ΠΡΟΣ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΩ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΠΟΥ ΑΦΗΣΕ ΕΝΑΣ ΕΥΓΕΝΗΣ ΑΝΩΝΥΜΟΣ
ΣΤΟ ΠΕΡΙ ΑΣΥΛΟΥ ΠΟΣΤ ΜΟΥ. ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΠΡΟΣΕΞΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΙΔΙΩΣ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ


το λάθος των φίλων στην κατάληψη του Πολυτεχνείου ήταν ο ίδιος τους ο εγωισμός...

την προηγούμενη κιόλας Δευτέρα σε ανοιχτή συνέλευση καθηγητών και φοιτητών του Ε.Μ.Π. οι ίδιοι υποστήριζαν πως το Πολυτεχνείο το οποίο τελεί υπό κατάληψη ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟΣ ΧΩΡΟΣ,αλλά ένα οποιοδήποτε κτίριο...τη στιγμή που εμείς -φοίτητές +καθηγητές- τους επαναλαμβάναμε συνεχώς, με όλους τους τρόπους πως είμαστε μαζί τους,πως θέλουμε να παραμείνουν και κυρίως πως θέλουμε να συμμετέχουμε, και πως σε καμμία περίπτωση δεν τίθεται θέμα άρσης ασύλου...

εκείνοι όμως -και με κάποιο δίκιο ομολογώ, λόγω ηλιθιωδών ανακοινώσεων του πρύτανη περί ειρηνικής εκκένωσης, για τις οποίες δεν είχαμε ενημερωθεί- δεν καταλάβαιναν με τίποτα, αντιθέτως πέρασαν σε υβριστική αντεπίθεση και διωγμό... (κατά κάποιο τρόπο δηλαδή, κατέλυσαν οι ίδιοι το άσυλο, αφού δεν δέχονταν ελέυθερες γνώμες και από εμάς,αλλά επέδειξαν ένα είδος τραμπουκισμού)...

το αποτέλεσμα ήταν να εξαφανιστούν άπαντες φοιτητές και καθηγητές, από φόβο, από βαρεμάρα,από απογοήτευση αφού δεν έβγαινε άκρη, ακόμα και μετά από αρκετές ώρες συζητήσεων (το θέμα είχε περιοριστέι σε εγωισμόυς του τύπου-μην το φοιτητικό κίνημα πάρει τη δόξα της κατάληψης από το σάβατο 6/12, ποιος θα βάλει τη σφραγίδα στην κατάληψη δηλαδή...λες και αυτή ήταν η ουσία.... )

έτσι το πολυτεχνείο έμεινε άδειο, χωρίς να γίνεται τίποτε το δημιουργικό και παραγωγικό, όπως στην ΑΣΟΕΕ και στην ολιγοήμερη κατάληψη της ΓΣΕΕ...και παρ'όλες τις προσπάθειες οι φοιτητές δεν ανασυντάχθηκαν μετά τα επεισόδια της προηγούμενης δευτέρας...

είναι λυπηρό, σε αυτούς τους τόσο σημαντικούς καιρούς εξέγερσης, αντί να υπάρχει συλλογικότητα και σύμπνοια, να κυριεύει ο εγωισμός, παρ'όλες τις φιλότιμες προσπάθειες για ουσιαστικό διάλογο...

πραγματικά νιώθω πως πήγε χαμένο το πολυτεχνείο σε σχέση με όσα εξαιρετικά συνέβαιναν λίγα μέτρα πιο πέρα στην ΑΣΟΕΕ...και τώρα είμαστε εδώ που είμαστε να συζητάμε για καταστάσεις όπου εμείς οι ίδιοι δημιουργήσαμε...

διακαιολογώ μονάχα πως η ένταση και η κούραση των ημερών, ίσως μας αποπροσανατόλισαν....ας είναι μάθημα για επόμενες φωτιές....


ΟΙ ΥΠΟΓΡΑΜΜΙΣΕΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΟΥ