Μαθήματα μιλιταρισμού εν καιρώ δημοκρατίας

Τι είναι οι μαθητικές παρελάσεις, αν όχι ένας φόρος τιμής στο Χίτλερ, τον Μουσολίνι και τον εγχώριο δικτάτορα, Ιωάννη Μεταξά; Ήρθε επιτέλους ο καιρός να καταργηθεί αυτή η φασιστική φάρσα!

Το θέμα των μαθητικών παρελάσεων απασχολεί τα προοδευτικά μέλη της εκπαιδευτικής κοινότητας εδώ και αρκετές δεκαετίες. Ιδιαίτερα από το 2000 και μετά, όταν η υπόθεση του μικρού Αλβανού Οδυσσέα Τσενάι έγινε πρώτο θέμα στα κανάλια, είναι ένα θέμα που απασχολεί τους εκπαιδευτικούς αλλά και γενικότερα την ελληνική κοινωνία τουλάχιστον δύο φορές το χρόνο, δηλαδή πριν τις μαθητικές παρελάσεις της 25ης Μαρτίου και της 28ης Οκτωβρίου.

Μεταξύ μας... Μεταξάς

Σε άρθρο του που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ελευθεροτυπία στις 30 Οκτωβρίου του 2000, ο Πέτρος Ευθυμίου προλογίζει: «Ήσυχος θα είχε πεθάνει ο Ιωάννης Μεταξάς, αν μπορούσε να φανταστεί πως εξήντα ολόκληρα χρόνια μετά το θάνατό του οι πολυαγαπημένες του μαθητικές παρελάσεις, το έργο της καρδιάς του, θα συνέχιζαν να θεωρούνται αναπόσπαστο στοιχείο της εκπαιδευτικής διαδικασίας. "Θα μείνει τίποτα αφού πεθάνω;", σημείωνε όλο αγωνία ο δικτάτορας στο ημερολόγιό του λίγες ώρες μετά την "ονειρεμένη", όπως έγραφε, παρέλαση της ΕΟΝ στις 25 Μαρτίου 1940. Εξήντα χρόνια αργότερα, η τεταρτοαυγουστιανή σύλληψη για τη στρατιωτικοποίηση της νεολαίας έχει ριζώσει τόσο βαθιά στα εκπαιδευτικά μας πράγματα ώστε ουδείς μοιάζει να αναρωτιέται για το νόημα της επετειακής αυτής μεταμφίεσης των μαθητών σε κουρδιστά στρατιωτάκια, κατά την οποία τα παιδιά καλούνται να συμπορευτούν με το στρατό και τα σώματα ασφαλείας.»

Δυστυχώς για τη δημοκρατία, το δημιούργημα του δικτάτορα Μεταξά συνεχίζει να υφίσταται. Ο Μεταξάς επέβαλλε τις μαθητικές παρελάσεις το 1936. Πρότυπο του Μεταξά ήταν ο Μουσολίνι και ο Χίτλερ, οι οποίοι υποχρέωναν τη νεολαία να συμμετέχει σε στρατιωτικού τύπου επιδείξεις κατά την διάρκεια εθνικών και άλλων εορτασμών. Η λογική ήταν ότι μέσα από τις παρελάσεις οι μαθητές αναπτύσσουν μια στρατιωτική συνείδηση (πειθαρχία, υπακοή στους ανώτερους, εθνικιστικό φρόνημα κ.ο.κ.) και δεν αμφισβητούν το δικτατορικό/ στρατιωτικό καθεστώς. Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην οποία ισχύει ακόμα ο θεσμός των μαθητικών παρελάσεων. Στον υπόλοιπο κόσμο, ο θεσμός υπάρχει μόνο σε χώρες με θεοκρατικά, δικτατορικά ή στρατιωτικά καθεστώτα.

Κι όμως, υπό την επίφαση της σμίλευσης των εθνικών ιδεωδών στις μαθητικές ψυχές, το υπουργείο Παιδείας επιβάλλει σε καθηγητές και μαθητές να παρελαύνουν δύο φορές το χρόνο. Και εάν η λέξη «επιβάλλει» σας ακούγεται υπερβολική, κάνετε λάθος: σύμφωνα με την Υπουργική Απόφαση Γ4/150/24-02-2000 Απόφαση ΥΠ.Ε.Π.Θ. (παράγραφος δ), «Τα σχολεία Ιδιωτικής και Δημόσιας Β/θμιας Εκπ/σης συμμετέχουν υποχρεωτικά στις παρελάσεις με το σύμβολο του Ελληνικού Έθνους. Τα τμήματα των σχολείων κατά την παρέλαση θα παρουσιάζουν, ένα ομοιόμορφο σύνολο και η εμφάνιση θα είναι αυτή που θα αρμόζει σε μαθητές-τριες. Οι επικεφαλείς των τμημάτων καθηγητές Φυσικής Αγωγής, οφείλουν να ακολουθούν τα τμήματα τους από το αριστερό μέρος σε όλη τη διαδρομή της παρέλασης. Επειδή η παρέλαση γίνεται για ανάμνηση αλλά και για να τιμηθούν πρόσωπα και γεγονότα μια ορισμένης χρονικής περιόδου που έχει αξία για μας σήμερα θα πρέπει η ποιότητα αυτής της εκδήλωσης να είναι η υψηλότερη».

Ολόκληρο το άρθρο στο Salata TV