Πριν από μέρες έλαβα email από τον πατέρα μίας εκ των ανηλίκων που συνελήφθησαν στη Λάρισα, στη διάρκεια των γεγονότων του Δεκέμβρη και παραπέμπονται με βάση τον "τρομονόμο". Το email ήταν επώνυμο αλλά αυτό που έχει περισσότερη σημασία είναι ο προσδιορισμός κάτω από το όνομα του αποστολέα. Σχεδόν σοκαριστικά οξύμωρος: "γονιός ανήλικης τρομοκράτισσας, ετών 15". Σφραγίδα παρακμής για ένα κράτος το να κυνηγάει τα παιδιά του για να τα "νουθετήσει" σύμφωνα με τα εκάστοτε παρωχημένα μυαλά, να τα ταλαιπωρήσει με ψυχική οδύνη και στιγματισμό και στο κάτω κάτω να τα τρομοκρατήσει για παραδειγματισμό. Διότι περί αυτού πρόκειται. Σαν απονεύρωση ζωντανού δοντιού που σε αντίθεση με τα γύρω του, δεν έχει προλάβει να μουδιάσει από τον διάχυτο κυνισμό, αλλά αισθάνεται και γ' αυτό δαγκώνει. Η κατηγορία σύστασης και συμμετοχής σε τρομοκρατική οργάνωση, 14χρονων και 15χρονων παιδιών και μάλιστα σε συνθήκες αυθόρμητου ξεσηκωμού, δεν θα υιοθετούνταν ούτε από δικαστήριο στη Ζιμπάμπουε.
Επειδή ο στόχος των διώξεων είναι ακριβώς αυτός, νομίζω ότι τα blogs πρέπει να μιλήσουν δυνατά. Γνωρίζουμε (παρά τη σιωπή των ΜΜΕ) και είμαστε μαζί με τους ανήλικους συλληφθέντες της Λάρισας, ανεπίδεκτοι παραδειγματισμού και αυταρχικών μεθόδων. Το να βγει το θέμα από τα "ψιλά" στο προσκήνιο και να υπάρξει συμπαράσταση είναι ζήτημα ουσίας.
ΥΓ.1: Δεν χρειάζεται να είναι κανείς "διαδηλωσάκιας" για να ξέρει πώς γίνονται οι εύκολες συλλήψεις στο σωρό και πόσο ακριβείς είναι οι μαρτυρίες-καρμπόν των αστυνομικών, με βάση τις οποίες αποδίδονται κατηγορίες από τους γνωστούς εισαγγελείς σε τέτοιες περιπτώσεις. Διαβάστε για παράδειγμα ένα χαρακτηριστικό δημοσίευμα (Ελευθεροτυπία).
YΓ.2: Προς ακρόαση (with thanks to Eon):
ΥΓ.3: Επισκεφθείτε το blog της πρωτοβουλίας αλληλεγγύης συλληφθέντων Λάρισας όπου μπορείτε να διαβάσετε τις ερωτήσεις βουλευτών της αντιπολίτευσης επί του θέματος και τις απαντήσεις των αρμόδιων υπουργών.
5 σχόλια:
καλημέρα...
Το αυχένικο μου, μου στέρησε αρκέτες ώρες απο τον πολύτιμο ύπνο μου. και έτσι μέσα στην περιπλάνηση μου, (προς εκτέλεση εν ψυχρώ του χρόνου), σκάλωσα σε αυτήν την ανάρτηση.
Δεν ξέρω τι προσπαθητε να διορθώσετε, σε αυτήν την ξεχαρβαλωμένη δημοκρατία που ζούμε, αλλα ειλικρινά, εαν και τις διαδήλωσεις ομοιδεατων τις βρίσκω λίγο αναποτελεσματικές, μακάρι να τα καταφέρετε.
μου αρέσει που στο blog σας μιλάτε οτι είμαστε σε πόλεμο, και σκέφτομαι βραδιάτικα ότι στην περίπτωση που ξεκινήσει αυτός ο πόλεμος, καλό θα ήταν να κρατούσατε και μια σφαίρα για εμένα, (όλο και κάτι θα έχω κάνει...), και με αυτο το σκεπτικο για γκαβάτζα επανέρχομαι στο θέμα μας. Σε αυτή την αναφορά, εν αντιθέσει με τον εισαγγελέα και τον αποτυχημένο Πατέρα, εν αντιθέσει ακόμα και με εσάς αντίνα δω ένα έγκλημα ή δυο, βλέπω ένα τεράστιο κακούργημα, και μια συνωμοσία εναντίων μια παιδίκης ηλικίας, που ο δογματισμός και η σκληρότητα 2 αντίπαλων στρατοπέδων στέρησαν της όμορφες στιγμές εφηβίας που θα μπορούσε να έχει αυτό το παιδί. Λάθη, λάθη και μονο λάθη, τόσοι ενηλικές (φαινομενικά νοήμοντες) και βάλανε στην μέση ένα παιδί, σαν τους χωρισμένους γονεις που τραβολογουν το παιδί για την κυριότητα της κηδεμονίας.
Δεν είμαι αναρχικός, (βασικά δεν είμαι απολύτως τίποτα), και ακόμα και εαν ήθελα να γινω, έχω την εντύπωση, οτι οι αναρχηκοι, που οραματιζονται μια κοινονία χωρις νόμους... θα κύριταν τον πρώτο νόμο, ειδηκα για να φάω πόρτα στους κύκλους. οπότε αυτήν την στιγμή μιλάω με την ιδιότητα του αγνώμονα περαστικού. Δεν είστε μονο εσείς πλέον, δεν είστε μια παρέα απο ομοιδεάτες που απλά διαδηλώνει...
Το ποτήρι έχει αρχήσει να ξεχειλίζει για πολλούς, και εάν συνέχιζουν να τα βάζουν με παιδάκια, θα το βρουν μπροστά τους.
Αυτα τα λίγα.
Ευχαριστώ για τον χρόνο σας.
Μάλλον δεν καταλάβατε τίποτα αγαπητέ/ή από την συγκεκριμένη ανάρτηση. Όσον αφορά τις σφαίρες και τους δογματισμούς, μάλλον δεν κάνατε τον κόπο να δείτε και καμία προηγούμενη ανάρτηση γιατί "έχουμε πόλεμο" και με τις σφαίρες και με τους δογματισμούς. Εφόσον μπαίνετε στον κόπο να γράψετε ένα τόσο μακρύ σχόλιο για τόσο σημαντικά πράγματα, ρίξτε πρώτα μια ματιά και στο ιστορικό του blog και του γράφοντος, δεν βλάπτει. Τις εύκολες κρίσεις για αποτυχημένους πατεράδες και χαμένες παιδικότητες δεν θα τις σχολιάσω καν. Πιο άστοχες κι από τις σφαίρες. Ούτε εγώ, ούτε εσείς είμαστε σε θέση να κρίνουμε καμιά οικογένεια από μακριά (εκτός κι αν τους γνωρίζετε προσωπικά τους ανθρώπους). Είμαστε όμως σε θέση, να κρίνουμε τι παίζεται στην πλάτη ενός παιδιού όταν το κατηγορούν σαν τρομοκράτη επειδή (υποθετικά) έσπασε μια βιτρίνα.
Με την ευκαιρία του Hadjidakis Tribute Day, αντιγράφω από το προσωπικό μου blog τα λόγια του Μ. Χατζιδάκι, φαντάζομαι είναι για κάποια παιδιά που εσείς θεωρείτε αντίστοιχα ότι έχουν υποστεί το "κακούργημα της στέρησης παιδικής ηλικίας"(!):
«Η πολιτεία αγανακτεί διότι υπάρχουν ζωντανά της κύτταρα που αντιδρούν άτεχνα, ανοργάνωτα, ίσως με αφέλεια, σε όλην αυτή την οργανωμένη κρατική ασκήμια, αντί να βλογάμε τον θεό που βρίσκονται ακόμα μερικοί που δεν συνήθισαν στην 'παρουσία του τέρατος'. Κορίτσια και αγόρια, έτσι καθώς κοιτάτε με απορία και αγανάκτηση για ό,τι συμβαίνει γύρω σας, είμαι μαζί σας, και σας αγαπώ»
καλησπέρα και πάλι.
Νομίζω ότι με αδικήτε, λεγοντάς μου ότι δεν μπήκα στον κόπο να διαβάσω το υπόλοιπο Blog. Καταρχήν αυτή η δήλωση προσβάλει την νοημοσύνη μου, πταίσμα αμέλητέο βέβαια, αφού την νοημοσύνη μου την προσβάλω και εγώ ο ίδιος με μεγάλη ευκολία. Μα αυτό που με πόνεσε και με αδικησε είναι το γεγονός ότι έμμεσα με αποκαλέσατε τεμπέλη, αλλά αφού σύμφωνα με τα λεγόμενα σας, σας αδίκησα και δεν σας κατάλαβα, νομίζω ότι είμαστε πάτσι, και μπορούμε να συνεχίσουμε. Θα χωρίσω την απάντηση μου σε αριθμημένες θεμάτικες ενότητες. Αυτό δεν θέλω να φανεί ως επιθετική επιχειρηματολογία, είναι καθαρά για την καλύτερη κατανόηση των θέσεων και τον απόψεων.
1)Αναγνωρίζω το γεγονός ότι είστε Πασιφιστές (η ομάδα του Blog), αλλά γνωρίζω επείσης οτι εν καιρό "πολέμου", η ιδέα της σωματικής βίας είναι τόσο θελτική στο ανθρώπινο μυαλό, όσο και μια παγωμένη Λεμονάδα σε καιρό Κάυσωνα. Χώρις να θέλω να προσβάλω την ειλικρίνια σας, θα ήθελα να σας παρακαλέσω, να δείτε τα σημάδια που βρήσκονται διάσπαρτα στο blog. πχ. η κοπέλα κρατάει ενα ρόπαλο... φυσικά αυτό μπορεί να το κρατάει για να δυαλύσει κάποιο ανικείμενο, αλλά και πάλι δεν νομιζετέ ότι φλερτάρετε αρκετά με την ιδέα; έριξα και μια ματιά στα ποιήματακια που σκαρώνανε οι επισκέπτες στο ευγενές σύνθημα που όλους μας ενώνει, και πρόσεξα ότι με τις λέξεις σπάζανε κεφάλια, και γενικότερα περνούσαν (με τις λέξεις) σε πολλές πράξεις βιας. Βέβαια ήταν απλές λέξεις, αλλά ως πότε; Στην τελική δεν σας λέω καντε πόλεμο, ή μην κάνετε... η μονάδική σκέψη που έκανα, είναι ότι αμα αποφασήσετε να περάσετε σε ποιό δημιουργηκές διαπραγματέυσεις... να κρατήσετε μια σφαίρα και για εμένα.
Νομίζω ότι και δίκαιο είναι, και αρκετά ειλικρινές.
2)Το σχόλιο μου για το παιδί, ήταν και το ποιο έυστοχο που έχω κάνει σε αυτό το παιδί, και φυσικά έναν αποτυχημένο Πατέρα φυσικά και θα τον κρίνω, αυτό έλειπε... κρίνει ένα μικρό παιδί με τον χειρότερο τρόπο, καταστρέφει οποιοδήποτε ψήγμα οικογενειακης Γαλήνης, και απαιτεί και απο πάνω να μην κριθεί... ε οχι... παραπάει.
Είναι κρίμα που είπατε και εσείς την ατάκα που θα λέγανε και σε ένα αστυνομικό τμήμα, "Ας τα βρούνε μεταξύ τους...". Αλλά φαντάζομαι το να επικάλεστω την νόμοθεσια περι προστάσιας ανηλίκων, δεν θα έβγαζε πουθενά, αφού σίγουρα δεν είμαι Δικηγόρος για να μιλάω για νόμους, και επείδη οι Νόμοι έχουν ισχύ μόνο σε αυτούς που τους πιστέυουν, (Αυτό δεν το ειπα για προσβολή... εννοώ ότι είστε ενάντια στην ιδέα νόμος), οπότε επικαλούμαι στο αίσθημα ευθύνης που πρέπει να έχουμε σαν νοήμοντες Ενηλικες, απέναντι στα ανήλικα, που έχουν και μια ζωή που πρέπει να ζήσουν. Ας μάθουν ότιδηποτε αφορά την ζωή μέσα απο την ίδια την ζωή, και ας αφήσουμε τους Λαικούς Αγώνες για άτομα λίγο ποιο ένοχα.
3)Για την κατάσταση στην σημερινή κοινωνία δεν βρίσκώ κάποιο λόγο να διαφώνισουμε, αφού σημεριζόμαστε την ίδια αντίληψη για το χάλι της, οπότε, οπότε εάν δεν βρήκατε κάποιο σημείο διαφώνιας[, καλό θα ήταν να το αφήναμε, στην κοινή συνένεση. Το δήλωσα άλλωστε ότι αυτό που με ενδιαφέρει είναι καθαρά και μόνο το παιδί.
Ελπίζω να μην θεωρήσατε, επιθετικές, προς το άτομο, και τις πεποιθήσεις σας, τις απόψεις μου.
Με εκτίμηση.
Χρήστος.
Αγαπητέ Χρήστο,
Αντιθέτως, δεν υποτίμησα τη νοημοσύνη σας. Αν την υποτιμούσα δεν θα έμπαινα στον κόπο καν να απαντήσω (πόσο μάλλον 2η φορά). Όμως, ο τόνος μου ήταν ίσως εριστικός γιατί:
Νομίζω ότι είναι πάρα πολύ υπερβολικό το "φυλάξτε και σε μένα μία σφαίρα", με αφορμή το logo του blog (γνωστός ήρωας κόμικ). Τόσο υπερβολικό όσο το να σας πω ότι πρακτικά είστε υπέρ της βίας επειδή το avatar σας κρατάει ένα πολυβόλο.
Και επιπλέον είναι εντελώς άδικο ως και κακοπροαίρετο, γιατί παραβλέπει την σαφέστατη θέση και του γράφοντος αλλά και άλλων συνιστολόγων σε παλαιότερες αναρτήσεις. Όχι μόνο με λέξεις, αλλά και με έντονη αντιπαράθεση (πολύ πιο έντονη από αυτήν που έχουμε εμείς τώρα, για να το θέσω κομψά), σε σχόλια χρηστών (όχι συμμετεχόντων στο blog) που δικαιολογούσαν τη βία. Αυτή η αντιπαράθεση είναι πράξη, δεν είναι απλά "λόγια".
Επιπλέον, εξακολουθώ να πιστεύω ότι το σχόλιο για την οικογένεια του παιδιού είναι εντελώς άστοχο. Τα παιδιά δεν είναι έρμαια. Δεν αντιδρούν επειδή τους λένε οι γονείς τους να αντιδράσουν. Συνήθως συμβαίνει το αντίθετο. Έχω την αίσθηση ότι από τα λόγια του Xατζιδάκι εσείς προτιμάτε τα λόγια του... Σόμπολου: "Οι γονείς να μαζεύουν τα παιδιά τους στο σπίτι" κτλ κτλ.
Έχω δει παιδιά που ασκούν το δικαίωμά τους να διαμαρτυρηθούν ειρηνικά με τη σχολή τους σε κάποια διαδήλωση, όταν ξεσπά ταραχή να κάθονται στο οδόστρωμα για να δείξουν ότι δεν συμμετέχουν στη φασαρία. Και έχω δει αυτά τα παιδιά να συλλαμβάνονται και να ταλαιπωρούνται με τις ώρες, χωρίς κανένα λόγο. Γι' αυτό αν πρέπει να πιστέψω κάποιον, δεν θα πιστέψω τον
"μπάτσο", αλλά τον γονιό.
Το θέμα είναι ότι δεν χρειάζεται να πιστέψω κανέναν εκτός από την κοινή λογική που διαθέτω και που είναι το κεντρικό σημείο της ανάρτησης, το οποίο παραβλέπετε: Ότι δηλαδή το να κυνηγιέται ένα 15χρονο παιδί σαν τρομοκράτης είναι μια μορφή τρομοκρατίας.
ΥΓ: Αν και δεν έχει καμμία σημασία, προσωπικά δεν αυτοπροσδιορίζομαι "αναρχικός".
Αγαπητά Νυχτερινά Χαμπέρια, δεν θα επαναλάβω όσα ανέφερε ο παραπάνω συντάκτης, με τα οποία ως επί το πλείστον συμφωνώ.
θα προσθέσω μόνο, πως Ζωή δεν σημαίνει λουλούδια και πεταλούδες σε παραδεισένιους κήπους. Σημαίνει και αγώνες. Κυρίως αγώνες. Τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο.
Αυτή τη ζωή, του να αγωνίζεσαι για τα όνειρα και τις ιδέες σου, θέλησαν να γνωρίσουν τα παιδιά που διαδήλωσαν στην Λάρισα και βρέθηκαν να κατηγορούνται ως τρομοκράτες.
Δημοσίευση σχολίου