"Καταδικάζουμε την βία", και άλλες γενικότητες.

Βλέποντας αυτή τη στιγμή τα νέα, θα προσπαθήσω να γράψω πιο ψύχραιμα το περιστατικό με τους τρεις νεκρούς στην Marfin καλύπτοντας όσο μπορώ όλες τις πιθανότητες, προσπαθώντας παράλληλα να είμαι όσο γίνεται πιο αντικειμενικός.

Σίγουρα δεν κατηγορώ όλο αυτόν τον κόσμο που κατέβηκε σήμερα, φώναξε συνθήματα, κρατούσε πανό και έδωσε το παρόν του (όπως και όφειλε να δώσει) στα άδικα μέτρα της κυβέρνησης. Σίγουρα δεν κατηγορώ κι όλους αυτούς που ζητούσαν συνθηματικά να "καεί το μπουρδέλο η Βουλή." Όταν σου πατάνε τον κάλο, το μόνο που σκέφτεσαι εκείνη τη στιγμή είναι να αντιδράσεις στην βία τους και συνθήματα τέτοιας μορφής σε βοηθάνε να το κάνεις τουλάχιστον θεωρητικά. Τη Βουλή όσο καραγκιόζ μπερντέ και να την βρίσκουμε την χρειαζόμαστε και δεν πρόκειται ποτέ να επικροτήσω τον κυριολεκτικό εμπρησμό της. Γιατί μετά το μόνο που μένει είναι τα τανκς.

Αν καταδικάσω κάποιους θα το κάνω αρχικά με όλους εκείνους που συνδέσαν σήμερα τα δύο περιστατικά σαν ένα. Είτε εκείνους που προβοκατόρικα ή από μαλακία στον εγκέφαλο τους, εκμεταλλεύτηκαν μια ειρηνική πορεία με χιλιάδες κόσμο για δικούς τους χουλιγκανισμούς, είτε εκείνους που το εκμεταλλεύτηκαν εκ των υστέρων για καθαρά πολιτικούς λόγους. Στους δεύτερους αναφέρομαι σε εκείνα που είδα και άκουσα στο έκτακτο δελτίο από τον τηλεοπτικό σταθμό του ΣΚΑΪ. (μέσω net):

Σχολιάζει εκεί ο Μανδραβέλης, πώς για τον θάνατο των τριών αυτών ανθρώπων φταίει η "ανεκτικότητα" που δείχνουμε σε διαδηλώσεις τόσο καιρό. Δηλαδή (και εδώ αν συγκράτησα ή παρεξήγησα λάθος αυτά που είπε θέλω παρατηρήσεις) όλοι όσοι κατεβαίνουν σε πορείες πιθανότατα είναι μπαχαλάκιδες, άρα κακώς και επιτρέπουμε πορείες. Αισχρό συμπέρασμα, γεια σου Πατακέ με τα ωραία σου.

Φυσικά και πάλι, η "αντικειμενική ματιά" της τηλεόρασης να επικεντρώνει, είτε πάλι στις τράπεζες και στα μαγαζιά που κάηκαν, είτε στην επιτυχία των αστυνομικών αρχών να κυκλώσουν ένα στέκι με 30 αντιεξουσιαστές στην Ζαίμη λες και το έχουν σίγουρο πώς αυτοί: α) είναι αντιξουσιαστές με ότι κι αν σημαίνει αυτό, β) το κτήριο αυτό αποτελεί στέκι , με ότι κι συνεπάγεται αυτό, γ)στο στέκι αυτό κρύβονται και αυτοί που ρίξανε τις συγκεκριμένες μολότωφ. Μάλλον κάποιος Μάριος θα την πληρώσει πάλι.

Δικό μου συμπέρασμα; "Με περισσότερη και πιο σκληρή αστυνόμευση θα σας κόψουμε το δικαίωμα να διαδηλώνετε ενάντια στην εξουσία".

Πάμε τώρα στις δηλώσεις των πολιτικών αρχηγών μετά το συμβάν. Δώσαν τα συλλυπητήρια τους στις 3 οικογένειες και ω, τι σύμπτωση καταδίκασαν όλοι με πολύ μεγάλη ευκολία κάθε μορφή βίας. Ο Παπανδρέου καταδικάζει την βία; Που στέλνει ένα σωρό ΜΑΤ σε μία πορεία, τα οποία όχι μόνο είναι εκπαιδευμένα να την ασκούν αλλά και την υποκινούν ρίχνοντας προκλητικά δακρυγόνα ακόμα και σε ανθρώπους που δεν έχουν καμία διάθεση για να παίξουν ξύλο με τους μπάτσους ή να σπάσουν βιτρίνες; Όπως το βίωσα εκείνες τις ώρες, δακρυγόνα πέσαν αρχικά "γενικά" για να αποτρέψουν τον κόσμο να πλησιάσει στην Βουλή. Με ποιο δικαίωμα αλήθεια απαγορεύουν την διακίνηση χιλιάδων πολιτών σε δημόσιο ανοιχτό χώρο; Για λόγους ασφαλείας; Την ασφάλεια ποιών; Εκείνων των λίγων που που ασκούν βία βάζοντας αντιλαϊκούς νόμους που οδηγούν τους ανθρώπους σε απόγνωση (πιθανότατα στο έγκλημα ή την αυτοκτονία) ;

Άλλο ανέκδοτο, το ΛΑΟΣ να καταδικάζει και αυτό τη βία με τις κλασσικές του γενικεύσεις ότι ο ΣΥΡΙΖΑ υποκινεί τους αναρχικούς. Θα μου πείτε, τους ξέρουμε στο ΛΑΟΣ. Ας μάθουν όμως κάποια στιγμή, τι είναι η αναρχία, πόσοι από αυτούς που κατέβηκαν εκπροσωπούσαν τον αναρχικό χώρο και πόσοι από αυτούς τους αναρχικούς είχαν πρόθεση να κάψουν και να σκοτώσουν. Ας αναλογιστούν επίσης την βία που υποκινούν οι ίδιοι με το "έξω οι ξένοι", με την σιωπηλή τους συγκατάθεση σε φασιστικές "κινήσεις πολιτών" και Χρυσής Αυγής, πόσο σιώπησαν στον αντίστοιχο εμπρησμό στην Σπάρτη. Ευτυχώς εκεί δεν είχαμε θύματα. Είχαμε βεβαία περιουσίες που χάθηκαν, πάλι από κάποια αντίστοιχη εγκληματική μαλακία με τη σημερινή.

Και ενώ με τα ασθενοφόρα να βγάζουν ακόμα τις σορούς από τις στάχτες, Τσίπρας και ΚΚΕ καταδικάζουν και εκείνοι τη βία αλλά και τα κόμματα που έχουν βάλει πάνω τους την ρετσινιά. Λες και σε αυτά τα δευτερόλεπτα πένθους έχει μεγάλη σημασία να υπάρξει μία πολιτική αντιπαράθεση. Από σεβασμό και μόνο προς τους νεκρούς, καλύτερο είναι να σιωπάς και να βάζεις στην άκρη τις πολιτικές.

Τους ΝεοΔημοκράτες δεν τους άκουσα, ευτυχώς ίσως και καλύτερα. Γιατί οποιαδήποτε φαμφαρολογία του ποιητή Σαμαρά θα μπορούσε και να μου είχε γυρίσει τα άντερα ανάποδα, μίας και έχω γενικά στραβώσει με τα σημερινά.

Όχι, δεν βγήκε ένα αντικειμενικό ποστ, αλλά να πα να γαμηθεί η αντικειμενικότητα μου ύστερα από αυτά που συνέβησαν. Με τόσες χιλιάδες κόσμο θα μπορούσε σήμερα να ήταν μια γιορτή που να κατέληγε (έστω) στα μερικά σπασίματα μερικών τραπεζών, στις καύσεις κάποιων σκουπιδοτενεκέδων και στο τσούξιμο μερικών δακρυγόνων . Δεν θέλω να πιστέψω ότι από συνειδητή πρόθεση έγινε αυτό που έγινε, αλλά σίγουρα μου διέλυσε την διάθεση.

Διάθεση, όχι να μην ξαναβρώ, αλλά γιατί εξαιτίας του περιστατικού χάσανε την ζωή τους 3 άνθρωποι.

Και όμως επειδή πιστεύω ότι αυτό δεν έχει σχέση με το αν θα πρέπει να γίνονται πορείες, θα συνεχίσω να βγαίνω παρά τις αποτροπές που θέλουν κάποιοι να μου δημιουργήσουν. Ζω σε αυτό το μπουρδέλο που λέγεται Ελλάδα, δεν σπάω βιτρίνες, δεν καίω τράπεζες και δεν ρίχνω πέτρες σε μπάτσους. Έχω κάποια δικαιώματα, τα ασκώ, δεν απέχω και θα προσπαθήσω να μην αφήσω κανέναν καραγκιόζη με εξουσία να μου επιβάλει με το έτσι θέλω πως το πώς θα δρω. Δεν τα πολυκαταφέρνω είναι η αλήθεια, αλλά τουλάχιστον δεν κάθομαι και στο σπίτι μου.