ΠΡΟΣ ΑΠΟΦΥΓΗ ΜΕΜΟΝΩΜΕΝΩΝ ΕΠΕΙΣΟΔΙΩΝ!

Τα ποστ που αναρτούνται να είναι όσο γίνεται επιβεβαιωμένα,
ή με κάθε επιφύλαξη της πηγής τους.

Παράκληση επίσης, μη "σνομπάρετε" τις Ετικέτες. Για το "ιστορικό" των αναρτήσεων έχει σημασία να μπορεί να αναζητήσει κάποιος ποστ με την ίδια θεματολογία.
Ευχαριστώ, Υ.Κ.

Τετάρτη 7 Ιανουαρίου 2009

Φυσική βία

Το θέμα είναι πολύ σοβαρό και νομίζω ότι σηκώνει πολύ συζήτηση. Κατ' αρχάς να πω ότι γενικά δε χρησιμοποιώ βία. Τουλάχιστον βία με τα χέρια μου, αν το θέλετε κι αλλιώς δεν έχω χειροδικήσει ποτέ. Ανέκαθεν ο τρόπος μου να λύνω τα πράγματα ήταν ο λόγος και η συζήτηση.

Δεν ξέρω αν έκανα καλά. Υπήρχαν πάντως και υπάρχουν ακόμα, στιγμές όπου η χειροδικία αισθάνομαι ότι είναι η μόνη μου διέξοδος. Τέτοιες είναι οι στιγμές όπου αισθάνομαι ότι με έχουν αδικήσει κατάφωρα, χωρίς να μπορώ να αντιδράσω. Όπως για παράδειγμα την εποχή που ήμουνα στο Γυμνάσιο, σε ένα διαγώνισμα Θρησκευτικών ο καθηγητής θεωρώντας ότι έχω αντιγράψει από κάποιον άλλο καθώς οι κόλλες μας ήταν πανομοιότυπες, με μηδένισε παρά τις εντονότατες διαμαρτυρίες μου.Ή όπως στις τελευταίες πορείες αισθανόμουνα την οργή να με πλημμυρίζει τόσο που ήθελα να πάρω κι εγώ μια πέτρα και ν' αρχίσω να ρίχνω με όλη μου τη δύναμη στους μπάτσους. Να πιάσω έναν από αυτούς και ν' αρχίσω να τον βαράω τόσο που να βγάλω το άχτι μου και να το φχαριστηθώ. Και στις δύο περιπτώσεις αυτό που θα με έκανε να ξαναποκτήσω τη χαμένη μου αυτοεκτίμηση, να ξανααισθανθώ άνθρωπος αξιοπρεπής ίσος με αυτόν που με αδίκησε, είναι η βία.

Αυτό το συναίσθημα είναι αυτό που μας έβγαλε στους δρόμους το Δεκέμβρη. Η αίσθηση της αδικίας για μια δολοφονία χωρίς λογική, για την υποβάθμιση της ζωής μας. Τα σκουλήκια που συχνάζουν στα Εξάρχεια, οι χαμερπείς, οι απαίσιοι, βγήκαν και διεκδικούν μια θέση στον ήλιο.

Η βία είναι ένα συναίσθημα, μια κατάσταση, ένα ένστικτο αν θέλετε, που ενυπάρχει σε όλους μας. Είναι από εκείνα τα ένστικτα που κανείς από τότε που είναι μικρός μαθαίνει να τα καταπιέζει και να μην τα αφήνει να εκδηλωθούν. Είναι όμως πάντοτε η βία κακή; Είναι πάντοτε εξοβελιστέα στο πυρ το εξώτερο; Να διευκρινίσω εδώ ότι μιλώ πάντοτε για τη φυσική βία.

Η φυσική βία δεν είναι κατά τη γνώμη μου πάντοτε κακή. Ένας άνθρωπος που βρίσκεται σε σαφώς υποδεέστερη θέση δεν έχει άλλο τρόπο να αντιδράσει παρά μόνο με τη φυσική βία. Σπάζοντας, χτυπώντας, φωνάζοντας. Καμμιά φορά ακόμα και προσφέροντας την ίδια τη ζωή του στο βωμό ενός ιδανικού μιας ζωής καλύτερης για αυτούς που θα έρθουν αργότερα, όπως έκαναν οι κομμουνιστές.

Ποιο είναι όμως το όριο της βίας; Πότε αυτή η τρομερή οργή που παρασέρνει τα πάντα γύρω της σαν ορμητικό ποτάμι πρέπει να σταματά; Πότε η επισταμένη εφαρμογή της βίας μεταβάλλει τους αδικημένους σε αδικούντες, τους εξουσιαζόμενους σε εξουσιαστές και τους βασανιζόμενους σε βασανιστές;

Θεωρώ τα παραπάνω σαν τα καίρια ερωτήματα που πρέπει να μας απασχολήσουν αυτή τη στιγμή. Η απόπειρα δολοφονίας του αστυνομικού στα Εξάρχεια πριν από δύο ήμέρες και το πογκρόμ που σημειώθηκε έπειτα από την αστυνομία στα Εξάρχεια, στο βωμό της εκδίκησης για το χτύπημα σε έναν δικό τους, επιβάλλουν νομίζω να κάτσουμε και να σκεφτούμε ο καθένας μόνος του, αλλά και όλοι μαζί το πού πηγαίνουμε καθώς και τις μορφές αγώνα που πρέπει να χρησιμοποιήσουμε.

8 σχόλια:

Yellow Kid είπε...

Και στην περίπτωση του Κορονέα, αλλά και στην περίπτωση εκείνου που πυροβόλησε τον Διαμαντή κανείς από τους παραπάνω δεν βρισκόταν σε κίνδυνο ώστε να αναγκαστεί ως τελική λύση να πυροβολήσει.

Κίνδυνος υπάρχει μόνο στο ιδεολόγημα που έχουν κατασκευάσει και οι δυο τους μέσα στο κεφάλι τους.

stassa είπε...

Η απάντηση στην ερώτησή σου θα έπρεπε να είναι προφανής: η βία δεν έχει όρια. Όποιος μπορεί να την ασκήσει, την ασκεί ανεξέλεγκτα μέχρι να μην μπορεί να την ασκήσει άλλο. Όποιος δεν μπορεί να την σταματήσει την υφίσταται μέχρι να εξοντωθεί, φυσικά ή ψυχολογικά, ή οπωσδήποτε.

Έχεις προσέξει ποιοί ασκούν τη βία, που λέμε; Αν δεν είναι αυτοί που έχουν την εξουσία είναι αυτοί που την διεκδικούνε. Και ποτέ δεν έχω δει αυτό το άσπιλο, αγνό ξέσπασμα που περιγράφεις, που "αναζητά την χαμένη αξιοπρέπεια". Πάντα ο σκοπός είναι η επιβολή. Εσύ, ας πούμε, (απ' ό,τι κατάλαβα) θα έσπαγες τον καθηγητή σου στο ξύλο για να μη σου βάλει μηδενικό, ή θα έσπαγες τον μπάτσο στο ξύλο για να μάθει να μη σε βαράει αυτός. Δηλαδή, για να τους επιβάλεις την (δίκαιη ή άδικη) άποψή σου.

Ο μόνος λόγος που ο μπάτσος και ο κουκουλοφόρος δεν είναι όψεις του ίδιου νομίσματος είναι οτι η βία έχει μόνο μία όψη: της μπότας που σε πατάει στο λαιμό μέχρι να σταματήσεις ν' αντιστέκεσαι.

Urfurslaag είπε...

Φανατικός της μη-βίας και πιστεύοντας πως ο Γκάντι είναι ο μάγκας και όχι ο Τσε, δεν μπορώ παρά να αναγνωρίσω πως δεν είναι ίδια η βία του αφέντη και ίδια η βία του σκλάβου που σπάει τις αλυσίδες του.

PALOUKI LOUK είπε...

καλε μου φιλε εγραψες πριν:
Και στις δύο περιπτώσεις αυτό που θα με έκανε να ξαναποκτήσω τη χαμένη μου αυτοεκτίμηση, να ξανααισθανθώ άνθρωπος αξιοπρεπής ίσος με αυτόν που με αδίκησε, είναι η βία.
Μαλλον με αυτο πρεπει να ασχοληθεις πρωτα και οχι με την βια ως βια και τα ορια της,ασχολησου με το ποιοι ειναι οι ψυχολογοικοι μηχανησμοι οπου πυροδοτουν τετοια συναισθηματα σε σενα και πως σχετιζονται με την καθημερινοτητα σου.
Για παραδειγμα ας πουμε οτι γινεται ενα μαθητικο συλλαλητηριο και γινονται επεισοδια,εισαι μαθητης και συμμετεχεις επειδη νοιωθεις καταπιεση λογω του δυσβασταχτου φορτου διαβασματος οπου στην τελικη σε δυο χρονια θα αλλαξει υπουργος και θα αλλαξει μεθοδο?
εισαι εκει επειδη ειναι ο γιος μαθητης εκει?
εισαι εκει επειδη συμπαραστεκεσαι στα παιδια και αν το κανεις ποιος ο λογος οπου το κανεις?
εισαι επειδη απλα το διαβασες σε καποια ιστοσελιδα?
εισαι εκει επειδη ανηκεις σε καποιο ευρυτερο κομματικο χωρο και ειναι η γραμμη τετοια η εδωσαν καλεσμα?
και αλλα χιλια δυο παραδειγματα.
Λοιπον, εαν βαλεις τους ψυχολογικους μηχανισμους που ενεργοποιουν την βια στο ενα χερι και στο αλλο χερι τον αμεσο λογο οπου παρειστασαι εκει θα σου δωσει καποια πολυ σημαντικα συμπερασματα,
και εαν ενα απο αυτα δικαιολογησει οτι η βια ειναι τοσο απαραιτητη εγω θα δεχτω την εφαρμογη της, αλλα συνηθως να σε γυρισω κοινωνιολογικα η στατιστικα εαν θες το ποσοστο ειναι παρα μα παρα πολυ μικρο.(βλ.αυτοσυντηριση κλπ.)
Τελος καποιος ειπε πριν οτι η βια δεν εχει ορια και συμφωνω, μια παροιμια λεει οτι εαν πεταξεις μια πετρα δεν γυρναει πισω, σημαινοντας οτι δεν ξερεις που θα φτασει η τι ζημια θα κανει.
Σε αλλο παραδειγμα απο εμπειρια γνωστου μου που μενει σε πρωτο οροφο πολυκατοικιας στα εξαρχεια μπηκε φωτια σε τραπεζα απο κατω του (πραγμα το οποιο δεν ενοχλει πολλους και δεν το θεωρει καποιος βια αμεση,οκ?)ο ανθρωπος αυτος ειναι ακομη στο νοσοκομειο επειδη δηλητηριαστηκε απο τους καπνους και ολως τυχαιως περιμενε και μεταμοσχευση καρδιας απο περυσι αλλα δεν εβρισκε δοτη,λοιπον εαν πεθανει δεν θα ειναι βια?Θελω να πω οτι η βια δεν μετριεται και δεν ξερεις εξαρχης που θα φτασει,για αυτο λοιπον ας βρουμε κατι αλλο πιο αποδοτικο να λυσουμε υα προβληματα μας τα οποια τα βρισκω πολυ σοβαρα, και εαν εχουμε και λιγο οργη μεσα η ενεργεια μςσα ας γραφτουμε σε ενα συλλογο να τρεχουμε η να κανουμε καρατε και οσες δωσεις και οσες φας αδερφακι μου.
Φιλικα προς ολους τους φιλους αγωνιστες Παλουκι.

hnioxos είπε...

Το ποστ δεν είχε σκοπό να εκφέρει ξερά μια γνώμη αλλά να γίνει το έναυσμα για να ανοίξει μια συζήτηση για τους τρόπους αγώνα και κυρίως για το καίριο θέμα της χρήσης φυσικής βίας στις κινητοποιήσεις.

Άποψή μου, πράγμα που αναφέρω και στο ποστ, είναι ότι η βία δεν είναι πάντα κακή. Είναι ένας τρόπος αντίδρασης, ακραίος καθότι παραβιάζει ανθρώπινα δικαιώματα, όπως ο αμοιβαίος σεβασμός της προσωπικότητας, της σωματικής ακεραιότητας και της περιουσίας. Πράγματι επίσης, όπως αναφέρει και η Stassa, όταν ανοίξει το κουτί της Πανδώρας και ξεχυθεί έξω η βία, είναι πολύ δύσκολο να την ελέγξεις. Γι αυτό και είναι ίσως το τελευταίο μέσο αντίδρασης, μιλώ για την πλειοψηφία των ανθρώπων.

Ωστόσο πολλές φορές η βία είναι ίσως το μόνο μέσο αντίδρασης. Αυτό συμβαίνει όταν η εξαθλίωση έχει φτάσει στο έσχατο επίπεδο και κάποιος δεν έχει τίποτα πλέον να χάσει, παρά ίσως τις αλυσίδες του. Η ανθρώπινη ιστορία είναι γεμάτη από βίαια περιστατικά, είτε από τη μεριά των δυνατών που παλεύουν για τη νομή της εξουσίας, είτε από τη μεριά των αδυνάτων που διεκδικούν ίσως καλύτερη ποιότητα ζωής. Μια γενικευμένη βία σημαίνει ότι τα πράγματα έχουν φτάσει σε ένα τελευταίο επίπεδο, αν θέλετε ότι το ποτήρι της ανοχής έχει ξεχειλίσει.

Η ανοχή είναι ίσως το αντίθετο της βίας. Είναι η κατάσταση στην οποία οι καταπιεσμένοι υπομένουν την καταπίεση χωρίς να αντιδρούν βίαια. Είναι η κατάσταση όπου η λογική πρυτανεύει και υπερισχύει του θυμικού. Όπου ο θυμός δεν είναι ακόμα τόσο ισχυρός ώστε να οδηγήσει στην έξαρση της βίας.

Η βία λοιπόν είναι μια απολύτως ανθρώπινη κατάσταση, ζωώδης και γι αυτό τόσο τρομερή καθώς βγάζει στην επιφάνεια τα βαθύτερά μας ένστικτα. Πολύ λίγα κινήματα στην ανθρώπινη ιστορία έχουν πετύχει χωρίς τη χρησιμοποίηση βίας. Ένα από αυτά είναι το κίνημα του Γκάντι που οδήγησε στην ανεξαρτησία της Ινδίας. Δεν πιστεύω όμως ότι αυτό μπορεί να γίνει στην Ελλάδα. Αφενός νομίζω ότι η κουλτούρα μας δεν το αντέχει καθώς η βία υπάρχει σε πάρα πολλά επίπεδα και καταστάσεις διάχυτη. Αφετέρου καμμία πολιτική δύναμη σήμερα δεν πρεσβεύει τη μη βία ως αντίδοτο στην καταπίεση του αστικού κράτους και στην πάλη των τάξεων.

Με όλα αυτά βεβαίως δε θέλω σε καμμιά περίπτωση να πω ότι τάσσομαι αναφανδόν υπέρ της τυφλής βίας από όπου και αν αυτή προέρχεται. Η τελευταία ενέργεια του πυροβολισμού του αστυνομικού στα Εξάρχεια είναι μια πράξη που ανεπιφύλακτα καταδικάζω.

Ο μόνος τρόπος που βλέπω για να σταματήσει η βία στις σημερινές συνθήκες είναι η ανάληψη πολιτικής ευθύνης από την κυβέρνηση και η παραδειγματική τιμωρία κάποιων υπευθύνων. Αν αντί για αυτό όπως βλέπουμε σήμερα συνεχίζεται η ίδια λογική, δυστυχώς τα πράγματα δεν θα εκτονωθούν, με ό,τι συνέπειες και αν αυτό συνεπάγεται.

PALOUKI LOUK είπε...

κανενα σχολιο διοτι ο λαβραξ ξεγλυστρησε εντεχνως απο τα διχτυα μου.......

Squeaky είπε...

Κατ΄αρχήν να δηλώσω πως ενώ σε γενικές γραμμές είμαι ένας ήπιος άνθρωπος, δεν είμαι πασιφιστής.
Η βία έχει πολλές μορφές, πολλά πρόσωπα (και προσωπεία) και η αντίληψή της είναι σε μεγάλο βαθμό υποκειμενική. Αυτό που για μένα σημαίνει βία, μπορεί για κάποιον άλλον να είναι φυσιολογική κοινωνική συμπεριφορά και τούμπαλιν.

Stassa, δεν συμφωνώ πως ο σκοπός της άσκησης βίας, είναι πάντα η επιβολή. Το να δείρεις τον μπάτσο για να μη σε δείρει αυτός, δε γίνεται για να επιβάλεις την άποψη σου, αλλά για να αμυνθείς. Γι αυτό εξάλλου, ακόμα και η συντηρητική και άτολμη νομοθεσία, προβλέπει και δικαιολογεί την νόμιμη άμυνα (αυτοάμυνα).
Το να πλακώσεις τον καθηγητή σου (ακραίο και δυσανάλογο ενός κακού βαθμού, δε λέω),επίσης δε γίνεται για να επιβάλεις το εξουσιαστικό σου απωθημένο. Ο πραγματικός σκοπός είναι η αποκατάσταση της αδικίας που σου έγινε, η απονομή μιας δικαιοσύνης αν θές. Εδώ έχουμε μάλλον την έννοια της αυτοδικίας, που εν προκειμένω δεν υποστηρίζεται νομοθετικά.
Και οι δύο περιπτώσεις είναι ενέργειες αντιβίας όμως. Αποτελέσματα μιας άλλης βίαιης πράξης που προηγήθηκε.(Για μένα και η αδικία είναι βία).
Θα συμφωνήσω ωστόσο μαζί σου, στο ότι η βία μπορεί να μην έχει όρια. Ειδικά όταν συσσωρεύεται πολλή καταπιεσμένη οργή που κάποτε ξεσπάει, μπορεί να γίνει ανεξέλεγκτη.

Ηνίοχε, όσον αφορά τώρα το πώς θα ομαλοποιηθεί η κατάσταση στις σημερινές συνθήκες και ποιές μπορεί να είναι οι μορφές δράσης, δεν είμαι και πολύ αισιόδοξος.
Ο πυροβολισμός του εικοσάχρονου ματά, ήταν μια πολύ "εύστοχη" κίνηση, υπό την έννοια οτι έβαλε στο στόχαστρο και το κίνημα.
Τα παιδιά (μαθητές) νοιώθουν ήδη βραχυκυκλωμένα, μουδιασμένα και ίσως και λίγο ένοχα για τις μέχρι τώρα κινητοποιήσεις τους. Θύτες και θύματα,καταπιεστές κι εξουσιαζόμενοι,στολές και κουκούλες, εξομοιώθηκαν στην κοινωνική συνείδηση. Ο συμψηφισμός έχει ήδη γίνει. Η Κυβέρνηση θα βγεί λάδι. Η τρομολαγνεία στα ΜΜΕ θα θριαμβεύσει. Η δικαιοσύνη θα παραμείνει γκαβή, κουφή και σαφρακιασμένη. Αυτά δεν είναι πράγματα που αλλάζουν από τη μια μέρα στην άλλη.

Τί έμεινε, ή τι θά μείνει?
Μερικές χιλιάδες νέων που έμαθαν να κατεβαίνουν στους δρόμους, διεκδικώντας. Μερικοί δημότες που ανακάλυψαν την αμεσοδημοκρατία, τις συζητήσεις, τις ανοιχτές λαικές συνελεύσεις στις γειτονιές τους. Μερικοί γηραιότεροι που έβγαλαν για λίγο τις παρωπίδες τους. Μερικοί μεσήλικες σαν κι εμένα, που θα κάνουν την αυτοκριτική τους, μια ανασκόπιση ζωής ίσως και θα αναζητήσουν ξανά τρόπους για πιο ουσιαστική κοινωνική παρέμβαση, ή για να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι.
Αυτά.

Πολύ καλό ποστ, σχετικό με το θέμα, είναι αναρτημένο στο ελληνάκι, εδώ και μέρες. Δεν ξέρω να βάλω λίνκ, μπείτε να το δείτε άν θέλετε.

UrBaN είπε...

«Όταν όμως η βία ασκείται μονόπλευρα, τότε επεκτείνεται με την ΜΗ χρήση αντι-βίας.»

Εγώ πάντως τον Γκάντι τον θυμάμαι ακόμα.

Που το διάβασα να δεις και συμφωνώ: 1 εκατομμύριο στο δρόμο για 10 μέρες ειρηνικά και θα έπεφτε η κυβέρνηση. Όχι μόνο αυτή. Αλλά και η επόμενη και η προηγούμενη σαν αυτή.

Γιατί για να κερδίσεις - σε οτιδήποτε – υπάρχει μια γενική αρχή. Δεν παίζεις το παιχνίδι του αντιπάλου σου. Επιβάλλεις το δικό σου.

Βία στη βία? Παίζεις το παιχνίδι τους? Ας πρόσεχες.

Υπάρχει κάποιος που πιστεύει πως σε οποιαδήποτε πράξη αντι-βίας δεν θα παρεισφρήσουν προβοκάτορες?
Υπάρχει κανείς τόσο αφελής που πιστεύει πως δεν θα την καπηλευτούν όλοι, ο καθένας για τα δικά του συμφέροντα?
Υπάρχει κανείς τόσο αφελής που δεν ξέρει ότι οι ιδεολογίες και η ενίσχυση των άκρων δεν βοηθάει τους πραγματικούς ένοχους να αποπροσανατολίσουν τον κόσμο ανάλογα προς ποια κατεύθυνση τους εξυπηρετεί τη συγκεκριμένη και μόνο στιγμή?
Υπάρχει κανείς τόσο αφελής που πιστεύει πως με την αντι-βία δεν βοηθάει την καταστολή?

Υπάρχει κανείς τόσο αφελής που δεν ξέρει ότι ο καλύτερος τρόπος για να ελέγξεις τους θερμόαιμους είναι να τους πασάρεις και μια ιδεολογία, ένα λόγο, ένα σκοπό?
Και αυτός γουστάρει και εσύ κάνεις τη δουλειά σου.

Πολλά κοινά με τους φανατικούς / χούλιγκανς. Κρυμμένο πίσω από τη ψυχαγωγία, είναι το χρήμα, η εξουσία, η χειραγώγηση.

Τα άκρα είναι το βούτυρο στο ψωμί της εξουσίας / καταστολής.