τους εαυτούς που στον πακιστανό στο φανάρι που ζητάει ένα κέρμα για να καθαρίσει τα τζάμια λένε "Ουστ ρε, α παράτα με" αλλά στον τραπεζίτη και την εξουσία αφήνουν να τους παίρνει πολλά περισσότερα χωρίς κιχ.
Αυτούς τους εαυτούς που τόσα χρόνια λέγαμε "έλα μωρέ, όλοι ίδιοι είναι" για να μην κάνουμε τον κόπο να ψάξουμε, να δούμε, να κοιταχτούμε στον καθρέφτη μας, να ασχοληθούμε και να διαλέξουμε.

ΠΟΛΕΜΟΣ ΛΟΙΠΟΝ.
ΘΑ ΕΡΘΕΙΣ;