Νεκρή, σχεδόν.

Ένα πολιτικό διήγημα Ε.Φ.

«Μπορεί να ήμουν η μεγαλύτερη αδερφή του Γρηγόρη Αλεξόπουλου. Μπορεί να ήμουν η φίλη του, η γειτόνισσα του, μπορεί και να βρισκόμασταν μαζί στα διαλείμματα του σχολείου. Δεν έχει καμία σημασία. Όταν ο κρατικός μηχανισμός δολοφονεί ένα 15χρονο παιδί, είμαστε όλοι υπεύθυνοι. Όσο η αστυνομία μας συνεχίζει να οπλίζεται , είμαστε όλοι θύματα. Σήμερα που γράφω αυτό είμαι 22 χρονών, με λένε Ζωή και έχοντας σώας τας φρένας, όντας ενήλικη, αποφασίσω με παρουσία 2 δικηγόρων και ενός συμβολαιογράφου, να θέσω ένα ακριβό μηχανισμό που θα με ρίξει σε κώμα για όσο χρειαστεί να αλλάξει η νομοθεσία περί οπλοφορίας αστυνομικών. Θεωρητικά μέχρι τότε θα είμαι νεκρή όπως βρίσκεται σήμερα ο Γρηγόρης. Αφήνω να διαχειριστούν τα περιουσιακά μου στοιχεία, και να με διατηρούν στο κώμα, οι γονείς μου και οι δύο τρεις φίλοι μου στους οποίους έχω την απόλυτη εμπιστοσύνη. Το μόνο που ζητώ ως αντάλλαγμα για να με επαναφέρουν από το κώμα, είναι η απαλλαγή οπλοκατοχής από τους αστυνομικούς. Αν η κυβέρνηση καταφέρει να σώσει έναν από το συμβολικό του θάνατο, θα έχει σώσει στο μέλλον πολλούς από κάθε αληθινό.»

Η προκήρυξη αυτή, κυκλοφόρησε γρήγορα στις περισσότερες εφημερίδες, ορισμένα κανάλια την δημοσιοποίησαν ενώ κυκλοφόρησε ταχύτατα μέσα στο διαδίκτυο, μαθεύτηκε το επίθετο της, αλλά παρέμεινε γνωστή ως «η Ζωή» . Η συμβολική κηδεία της έγινε τρεις μέρες μετά από την ημέρα που τέθηκε ο μηχανισμός που την έστειλε σε κώμα, μαζεύοντας ένα σωρό κόσμο που διαδήλωνε, φασίστες και χριστιανούς, κάποιοι πέταξαν πέτρες και μολότοφ, βγήκαν μαχαίρια και στειλιάρια, γίνανε τα γνωστά επεισόδια, τα ΜΑΤ απάντησαν με ξύλο και χημικά, τραυματίστηκαν 3, ο ένας πολύ σοβαρά. Νομικοί, εισαγγελείς και γραφολόγοι κινήθηκαν νομικά, ζητώντας να επιβληθούν ποινές στην οικογένεια ή στην ίδια. Αλλά η Ζωή ήταν ενήλικη, τα χαρτιά και η υπογραφή της απόλυτα νόμιμα. Σύμφωνα με το νόμο ήταν απόλυτα ζωντανή και υγιής.

Βγήκαν οι γνωστοί στην τηλεόραση και στα πάνελ. Φανατικοί χριστιανοί και εκπρόσωποι της εκκλησίας, ισχυρίζονταν πώς δεν υπάρχει μεγαλύτερη βλασφημία από το να παίξει κανείς το ρόλο του Ιησού Χριστού και ότι μόνο Εκείνος είχε το δικαίωμα να αναστηθεί ή να αναστήσει. Εκπρόσωποι της κυβέρνησης λέγανε πώς δεν είναι νεκρή, ως ενήλικη έχει την ευθύνη των πράξεων της και πώς είναι γελοίο να υποχωρήσουν σε τέτοιου τύπου εκβιασμούς.. Μεταξύ διαφημίσεων και τηλεοπτικών σόου βγήκαν όλοι να μιλήσουν για το πώς ορίζεται η ζωή, αν σημαίνει απλώς να αναπνέεις και να τρέφεσαι με μηχανική υποστήριξή, η αν είναι κάτι παραπάνω. Στο μεταξύ άλλες δύο πορείες με αίτημα να λήξει η οπλοχρησία, μαζί και δύο απόπειρες που κατέληξαν σε επεισόδια. Η μία για να την επαναφέρουν δια της βίας στη ζωή και η άλλη για να την σκοτώσουν.

Μετά από αυτά , το θέμα επιτέλους συζητήθηκε στην Βουλή. Η κυβέρνηση δέχτηκε πολλά πυρά για σκληρή στάση απέναντι στο αίτημα, όχι πια μόνο της Ζωής, αλλά σε αυτό των πολιτών για αναίρεση οπλοκατοχής σε αστυνομικούς. Στην σκληρή γλώσσα της κυβέρνησης για εκβιασμό αλλά και για τον κίνδυνο αύξησης της τρομοκρατίας αν υποχωρήσει, οι ποιο ανθρωπιστές μίλησαν ότι δεν είναι ποτέ αργά η κυβέρνηση να κάνει πίσω, προκειμένου μην συνεχίσει να είναι υπεύθυνη για το χαμό ενός ακόμα ανθρώπου, λόγο της σκληρής της στάσης.

Η ίδια μέχρι σήμερα συνεχίζεται να βρίσκεται σε κώμα. Η οικογένεια και οι συμβολαιογράφοι δέχονται ακόμα πολλές πιέσεις να ακυρώσουν το συμβόλαιο και να την επαναφέρουν στην ζωή. Άρα είναι ζωντανή ή νεκρή; Πάντως, μέσα σε αυτήν την ακτιβιστική της στάση, έγινε σύμβολο. Οι άνθρωποι δεν διαδήλωναν στο δρόμο για να σώσουν μόνο αυτή, αλλά όπως και η ίδια είχε επισημάνει, για να σώσουν όλα τα μελλοντικά θύματα.