Την ώρα που έγραφα αυτή την ανάρτηση έγινε η επίθεση στο Α.Τ. Κορυδαλλού. Όποιοι και αν βρίσκονται από πίσω, ένας λόγος παραπάνω...
Όταν τραβάς όπλο, κατά τεκμήριο δεν έχεις και πολλά να πεις, έχεις τραβήξει όμως μαζί με το όπλο και την προσοχή του κόσμου. Μπορεί λίγοι να έχουν ανάσα να φτάσουν μέχρι την τελευταία γραμμή ενός πολυσέλιδου ξύλινου και κούφιου (σαν φέρετρο) κατεβατού, πάντως η δημοσίευσή της προκήρυξης του "Επαναστατικού Αγώνα" μετά την επίθεση στα Εξάρχεια, μοιραία αποτέλεσε γεγονός (βλέπε προηγούμενη ανάρτηση: "Ηγεμόνες και γενικώς υποβαθμισμένοι"). To ίδιο και της "Σέχτας" αν και αυτοί δεν προσποιήθηκαν καν ότι έχουν κάτι να πουν, αναλώθηκαν απλώς σε απειλές.
Στην ηλεκτρονική θυρίδα μου έφτασαν πριν λίγες μέρες δύο κείμενα από τον αναρχικό χώρο (όπως αναφέρουν οι αποστολείς) που όχι μόνο αντέχεις να φτάσεις ως το τέλος τους, αλλά που εμφυσούν πνοή. Σαν "προκήρυξη" αλληλεγγύης και ελευθερίας, ασύγκριτα πιο ενδιαφέρουσα, όχι φιλολογικά αλλά ουσιαστικά, γιατί ορίζει δράσεις και στάσεις (ζωής και άλλες...). Παρ' όλα αυτά και παρ' ότι δημοσιεύτηκαν στο "Ποντίκι" (φ.1535) δεν έτυχαν της δημοσιότητας που απόλαυσε η προκήρυξη μετά τη δολοφονική επίθεση.
Μία από τις υπηρεσίες που προσφέρουν στην εξουσία αυτοί που βρίσκονται πίσω από τις δολοφονικές επιθέσεις, είναι η σύνδεση με τη βία, ενός χώρου, μεγάλο μέρος του οποίου διαπνέεται από ιδανικά "αντικειμενικής αξίας" πολύ ψηλότερης από της βίλας κάθε Ρουσόπουλου και των οικοπέδων κάθε Βουλγαράκη που κυβερνά. Μπορεί κανείς να συμφωνεί ή να διαφωνεί συνολικά ή επιμέρους αλλά πιο ξεκάθαρα αρθρωμένη αντιπαράθεση στη βία, δυσκολεύομαι να θυμηθώ. Ακολουθούν κάποια χαρακτηριστικά σημεία:
"Οι στρατιώτες τής απόλυτης αλήθειας αγνοούν βέβαια πώς μπορείς και με την σκανδάλη να υπογράψεις πιστοποιητικά νομιμοφροσύνης και δουλικής εξυπηρέτησης στον μηχανισμό της εξουσιαστικής βίας και στις σκοπιμότητες της "αντιτρομοκρατίας". Γιατί ο μιλιταρισμός (στοιχείο πού είναι ξένο και εχθρικό στο επαναστατικό κίνημα όσο και αυτοί πού τον χρησιμοποιούν) είναι δημιουργία και φασίζουσα μέθοδος επιβολής τού Κράτους πού την δοκιμάζει ξανά και ξανά καθημερινά στους εξουσιαζόμενους έχοντας εξασφαλίσει σε κάθε "παρτίδα" τη νίκη του και την ήττα σε όσους τολμούν να την αντιγράψουν ενάντια του. Ο μιλιταρισμός τού Κράτους είναι "αθάνατος" όσες σφαίρες και αν ρίξει η ιεραρχία της συμβολικής βίας στο στήθος ενός άτυχου αστυνομικού, στην στολή τού συστήματος και όχι στην "καρδιά" του (αν και το σύστημα δεν έχει "καρδιά"), βγαίνοντας από τα "υπόγεια" και τα "πίσω παράθυρα" τού κινήματος [...] Δεν έχω πρόβλημα να σταθώ απέναντι σε ένα ακόμη δόγμα "ή με εμάς ή με το Κράτος", γιατί είμαι ενάντια και στα δύο και όποιος με "εκβιάζει" με κάθε τέτοιο τρόπο είναι άθλιος εξουσιαστής και επικίνδυνος για κάθε κοινωνία, για κάθε επανάσταση!"
"Η Ελευθερία ήταν και είναι το όραμα, το Κράτος και η Βία ήταν και είναι σκιά [...] Μοναδικά όπλα της ελευθεριακής συνείδησης ήταν και είναι οι ιδέες. Η κοινωνική αλληλεγγύη, ο ανθρωπισμός, η κοινωνική, οικονομική, πολιτική ισότητα και δικαιοσύνη ήταν και είναι τα προτάγματα [...] Οι ελευθεριακοί δεν εξεγείρονταν και επαναστατούσαν για την κοινωνία, αλλά με την κοινωνία [...] Το γεγονός όμως είναι ότι και η κρατική βία και η τυφλή αντιβία είναι μηχανισμοί επιβολής που ανήκουν σε ανθρώπους τυφλούς. Θα λέγαμε ότι θα μπορούσε η τύφλωση αυτή να γενικευτεί επικίνδυνα, αν δεν υπήρχε η φωτεινή αναλαμπή, τις τελευταίες δεκαετίες, ατομικών και κοινωνικών εξεγέρσεων (Λ. Άντζελες, Αργεντινή, Μεξικό, Ελλάδα, Κίνημα αντιπαγκοσμιοποίησης). Εξεγέρσεις που αποσάθρωσαν τον “δημοκρατικό” μανδύα της Αντιπροσωπευτικής Κοινοβουλευτικής Δικτατορίας, που σε παγκόσμιο επίπεδο προλειάνει το δρόμο για την παγκόσμια κυριαρχία των λίγων απέναντι σε λαούς, οργουελιανού τύπου, με την επιβολή των καταστάσεων εκτάκτου ανάγκης όλο και συχνότερα [...] Απέναντι στην γενικευμένη τυφλότητα και υποταγή που πάνε να μας επιβάλουν, οι αναρχικοί, οι ελευθεριακοί και αντιεξουσιαστές, οι ελεύθεροι άνθρωποι και οι εξεγερμένες συνειδήσεις έχουν χρέος ν’ αντιπαρατάσσουν την αγάπη για ζωή κι ελευθερία. Η ανθρώπινη ζωή είναι το υπέρτατο αγαθό και είναι η πιο πρωταρχική και υπέρτατη αξία, όταν συνοδεύεται με άρωμα Ελευθερίας [...] Τό κίνημα μέ τήν κοινωνία καί οι χρήσιμοι ηλίθιοι μιλιταριστές στην υπηρεσία τού Κράτους."
Τα κείμενα υπογράφουν οι "Ελευθεριακή Κίνηση Κορινθίας", "Ελευθεριακή Οροσειρά Αλληλεγγύης", "Αναρχικοί από Αθήνα, Κορινθία και Αχαΐα" και Παναγιώτης Παπαδόπουλος (Κάιν). Πριν από λίγο, έλαβα ένα σύντομο κείμενο απόλυτης καταδίκης της βίας (στην οποία αναφέρονται σαν "ένοπλη πανούκλα") και της σημερινής ενέργειας.
Με αφορμή τις καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης στις οποίες γίνεται αναφορά δε, αξίζει να δείτε δημοσίευμα περί ενεργοποίησης διατάξεων του άρθρου 48 του Συντάγματος που φέρεται να προωθεί η κυβέρνηση για την αντιμετώπιση καταστάσεων που δεν μπορεί να ελέγξει η αστυνομία. Διατάξεις που προβλέπουν την επέμβαση του στρατού σε περιπτώσεις πολιορκίας [κλικ εδώ]. Θυμηθείτε επίσης την προμήθεια από τον στρατό υλικού που προορίζεται για την αντιμετώπιση διαδηλώσεων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου